بازگشت از جهنم

یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در یک سوم پایانی مسابقات لیگ برای پرسپولیس رخ داد، احیا شدن مهدی عبدی بود. تحول این بازیکن به معنای واقعی کلمه باورنکردنی بود. او که پیش تر با گلزنی در دربی تهران و نیز گشودن دروازه رقبا در نیمه نهایی و فینال آسیا به خوبی کیفیت خودش را نشان داده بود، در نیم فصل اول لیگ بیستم وارد افت و رکودی شگفت انگیز شد. عبدی بعد از درخشش در بازی رفت با استقلال و نیز گشودن دروازه فولاد، حدود 4 ماه موفق به گلزنی نشد.

او در این بازه زمانی به ندرت توانست نظر منتقدان و هواداران را جلب کند و گاهی فرصت های خوب گلزنی را هم از دست داد و کار به جایی رسید که در فضای مجازی کم کم کمپین ها برای فروش این بازیکن هم درست شد، اما عبدی به موقع برگشت و جبران مافات کرد. عملکرد بی نقص این بازیکن در نیم فصل دوم باعث شد او لیگ بیستم را با 9گل زده به پایان ببرد. بدون تردید اگر عبدی در دور رفت وارد آن بحران عجیب و غریب نمی شد، شانس این را داشت که برای آقای گل شدن بجنگد.

مهم تر از عملکرد فردی عبدی اما، سود تیمی پرسپولیس از احیای این بازیکن بود. به طور مشخص در ثلث یا یک سوم پایانی فصل بود که عبدی توانست خودش را پیدا کند و حتی به قیمت نیمکت نشین کردن مهاجمی مثل عیسی آل کثیر، به ترکیب اصلی برسد. عبدی در 10بازی پایانی فصل سرخپوشان، موفق به ثبت 7گل شد. از این بین 2 گل عبدی برابر ماشین سازی و تک گل او به پیکان تأثیری در نتیجه نهایی مسابقه نداشت، اما 4 گل دیگر این مهاجم مازنی دقیقا 6 امتیاز برای پرسپولیس به ارمغان آورد.

این یعنی شما اگر گل های عبدی را حذف کنی، پرسپولیس 6 امتیاز از دست می دهد و قهرمانی را به سپاهان واگذار می کند. عبدی در جریان پیروزی 2 بر یک پرسپولیس برابر ذوب آهن گل دوم تیمش را به ثمر رساند و بعد هم تنها گل بازی با مس رفسنجان را زد. او در برتری 3 بر یک قرمزها برابر تراکتور هم 2 گل زد و نقش بسیار مهمی در آن پیروزی سرنوشت ساز داشت. شاید اگر فقط در یکی از این مسابقات عبدی گل نمی زد، پرسپولیس در پایان فصل باید در حسرت پنجمین قهرمانی پیاپی می سوخت. او به موقع برگشت؛ خیلی به موقع.