بازگشت به نمايش هاى دلچسب؛ تغيير ربيع خواه

محسن ربيع خواه. اگر شما نيز مثل نگارنده تا چند هفته قبل علت اصلى افت سطح كيفى نمايش هاى تيم پرسپوليس را در اين نام جستجو مى كرديد، شايد وقت آن رسيده باشد اندكى ديدگاه خود را تغيير دهيد. پرسپوليس برانكو بعد از شكست ٤-٠ مقابل الهلال و در ديدار مقابل استقلال خوزستان، اولين بار از آرايش ٤-٤-٢ خطى با حضور كاميابى نيا و ربيع خواه در مركز و انتقال مسلمان به راست بهره برد. نمايش اميدوار كننده سرخ ها در ٢٠ دقيقه ابتدايى آن ديدار اما تقريباً در هيچ از يك ديدارهاى آينده اين تيم مقابل الهلال، نفت، استقلال، سايپا، پديده و پارس جم ادامه نداشت. تيم برانكو كم كم از فلسفه اصلى خود فاصله مى گرفت و صرفاً به نمايش هاى نتيجه گرا روى مى آورد كه اتفاقاً منجر به نتيجه مي شد اما موجى از نگرانى را ميان هواداران اين تيم  به همراه داشت.

ديدار مقابل ذوب آهن بازگشتى به نمايش هاى دلچسب پسران برانكو بود. عملكرد شاگردان او در چمن مصنوعى سردار جنگل و البته ٤٥ دقيقه دوم ديدار مقابل نفت نيز تحسين برانگيز بود. اما برانكو چگونه توانست ٤-٤-٢ خطى ملال آور ديدار مقابل پديده و پارس را به نمايش جذاب مقابل ذوب و نفت تبديل كند؟ بله. پاسخ را در محسن ربيع خواه و البته هوشمندى برانكو جست جو كنيد.

برانكو پس از پى بردن به عدم توانايى ربيع خواه در فاز تهاجمى، نقش او را به هنگام طراحى حملات تغيير داد. نگاهى به آرايش تهاجمى پرسپوليس به هنگام طراحى حملات از خط دفاع ما را با دو حالت مواجه مى كند: ١-قرار گيرى ربيع خواه در قلب دفاع و متمايل شدن خليل زاده و حسينى به چپ و راست. ٢-قرار گيرى ربيع خواه در سمت چپ خط دفاع و متمايل شدن حسينى به راست و قرار گيرى شجاع در قلب دفاع.

در هر دوى اين حالات كمك شايانى به عريض شدن آرايش هجومى پرسپوليس مى شود. محمد انصارى و حسين ماهينى حضور بيشترى در حملات دارند. با اضافه شدن ماهينى به كارهاى تهاجمى در راست، محسن مسلمان فرصت بيشترى براى حضور در مركز زمين و فاصله گرفتن از سمت راست كه جايگاه اصلى او نيست پيدا مى كند و از همه مهم تر، شعاع حركتى وحيد اميرى به شكل چشمگيرى افزايش يافته و او مى تواند با اضافه شدن انصارى از چپ به حملات،اندكى متمايل به مركز شود و كارهاى تركيبى بيشترى با منشا و عليپور انجام دهد و نقش خود را در طراحى حملات  نيزافزايش دهد.

نيمه دوم ديدار سرخپوشان مقابل نفت آبادان
بهترين مثال از اين تغيير آرايش سرخ ها بود. حضور مداوم محمد انصارى در نيمه زمين حريف كه با علم بر اين موضوع انجام مى شود كه فضاى پشت سرش توسط ربيع خواه پوشش داده شده و احتمال آسيب از ضد حملات تا حد زيادى كاهش مى يابد و فرصتى كه در اثر حضور انصارى در حملات براى آزاد شدن اميرى و افزايش محدوده حركتى او ايجاد مى شود.

محسن ربيع خواه شايد بازيكن مورد علاقه خيلى از ما نباشد اما فراموش نكنيم، اگر وظيفه شناسى و تاكتيك پذيرى ربيع خواه نبود، شايد برانكو و تيمش نمى توانستند به اين سرعت به نمايش هاى تماشاگرپسند خود برگردند.