ایراد بزرگ ربیع خواه در پست هافبک دفاعی

بازیکن محجوب پرسپولیسی ها به یکی از مهم ترین مهره های کادرفنی کروات این تیم بدل شده است.

فارغ از شکست سنگین پرسپولیس مقابل الهلال در روزی که تک تک بازیکنان این تیم عملکرد بسیار ضعیفی از خود ارائه کردند، در باقی دیدارها می توان از محسن ربیع خواه به عنوان یک بازیکن خوب و مثبت در ترکیب سرخپوشان یاد کرد.

محسن یک بازی فانتزی یا سرعتی نیست. او کاملا ساده و یکدست بازی می کند و به همین خاطر تلاش دارد تا تک تک دستورات فنی برانکو را در زمین پیاده کند و از این رو، برانکو به خاطر حس وظیفه شناسی محسن، از این بازیکن در پست های مختلف بازی می گیرد.

محسن یکی از ضعیف ترین بازیکنان پرسپولیس در دیدار با الهلال بود که بارها با اشتباهاتش، تیم را در موضع ضعف قرار داد اما به هر حال یک مهره کلیدی از نگاه برانکو محسوب می شود. او کاری را می کند که برانکو می خواهد و از این حیث، اعتماد کامل کادرفنی را پشتوانه خود می بیند.

با این حال، ربیع خواه یک ایراد بزرگ دارد که هنوز نتوانسته آن را از بین ببرد. هرگاه محسن در پست هافبک تدافعی بازی می کند، باید با بازیکنان حریف در موقعیت درگیری فیزیکی قرار بگیرد. در این مواقع، ربیع خواه خیلی کم دریبل می خورد اما همیشه در کورس های سرعتی کم می آورد. هافبک های تدافعی در این مواقع با استفاده از هوش و قدرت بدنی خود، تکل می زنند تا اجازه پیشروی را از بازیکنان حریف بگیرند اما در طول یک بازی 90 دقیقه ای حتی یکبار هم نمی بینیم که ربیع خواه اقدام به تکل زنی کند.

این در حالی است که تکل صحیح، یک ابزار مهم و یک تکنیک موثر برای هافبک های تدافعی است و اصلا این موضوع را به عنوان یک وظیفه از کادرفنی دریافت می کنند اما محسن دارای کمترین تعداد تکل بین تمام بازیکنان پرسپولیس است.