این بزم فقر است، پوست مردم را نکنید

کمتر از 10روز دیگر بازی برگشت فینال لیگ قهرمانان آسیا بین پرسپولیس و کاشیما در تهران برگزار خواهد شد. به ویژه اگر سرخپوشان در مسابقه رفت نتیجه نزدیکی کسب کنند، انتظار می رود استقبال تاریخی و چشمگیری از بازی برگشت صورت بگیرد؛ شبیه به همان اتفاقی که در مسابقه با السد در تهران رخ داد و چندصدهزار نفر ظرف چندساعت به سایت فروش بلیت هجوم بردند.

ظاهرا همین مسئله هم باعث شده برخی عوامل نزدیک به باشگاه پرسپولیس به صرافت افزایش چندبرابری بهای ورود به ورزشگاه آزادی بیفتند و بلیتی را که در حالت عادی بین 10تا 35هزار تومان قیمت داشته، به نرخ عجیب و غریب 150تا 200هزار تومان برسانند. البته خیال آقایان تخت است که اگر در بازی رفت نتیجه نسبتا مناسبی کسب شود، بلیت های بازی برگشت با همین قیمت هم به فروش خواهد رسید؛ اما آیا چنین کاری عادلانه و منصفانه است؟

شاید همه جای دنیا قیمت گذاری شناور بلیت مسابقات عرف باشد و بهای ورود به ورزشگاه در مسابقات مهم افزایش بیابد، اما به خوبی می دانیم که فوتبال ایران شبیه همه جای دنیا نیست. امثال بارسلونا، رئال مادرید، یوونتوس و بایرن مونیخ کی و کجا دست گدایی به سمت مردم دراز کرده اند؟ امورات کدامیک از آنها با شیوه مجعول سامانه پیامکی اداره می شود و کدامیک از این باشگاه ها در بزنگاه های مالی رسما برای جمع آوری کمک از مردم شماره حساب اعلام کرده اند؟

حالا امکانات رفاهی ورزشگاه ها و مهارت های مدیریتی یک بحث مفصل دیگر است و کاری نداریم که ملت اگر این بلیت ها را به قیمت 5میلیون تومان هم پیش خرید کنند، باز از کله سحر باید راهی ورزشگاه شوند، وگرنه تضمینی نیست که بتوانند بازی را از نزدیک ببینند. پس این همه گرانفروشی به خاطر چیست؟ آن هم در شرایطی که باشگاه کاشیما آنتلرز تماشای بازی رفت را برای دانش آموزان و خانواده ها مجانی اعلام کرده و در بخش انتقال هواداران هم تسهیلات نقل وانتقالاتی درنظر گرفته است.

نکنید از این کارها؛ فوتبال ورزش فقراست. شاید برای این بازی خاص، مشتریانی وجود داشته باشند که پول های درشت تر از این را هم بپردازند و کک شان نگزد، اما عمده هواداران وفادار پرسپولیس از قشر دیگری هستند. خیلی از اینها که الان سر سفره آفتابی شده اند و لابد به رؤیای استوری گذاشتن با جشن قهرمانی فکر می کنند، در 10سال بدون جام پرسپولیس کنار شما نبودند.

در آن سال ها که قهرمانی لیگ از هفته دهم غیرممکن می شد و همه بازی ها شکل تشریفاتی پیدا می کرد، این کارگرها وکارمندها و دانشجوها بودند که تیم را تنها نگذاشتند و پرسپولیس را از آب و آتش گذراندند. اما حالا اگر قرار باشد یکی از همان ها با 2 فرزندش برای تماشای فینال به آزادی بیاید، باید حقوق یک ماهش را بپردازد. کنار مردمی باشید که کنارتان بودند. این روز روشن، پاداش کسانی است که تاریکی شب را بیدار ماندند. وگرنه آنهایی که بلیت چندصدهزارتومانی می خرند، در روزهای ناکامی تیم حتما تفریحات سرگرم کننده تری داشتند.