این اسم ها را بخوان/ سفري به آينده رامين رضاييان!

در طول چند سال گذشته يك اتفاق عجيب به طور مشترك براي چند بازيكن پرسپوليس رخ داده است. آنها سرخپوش شده اند، در اين تيم خوش درخشيده اند، به ميل خودشان ساز جدايي كوك كرده اند و بعد به سرعت نور پشيمان شده اند! اينكه چرا چنين اتفاقي رخ مي دهد چندان روشن نيست، اما به نظر مي رسد اين گروه از بازيكنان تحت تاثير فضايي كه بعد از درخشش فني شان به وجود مي آيد، خودشان را بالاتر از باشگاه حس مي كنند و تصميم هايي مي گيرند كه خيلي زود باعث پشيماني مي شود.

رضا حقيقي
او شايد سمبل اين گروه از بازيكنان باشد. حقيقي بين دو نيم فصل ليگ دوازدهم از فجرسپاسي به پرسپوليس آمد و خيلي زود در قامت يك ستاره ظاهر شد. نمايش هاي فوق العاده او به عنوان هافبك دفاعي باعث شد هواداران به شعف بيايند. با اين وجود حقيقي خيلي زود شروع كرد به غرولند كردن و هر روز در مورد دير شدن وصول مطالباتش حرف زد. او مدام اعتراض مي كرد و مي گفت اگر پولش را نگيرد، مي رود. حقيقي حتي چپ و راست مدعي مي شد از اكراين و ساير ليگ هاي اروپايي پيشنهاد دارد.

بالاخره هم اين حجم از منفي بافي هاي او كار دستش داد و باعث شد از پرسپوليس برود. منتها خبري از ليگ اكراين نبود؛ او به پديده رفت، بعد راهي صبا شد و در نهايت سر از ليگ تايلند درآورد. از هر سه باشگاه جديدش هم به سرعت كنار گذاشته شد تا امروز كه در 27سالگي كسي از او خبر ندارد! حقيقي به تازگي در مصاحبه اي به شدت از جدايي اش از پرسپوليس ابراز ندامت كرده و با يادآوري «جايزالخطا» بودن انسان، خواهان بازگشت به اين تيم شده است؛ رويايي كه تحققش محال به نظر مي رسد.

محمد نوري
هر چه از سال هاي حضورش در پرسپوليس گذشت پخته تر شد و حتي به بازوبند كاپيتاني اين تيم هم دست پيدا كرد، اما ابتداي ليگ پانزدهم ناگهان تصميم گرفت به ليگ قطر كوچ كند. او اين تصميم را آنقدر فوري گرفت كه جاي واكنش براي باشگاه نگذاشت. او در قطر يك سال بد را سپري كرد و پرسپوليس در تهران يك فصل خوب را پشت سر گذاشت. نوري به ايران بازگشت و مصرانه خواهان عقد قرارداد با سرخپوشان شد، اما اين بار اين پرسپوليس بود كه قبول نكرد.

پيام صادقيان
وضع او كمي فرق مي كرد. پيام در ليگ سيزدهم ستاره پرسپوليس بود، اما فصل بعدش به جاي اينكه تيم را ول كند، «كار» را ول كرد. او آنقدر حاشيه درست كرد كه اخراجش كردند. تازه بعد از جدايي از پرسپوليس بود كه او متوجه عمق فاجعه شد.

پس از آن هرچقدر سعي كرد برگردد، به هدفش نرسيد. يك بار به خاطر او، كريم باقري پيش برانكو وساطت كرد كه نتيجه اي نداشت. همين امسال هم صادقيان علنا از مسوولان تيم خواست يك فرصت ديگري به وي بدهند، اما اين تفاضا هم به جايي نرسيد تا صادقيان سر از ماشين سازي در بياورد.

محمد عباس زاده
پديده پرسپوليس در ليگ سيزدهم بود و خيلي ها عقيده دارند اگر مي توانست كمي حواشي خودش را كنترل كند، امروز موقعيتي شبيه به مهدي طارمي در فوتبال ايران داشت. با اين وجود او در فصل دوم حضورش در پرسپوليس رو به حاشيه گذاشت و از اين تيم جدا شد. بعد از اين اتفاق اصرارهاي عباس زاده هم براي بازگشت به جايي نرسيد تا امروز وضع غريبي داشته باشد.

سيد جلال حسيني
بعد از دو سال حضور در پرسپوليس ناگهان راهي ليگ قطر شد. وضعش در آن كشور بد نبود، اما با يك سال بازي در ليگ ستارگان متوجه شد در سال هاي پاياني فوتبالش به چيزي بيشتر از پول نياز دارد. به تهران بازگشت و براي حضور در پرسپوليس پيشقدم شد، اما برانكو او را نخواست.

سيد جلال يك سال منتظر ماند و بعد دوباره شانسش را امتحان كرد. سرانجام برانكو رضايت داد حسيني براي ليگ شانزدهم سرخپوش شود. او بلافاصله بعد از ثبت قراردادش با قرمزها يك جمله معنادار گفت: «به بازيكنان پرسپوليس توصيه مي كنم قدر پيراهني را كه به تن دارند، بدانند.»

به نظر شما اين توصيه براي يكي مثل رامين رضاييان موثر خواهد بود يا در سال هاي آينده او را هم مي توان به اين ليست اضافه كرد؟!