اوسمار مأمور حل مشکل ترافیک کمربند میانی

پرسپولیس برای تنوع تاکتیکی و بالا بردن کیفیت فاز حمله نیاز به هافبک‌های خلاق بیشتری داشت چرا که این تیم در دو فصل اخیر با مشکل بزرگی به نام «عدم خلق موقعیت گل قطعی به اندازه لازم و کافی» مواجه بود. این مشکل در دوران یحیی گل‌محمدی به عینه در تیم وجود داشت و حتی در مقطعی از فصل گذشته تیم او از حیث میانگین خلق موقعیت بین سه، چهار تیم قعر جدول قرار داشت.

پرسپولیس با اوسمار برای رهایی از این معضل حالا دنبال استفاده از هافبک‌های خلاق بیشتری است. واقعیت اینکه در دو فصل گذشته عمده بار تهاجمی پرسپولیس بر دوش مهدی ترابی و وحید امیری بود و هرگاه آنها روی فرم و سرحال بودند این تیم هم در فرم و شکل بازی شرایط بهتری داشت، هم راحت‌تر موقعیت ایجاد می‌کرد و در نهایت بهتر نتیجه می‌گرفت اما با مصدومیت‌های متوالی هر دو بازیکن و البته دوری‌شان از تیم به خاطر اردوهای ملی پرسپولیس هر بار از ضعف آنها یا خارج شدن‌شان از فرم مورد نظر دچار ضررهای جدی می‌شد.

در فصل جاری هم امیری غیر از چهار بازی ابتدای فصل در چهار ماه بعدی مصدم بود و تازه شرایط مسابقه را پیدا کرده، ترابی هم بعد از یک مصدومیت یکماهه از وقتی برگشته کیفیت لازم را ارائه نداده و بعد از آن نیز همراه تیم ملی در جام ملت‌ها بوده است. از سوی دیگر سروش رفیعی به عنوان تک هافبک مرکزی خلاق تیم هم بیشتر شبیه هافبک‌های تدافعی بازی می‌کند و آنقدر از دروازه حریفان دور است که چندان نمی‌شود روی خلاقیت او حساب کرد.

اما قرار است اوضاع با حضور اوستون اورونوف ازبک و محمد خدابنده‌لو بهتر شود. دو هافبک 23 و 24 ساله که قابلیت بازی در پست 10 را دارند و می‌توانند کیفیت خط میانی پرسپولیس را در فاز حمله بالا ببرند.

با این وجود و با در نظر گرفتن تعدد بازیکنان خلاق، ترافیک خط میانی پرسپولیس می‌تواند دغدغه‌های شیرینی برای اوسمار ویرا ایجاد کند و کار او برای چیدن ترکیب نهایی خط میانی سخت خواهد شد.

اوسمار در بازی نخست مقابل آلومینیوم اراک با سیستم 1-3-2-4 و با 5 بازیکن در خط میانی بازی کرد اما اگر قرار باشد رو به سیستم 2-4-4 خطی بیاورد یک هافبک او در ترکیب کمتر خواهد شد و در این صورت رقابت در این ترافیک سنگین خط میانی پیچیده‌تر و دشوارتر می‌شود.

چنانچه اوسمار قصد داشته باشد با سیستم 2-4-4 خطی بازی کند رقابت بسیار سختی بین سینا اسدبیگی، مسعود ریگی، سروش رفیعی، محمد خدابنده‌لو و اوستون اورونوف به عنوان هافبک‌های مرکزی به وجود خواهد آمد و از این جمع فقط دو نفر می‌توانند در ترکیب باشند. اگر خوشبین باشیم و تصور کنیم که اوسمار از دو هافبک دفاعی کنار هم استفاده نخواهد کرد از بین ریگی و اسدبیگی یک بازیکن و از بین سه مهره دیگر یکی دیگر در ترکیب اصلی قرار خواهد گرفت و رقابت برای قرار گرفتن در پست هافبک تهاجمی بسیار سخت دنبال می‌شود. در عین حال اگر اوسمار از اورونوف در کناره‌های خط میانی یا وینگر استفاده کند شاید ترافیک در مرکز زمین پایین‌تر بیاید.

در سیستم 1-3-2-4 یا 2-4-4 پرسپولیس نیاز به دو هافبک کناری یا وینگر دارد. در نیم فصل نخست و بازی اول نیم فصل دوم مهدی ترابی و سعید صادقی غالباً در این پست به میدان می‌رفتند اما با اضافه شدن عالیشاه، بازگشت وحید امیری به فرم مناسب و احتمال استفاده از اورونوف، ترافیک در جناحین خط میانی هم بالا خواهد رفت و حتی جوانی مثل میلاد سورگی هم می‌تواند ذخیره‌ای برای این بازیکنان شاخص باشد.

البته که پرسپولیس برای تنوع و باز کردن گره کور گلزنی مقابل حریفانی که غالباً در زمین خودشان جمع می‌شوند و دفاع می کنند نیاز به این تعداد هافبک دارد تا به نتیجه لازم برسد اما باید دید اوسمار هنر مدیریت این همه هافبک تأثیرگذار و شاخص را خواهد داشت و می‌تواند بهترین استفاده ممکن را از آنها ببرد یا خیر.