بازي ميليارد نفري

بازي ايران و اسپانيا از آن فرصت هاي تاريخي، خارق العاده و كمياب فوتبال و شايد حتي جامعه ما براي «ديده شدن» است؛ از آن موقعيت ‎هايي كه در نيم قرن گذشته به اندازه انگشتان يك دست هم براي مان پيش نيامده. كشور ما ايران، با وجود تمدن كهن و ارزش هاي تاريخي و فرهنگي اش، به هزار و يك دليل گفتني و ناگفتني كمتر از آنچه حقش بوده در معرض ديد منصفانه جهانيان قرار گرفته است. در اين سال ها يا ما را نديده اند، يا بد ديده اند. بر اين اساس كليدواژه «ايران» عمدتا در خبرهايي تكرار شده كه به مسايلي همچون جنگ، تحريم، توافق هسته اي و ... مربوط مي شده است. فارغ از اينكه در هر كدام از اين داستان ها حق با چه كسي بوده، نكته كليدي آن است كه مجال ديده شدن براي ما صرفا در چنين فضاهاي سنگين و خشني فراهم شده؛ حالا بگذريم كه مسايلي نظير پروپاگانداي رسانه اي، ذهنيت قالبي، باورهاي منفي القا شده و پيش داوري هاي نادرست بخشي از مردم جهان در مورد ايران هم وضع را براي مان بدتر كرده است. با اين همه اما، الماس «فوتبال» اينجا هم شعبده اش را به رخ مي كشد و باعث مي شود صدها ميليون نفر از سراسر كره خاكي، حداقل اين 90دقيقه را بدون ذهنيت مسموم و قضاوت هاي نادرست به ميداني خيره شوند كه نيمي از آن در تسخير ايران است. اگر در عالم سياست اول نتيجه مي گيرند و بعد عمل مي كنند، اينجا در جهان منحصربه فرد فوتبال همه تيم ها شانس مساوي دارند كه اول عمل كنند و بعد بر اساس آن نتيجه بگيرند. در اين دنياي شيشه اي رشك برانگيز، حتي بالاترين قدرت هاي جهان با كوهي از ثروت و تسليحات نظامي و امپراطوري هاي رسانه اي هم نمي توانند يك سر سوزن از واقعيت موجود در زمين را تحريف كنند. دنيا خودش اين ميدان را مي بيند و نمايندگان همه كشورها اين موقعيت طلايي را دارند كه لياقت شان را ثابت كنند و سرنوشت شان را به دست خودشان بنويسند.

البته كه كل جام جهاني كانون توجهات است، اما حساب مسابقاتي كه يك سرش تيم هايي همچون برزيل، آرژانتين، آلمان و اسپانيا باشد واقعا فرق مي كند. طبيعي است كه بازي ايران و مراكش را حتي خيلي از تيفوسي هاي فوتبال در دنيا هم نديده باشند، همانطور كه بسياري از ايراني ها هم مثلا براي تماشاي مسابقه سوئد با كره جنوبي يا لهستان و سنگال وقت نمي گذارند، اما آلمان و مكزيك يا انگلستان و تونس را همه مي بينند. با اين اوصاف ديدار ما با اسپانيا هم به ويژه با توجه به ساعت مطلوب برگزاري اش و نيز نياز حياتي ماتادورها به كسب هر سه امتياز، يك بازي بسيار پربيننده در سطح جهان خواهد بود؛ ويتريني كه حيف است مفت از دست برود. چند شب پيش حشمت خان مهاجراني و علي آقاي پروين براي اولين بار روي آنتن زنده تلويزيون آمدند و 40دقيقه در مورد بازي 40سال پيش برابر هلند صحبت كردند. قطعا بازي امشب با اسپانيا هم از آن دست مسابقاتي است كه تا 40سال بعد در موردش حرف زده خواهد شد، شبيه بازي 4سال قبل با آرژانتين كه مردان ايراني هنوز هم در هم نشيني هاي شان با لذت در مورد ثانيه به ثانيه آن حرف مي زنند. خدا را شكر كه ايران اين بار در همان بازي اول امتياز گرفته و گلش را هم زده تا از اين نظر تحت فشار رواني نباشد؛ پس همه منتظريم در رزم تاريخ ساز امشب، بهترين و مردانه ترين نمايش ممكن را از سربازا ن سبك بارمان ببينيم. بجنگيد براي صدها ميليون چشمي كه مفتخرانه و لذت جويانه به ساق پاي شما خيره خواهد شد.