بازگشت هانی به نیمکت مدرسه/ هانی نوروزی این روزها چه می کند؟ + عکس

 هانی نوروزی دوباره به کلاس مدرسه اش بازگشته و کنار همشاگردی ها روزهایی عادی را پشت سر می گذارد.

هفته نامه تماشاگران در شماره این هفته خود گزارشی از مدرسه ای که هانی در آن درس می خواند را منتشر کرده است که شاید مرور آن و تماشای عکس های هانی که مثل همه بچه ها به شیطنت مشغول است برای شما جالب باشد.

هر کلاس 10 دانش آموز
مدرسه، مدرسه ای کاملاً مدرن است و حرفه ای. اصلاً شباهتی به مدارس سایر نقاط تهران ندارد. همه چیز دیجیتالی است و بچه ها با انواع و اقسام وسایل دنیای دیجیتالی آشنا هستند. حیاط مدرسه مانند زمین های چمن مصنوعی برای فوتبال است. چمنی که هانی نوروزی در آن فوتبال بازی می کند، به خوبی می درخشد و خیلی از آرزوهایی که دارد را در دل همین زمین چمن دنبال می کند. آرزویی که پس از فوت پدر همیشه از آن حرف زده: «می خوام مثل بابام فوتبالیست بشم.» مدرسه از سال اول تا پنجم شاگرد دارد و در هر کلاس ده نفر دانش آموز درس می خوانند.

خانم تنهایی سنگ صبور هانی
هانی وضعیت درسی خوبی دارد، کلاس دوم است و پا به پای سایر هم کلاسی هایش تکلیف هایش را انجام می دهد. هرچند بعد از آن اتفاق تلخ، دو هفته ای مدرسه نرفت و چند باری هم به خاطر بازی های پرسپولیس و همراهی با این تیم از مدرسه جا ماند اما با لطف خانم معلمش تمام این عقب ماندگی های درسی را جبران کرده است. هانی این روزها به خانم معلمش بیشتر از هر کسی اطمینان دارد و تمام درد دل هایش را به «خانم تنهایی» می گوید.


چند روز پیش در مدرسه گفته بود تنها آرزوی من این است تا دوباره پدرم را در خواب ببینم. یا وقتی سرکلاس معلم هنگام انجام دادن تکالیف برای بچه ها تک نوازی پیانو پخش کرده بود ، هانی پیش معلمش آمده و گریه کرده است. در مدرسه سعی شده توجه هایی که خارج از فضای درسی به او می شود به آن شدت نباشد تا پسر کوچولوی هادی نوروزی بین بچه ها حس متفاوت بودن نداشته باشد. سعی می شود تا با هانی مثل سایر بچه ها برخورد شود. البته خود هانی با توجه به جوی که وجود دارد، خیلی سعی دارد احساساتش را نشان ندهد و ژست مرد بودن می گیرد ؛ مردی که همه می گویند باید مواظب هانا و مادرش باشد اما واقعیت این است که یک مرد کوچولوی هشت ساله است و باید در کنار هشت ساله های دیگر بچگی کند.

هانی شروشیطان است
هانی از هم کلاسی های دیگرش کمی بزرگ تر است. شر و شیطان است و تا می خواستیم عکاسی کنیم، از این سو به آن سوی حیاط مدرسه می دوید و دوستانش را جمع می کرد تا با هم باشند. علاقه ای به عکس تنهایی انداختن نداشت و در همه عکس ها دوستانش را بغل می کرد. هم کلاسی هایش هم به گفته خانم معلمش او را به خوبی درک می کردند و در روزهای اول خیلی با او مهربان بودند. بعد از مدتی هم که همه چیز به روال عادی اش برگشته و هانی هیچ فرقی با هم کلاسی های دیگرش ندارد.


وقتی خواستیم از هانی عکاسی کنیم ، طوری این کار را کردیم که متوجه نشود موضوع عکس ها اوست. خواستیم همه بچه های کلاس را درگیر این عکاسی کنیم و همه با هم به حیاط رفتند اما تا عکاسی را شروع کردیم هانی دوربین عکاس ما را گرفت و خودش شروع کرد به عکس گرفتن از بقیه همکلاسی هایش. طرز کار با دوربین حرفه ای را به خوبی بلد بود و این موضوع احتمالاً به خاطر این باشد که یا در خانه با این دوربین ها کار کرده است یا اینکه این دو ماه آن قدر دوربین اطرافش بوده که به راحتی فهمیده چطور کار می کنند.

چند روز پیش که تولد هانی بود ، از طرف باشگاه پرسپولیس برای او جشنی گرفته شد و یک دوچرخه به او اهدا شد. در کنار این جشن، چند روز پیاپی از طرف آدم های مختلفی برای هانی جشن تولد گرفته شد و این موضوع کمی مسوولان مدرسه را نگران کرده است. آنها می گویند شاید باشگاه پرسپولیس سال آینده دوباره برای هانی تولد بگیرد ، اما سایر آن افراد چی؟ آیا بعد از گذشت چند ماه باز هم این توجه ها به هانی ادامه دارد؟ یا بعد از خروج از این جو، بچه به حال خودش رها می شود؟ او امسال خیلی خوشحال شد، اما آینده چه می شود؟

اصلاً نکته مهم تر این است که همه می گویند هانی باید فوتبالیست بشود. شاید او چند سال دیگر بخواهد دکتر، مهندس یا فرد دیگری بشود ؛ نباید حق انتخاب را از او بگیریم. او باید تجربه های زیادی در زندگی اش داشته باشد تا خودش بتواند مسیر و راه زندگی اش را انتخاب کند.


بگذاریم همه چیز عادی باشد
حالا دوباره هانی به نیمکت مدرسه برگشته و زندگی عادی اش را از سر گرفته است. با هانا و هم کلاسی هایش بازی می کند و توجه های زیاد باعث نشده تا به بقیه هم سن هایش پزهای کودکانه بدهد. هانی خیلی زودتر از چیزی که باید «مرد» شده ؛ اما با درک شرایط موجود، باید کاری کنیم که زندگی اش کاملاً عادی ادامه پیدا کند.