ارتش سرخ دات کام

اخبار روزانه

بازسازی پرسپولیس دهه 6 ...

نویسنده : ارتش سرخ

-

نظرات : 0 اظهار نظر

-

3 سال پیش

بازسازی پرسپولیس دهه 60

ارتش سرخ دات کام :

پرسپولیس حالا تیمی است که بسیاری باذوق و شوق درباره خط حمله آن سخن می گویند. این خط حمله در بطن خود و پشت سرش در فاز هجومی، نفراتی دارد که نمی شود با یک حداقل آمادگی وارد میدان شود و حریفانش از دریافت گل برابر آن در امان باشند. این مساله بررسی تغییرات عملکردی این پست را بعد از تغییرات در ترکیب، جذاب می کند، اما قبل از آن باید و حتما به فاز دفاعی تیم و لزوم عدم دریافت گل توجه لازم را داشت. منطقه ای که به موازت آسوده شدن خاطر بسیاری از ما از خط حمله، نقصان هایی را از خود بروز داده است ولی شاید تعارفات اجازه نمی دهد درباره آن صحبت شود.

*خاکریزهای پرسپولیس بازسازی می خواهد

برانکو وقتی به پرسپولیس آمد رویکردی داشت که برای بسیاری از ما جذاب بود و با فلسفه فوتبال پرسپولیس که از دیرباز می شناختیم، سازگاری داشت. او به این فلسفه احترام گذاشت و احیای آن را در دستور کار قرار داد. صد البته خوش اقبال بود که قبل از به نتیجه رسیدن برایش غزل خداحافظی نخواندند. او اعلام کرد پرسپولیس باید بر اساس ذات خود بازی کند و تیمی رو به جلو باشد. این کار را هم کرد. یک پرسپولیس که درهنگام حمله یک گروه رقص هماهنگ بود. در پایان آن فصل، قهرمانی را به تفاضل گل دادیم. ما که اعتقاد داریم آن جام را به داورانی دادیم که امتیازهای حساسی را از ما گرفتند ولی خارج از آن وقتی همه می گفتند کافی بود پرسپولیس یکی، دو گل بیشتر بزند، برانکو گفت کافی بود یکی، دو گل کمتر می خوردیم.

از آن پس در تمرینات هرگاه نفرات فاز حمله و دفاع، تفکیک می شدند برانکو تمرین دادن نفرات فاز دفاعی را خود بر عهده می گرفت. اکنون سال هاست؛ در دنیا بر این باورند که با یک خط حمله متوسط به بالا شانس قهرمانی وجود دارد ولی با خط دفاعی که بهتر از دیگران کار نکند، شانس قهرمانی ندارید.

همین چند روز قبل منچسترسیتی و چلسی در فینال اروپا این درس را مرور کردند. حالا ما چرا حساس شده ایم.

مساله خیلی ساده است. فاز هجومی پرسپولیس وضعیتی دارد که بعید است در هر بازی حداقل یک گل نزند. حالا اگر گلی دریافت نکنیم، کار تمام است، فاز دفاعی پرسپولیس در هفته های اخیر، به شکلی نبود که خیلی بتوان روی گل نخوردنش حساب کرد. این اصلا خوب نیست. یک نگرانی این است که یحیی گل محمدی و مطهری به قدر مسحور تمجیدها از شکل بازی مالکانه و تیکی تاکای پرسپولیس شده باشند که از این مساله غافل شوند یا آن را از اولویت خارج کنند. البته این یک نگرانی است و بیان آن به معنای وقوعش نیست. تلاش برای اضافه کردن فرجی به خط دفاع را شاید بتوان از نشانه های اقدامات کادر فنی برای حل مشکل دانست. از سوی دیگر یحیی باید با حداقل تنش در تیم، دوره گذار از این شرایط را مدیریت کند. تیکی تاکا سال ها است که وجود دارد هرچند بعد از بارسلونای گواردیولا به ادبیات غالب بدل شد. حالا جالب است خود گواردیولا که در آن زمان بالاترین ستایش ها را به خاطر اجرای تیکی تاکا نصیب خود کرد از این عبارت بدش می آمد. کادرفنی پرسپولیس باید مراقب این مساله باشد که این هنر آن ها را از نیازهای دیگر غافل نکند.

پرسپولیس در یک سوم میانی بازی های این فصل در 10 مسابقه 7 کلین شیت و تنها 3 گل خورده در کارنامه داشت. همین تیم در 10 مسابقه آخرین خود، 8 گل خورده و فقط 3 کلین شیت در کارنامه دارد. این یک هشدار است. این که راحت تر از قبل گل می زنند دلیل نمی شود راحت تر گل بخوری و گل ها را هم بد خورده ایم. از جایی که نقاط قوت ما بود. حالا راحت تر از قبل از قلب دفاع ما و از کنار مدافعان میانی ما می گذرند و این یعنی سید جلال و یحیی باید حساس باشند.

*55درصد گل ها در 44 درصد بازی ها

و اما تمرکز اصلی را روی سوژه اصلی این مطلب بگذاریم. فاز حمله و نه خط حمله که بخواهد در آل کثیر، عبدی و مغانلو خلاصه شود. پرسپولیس حالا یک هارمونی شعف انگیز را در خط میانی و خط حمله اجرا می کند. معجونی که طعم دلنشین آن بر مزه اجزای آن استوار است ولی چه میزان و چگونه ترکیب کردنش همان فوت کوزه گری و فاصله تا خاص شدن است.

از ابتدای رقابت های این فصل 14 بازیکن پرسپولیس گلزنی کردند. در واقع دو سوم نفرات تیم گل زده اند که خودش آمار جالبی است. این برای حریفان جالب نیست که بدانند حتی با مهار مهاجمان اصلی در امان نیستند. این در حالی است که 3 مهاجم اصلی پرسپولیس در 5 بازی اخیر بالاخره گلی را برای خط حمله ثبت کرده اند.

پرسپولیس از بازی با مس نوین کرمان مهدی ترابی و مغانلو را داشت که کم کم اضافه شدند. از زمان اضافه شدن این 2 بازیکن و پس از چند بازی با بازگشت عیسی، روند گلزنی پرسپولیس، تغییرات محسوسی داشت.

پرسپولیس از شروع این فصل، 32 بازی انجام داد که در جریان آن 53 گل به ثمر رساند. این در حالی است که پرسپولیس در 14 بازی پس از آمدن ترابی و مغانلو 29 گل زده است. در واقع حدود 55 درصد گل ها در 44 درصد اخیر بازی ها به ثمر رسید. این آمار می تواند افزایش یابد چون عیسی بیشتر به فرم خودش برمی گردد و عبدی هم که خطر را احساس کرد، به این نتیجه رسید که در فضای مجازی، افتخار دنیای واقعی نصیبش نمی شود. در واقع حالا پازل یحیی گل محمدی کامل تر شده است.

*ترابی ، سند آزادی خلاق ها و فانتزی باز های پرسپولیس

عملکرد مهاجمان، این روزها به خوبی درمرکز توجه قرار دارد ولی کمتر درباره هافبک های پشت سر آن ها صحبت می شود. بازیکنی مثل وحید امیری این روزها مجال بیشتری برای ارائه بازی خودش دارد و مجبور نیست فقط به کمک این و آن برود. امید عالیشاه این روزها فانتزی های خودش را بهتر اجرا می کند و با این فشار روبرو نیست که باید حتما او باشد که کار را درمی آورد. احسان پهلوان فرصت پیدا کرده است که کمی نفس بکشد و توجه هافبک ها و مدافعان حریف را با همبازیانش تقسیم کند. بازی های درخشان این دو قابل کتمان نیست. این اتفاقات با بازگشت مهدی ترابی به شکل مشهودی روی داده است. اضافه شدن ترابی به دیگران هم کمک کرده است چون کار برای حریفان در شناسایی نقطه ای که قرار است از آن ضربه بخورند سخت تر شده است. ترابی که حالا خود احساس آزادی می کند و یک نجات یافته است، حکم سندی را دارد که بندهایی را از دست و پای هافبک ها باز کرد. از سوی دیگر هم حرکات سریع و پاس های خوبش بانی شروع حمله ها و پاس گل های حساس است. بعد از رفتن او اتکای تیم به بشار زیاد شد و با رفتن بشار مشخصا بازیسازی برای حملات دچار نقص بود ولی حالا این آسیب کمتر شده است و البته 6 پاس گل، حق مطلب را درباره نقش او در بازی پرسپولیس ادا نمی کند. البته در تمام مدت باید حواسمان به دوندگی ها، جاگیری ها و پاسکاری های سایر نفرات باشد که امان را از حریف می گیرند.

پرسپولیس در این 14 مسابقه اخیر، فقط یک بازی را بدون زدن گل به پایان رسانده است.

*3تفنگدار

پرسپولیس در خط حمله هم معجونی انرژی زا دارد. این روزها حرکات عیسی آل کثیر را که می بینیم فقط افسوس می خوریم که او چرا زودتر از این ها نباید کنار چنین هافبک ها و مهاجمانی قرار می گرفت. هرچند همین جا باید به بعضی خودخواهی های او نیز باید توجه کنیم. با این وجود او به شکلی ستودنی با قرار گرفتن در جای مناسب و با بازی های بدون توپ در موقعیت گلزنی قرار می گیرد. مهدی عبدی که شکی نبود قابلیت بالایی برای کارهای بزرگ دارد بعد از این که حسابی روی اعصاب همه راه رفت، حالا برگشته است. او بعد از حل مشکل بدنی خود و شرکت بیشتر در برنامه های تیمی می تواند قاتل بی رحم دروازه ها شود و حالا چند بازی است که به نظر با تمرکز بهتر کار می کند. شهریار مغانلو هم ارزشش فقط به گل زدن نیست. حرکات بی وقفه او واقعا مدافعان حریف را جان به سر می کند.

خلاصه مطلب این که خاکریزهای دفاعی پرسپولیس به کمی بازسازی نیاز دارد ولی توپخانه آماده آتشباری مهلک برد کوتاه و بلند است و در این میان نیروهای ویژه پرسپولیس آماده حمله به قلب استحکامات حریفان خود هستند.

با پرسپولیسی روبرو هستیم که می تواند یادآور پرسپولیس دهه60 باشد. استعاره و مثالی برای هر تیم ایرانی که کوبنده و مرگبار به حریفان حمله کند. هرچند حالا پرسپولیس نیمه دوم دهه 90 خودش تاریخ ساز بوده است و سال ها بعد شاید نسل های امروزی به جای پرسپولیس دهه60 از پرسپولیس دهه 90 سخن بگویند.

لینک کوتاه : https://arteshesorkh.com/p/141999

نظرت رو بنویس

از حروف انگلیسی استفاده نکن

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر فقط کاربرانی که در سایت ثبت نام کرده باشند میتوانند نظر ثبت کنند.
جهت ثبت نام میتوانید اینجا کلیک نمایید.

اولین نفری باشید که نظرش را ثبت می کند.