بازگشت به ۴۳۳

آزادی، زمین مناسبی برای ایران توگو نبود. تیم ملی باید در حضور جمعیت بازی کند. کاش فرصت میزبانی در دیدارهای بعدی به تبریز، اصفهان، مشهد و ... برسد.

تیم ملی پس از جام ملت ها با روش ۴۲۳۱ بازی می کرد. توگو، بازگشت به چیدمان جام ملت ها بود. دیدار با روسیه متوجه می شویم فقط همین توگو بوده یا کی روش برای جام جهانی، تغییر سیستم داده است. تیم سی و دوم آفریقا در رنکینگ فیفا، در اصطلاح، دندان نداشت.

شباهتی هم به رقیب احتمالی آفریقایی مان در جام جهانی نخواهد داشت. مثل اینکه تیمی از اروپا با یمن بازی کند و بگوید شبیه سازی با رقیب آسیایی مان در جام جهانی است. ضمناً برخلاف اطلاعات اشتباهى كه در حين بازى شنيديم، رقيب مان در ۲۰۰۶ آنگولا بود نه اوگاندا که اصلاً تاكنون رنگ جام جهانى را نديده است.

برسیم به نکات مثبت بازی. تعدادی از بازیکنان مان طوری درخشیدند که نمی توانیم آنها را "تیم دوم" بنامیم. همگی با رویای بازی در جام جهانی به اردو آمده اند. کاش این ترکیب و برنامه تدارکاتی برای جام جهانی، به جای توگو از دو بازی آخر مقدماتی مقابل کره جنوبی و سوریه آغاز می شد.

گماردن بازیکنان شوتزن راست پا در پست وینگر چپ، و چپ پای شوتزن در وینگر راست، مرسوم و موثر است.

بازی پر شور سامان که در نخستین دیدار ملی با دنیایی از انگیزه می دوید، منجر به اشتباهاتی در نیمه اول شد اما وقتی دوباره از رختکن برگشت، در قالب تیم جا افتاده بود. قدوس به عمق می زند و این تفاوت اصلی اش با وحید است که تمایل بیشتری به لب خط دارد. به همین خاطر  ارسال های پرتعدادی نداشتیم تا کریم و کاوه هد بزنند. البته تمهید خوبی هم بود با وجود مدافعان میانی سر زن و تنومند توگو.

احمد عبدالله زاده به چشم گزارشگر نمی آمد اما قابلیت های هافبک دفاعی کارگر را نمایان ساخت. از معدود اشتباهاتش، ۴ دقیقه قبل از تعویض بود که موقعیت شوتزنی به فرانکو داد.

امید ابراهیمی پس از مدت ها مصدومیت بازگشت خوبی به تیم ملی داشت. او، عبدالله زاده و ایمانی که یک ربع بازی کرد، با ایجاد اخلال در توزیع توپ توسط هافبک های توگو، رقیب آفریقایی را وادار به شوت های کور می کردند؛ بیش از ۱۰ شوت و اکثراً خارج از چارچوب.

عزت اللهی بازی اول جام جهانی محروم است و کی روش به موقع در این پست حساس، رقابت ایجاد کرده.

کاوه با دوندگی عرضی در یک سوم دفاعی حریف، فرصت بازی سازی را از مدافعین توگو می گرفت، کما اینکه کریم و سامان را هم آزاد می کرد.

تکنیک و سرعت ترابی برای به هم ریختن انسجام خط دفاعی هر حریفی کافی است. گرچه گاهی حفظ توپ را به گزینه مناسب پاس، ترجیح داد.

بهبودی و بازگشت سیدجلال با بازی ۱۱۱ هم برای تیم ملی مفید است و هم خیال هواداران پرسپولیس را آسوده می کند.

وریا به عنوان مدافع راست، از عهده وظایف دفاعی برآمد.

کنعانی و روزبه نیز برخلاف تبعیضی که گزارشگر قائل می شد، یکسان بودند. حامد هم به با موفقيت به چرخه رقابت براى دروازه بانی تیم ملی پیوست.