بازیگر نقش اول پرسپولیس؛ سروش رفیعی با پیراهن شماره 7

 در نیم فصل دوم لیگ هجدهم و همچنین در ادامه جام حذفی و البته در شروع فصل تازه لیگ قهرمانان آسیا سروش رفیعی ویژه ترین نقش را در جمع سرخ های تهرانی عهده دار خواهد بود.

برانکو ایوانکوویچ هنوز به صراحت نگفته است که قصد استفاده از این هافبک تهاجمی طراح و 29 ساله را در ترکیب ثابت پرسپولیس در تمامی دیدارها دارد یا خیر اما همگان می دانند که پروفسور سرخ ها از علاقه مندان بازی و روش کار سروش است و این نیز محرز و بدیهی است که هیچ تیمی رفیعی را برای نیمکت نشینی نمی خرد. درآوردن او از مشت تراکتورسازی که سروش بخشی از ایام سربازی اش را در آنجا سپری کرد و همچنین «فولاد»ی که در نیم فصل اول امسال او را در خدمت داشت، اصلاً کار آسانی نبود و اگر بین این هافبک تیزهوش و مدیران فولاد مجادله نمی شد و سند آزادی او و لغو قراردادش زودتر از پایان نیم فصل اول صادر و محقق نمی شد، پرسپولیس همین حالا نیز برای بیرون کشیدن او از جمع قرمز و زردهای اهوازی مشکل داشت

خاطره بسیار خوبی که سروش از مقطع اول حضورش در پرسپولیس به جا گذاشت هم یک نوع قوت قلب برای او در مقطع دوم حضور وی در این باشگاه است و هم عامل دردسر زیرا کادر فنی پرسپولیس و مردم او را با آغوش باز پذیرفته اند ولی همسو با آن همه از وی انتظار دارند در همان قالب مؤثر و هوشمندانه ای ظاهر شود که در مقطع نخست بود و شاید عوض شدن نسبی اوضاع در ترکیب پرسپولیس و تعدد و دشواری مسابقات پیش رو چنین امکانی را به وی نبخشد.

نان عقل
سروش در مقطع اول حضورش در فولاد بازیکنی نشان داد که بیش از هر عاملی نان عقل و خرد خود را می خورد و این هوش او در بازیسازی بود که هم فرصت های گلزنی را برای یارانش فراهم می کرد و هم آنقدر تیز و آماده بود تا در صورت رد و بدل شدن پاس های لازم درون 18 قدم ضربه آخر را خودش بزند.

رفیعی در مرتبه اول حضورش در پرسپولیس کنار کامیابی نیا یا ربیع خواه و در پستی نشانده و گماشته می شد که لزوماً از وی حرکات دفاعی را نمی طلبیدند و مسوولیت وی در این تیم تعیین خط حرکات تیم به شکل و گونه ای بود که مثلاً آندریا پیرلو در آث. میلان و یوونتوس انجام می داد و در قالب یک هافبک محوری به تیمش خط و ربط و آگاهی فکری ارزانی می داشت.

جانشین خلاقان سفرکرده
امروز هم کامیابی نیا و ربیع خواه صرفنظر از مصدومیت های متعدد خود در همان نقطه ها و پست ها در اختیار برانکو و تیم شان هستند و احمد نوراللهی به لطف اوجگیری و ارتقایی که وی را ملی پوش هم کرده، دیگر هافبک وسط قرمزها است و در نتیجه رفیعی این را قطعاً می داند که او فقط هافبک خلاق رو به جلو و حتی یک مهاجم کاذب و ثانوی یا ثالث پشت مهاجمان تیم خواهد بود اما معلوم نیست ایوانکوویچ چه میزان مسوولیت و به چه شیوه و روالی را از وی می طلبد. عقل حکم می کند که سرمربی کروات پرسپولیس همان توپ سازی و حرکات خلاقانه رو به جلویی را از سروش بخواهد که تا پایان فصل گذشته از سوی احمدزاده، مسلمان و امیری شامل حال قرمزها می شد و به سبب کوچ آنها به سایر تیم ها در تابستان سپری شده امسال به متاعی کمیاب در روش کار پرسپولیس تبدیل شده است. به واقع رفیعی با این مأموریت بسیار محتمل جذب شده که از خط میانی محکم اما فاقد طراوت فنی قرمزها خطی را بسازد که در عین دوندگی و قوه ویرانگری رقبا توان فنی لازم برای راه اندازی مهاجمان تیم و فراهم کردن راه گلزنی را هم داشته باشد.

رقابت با سایر تازه واردها
وقتی در نظر می گیریم که پرسپولیس برای این مهم از این پس می تواند روی مهدی شریفی هم حساب کند و مهدی ترابی نه فقط یک مهاجم صرف بلکه صاحب قوه حمل توپ و باز کردن راه سایرین است در می یابیم که ایوانکوویچ احتمالاً این روزها دائماً به حوزه وظایف این آدم ها و طراحی پازلی فکر می کند که نوع و مدل بازی سروش هم در آن تعریف خواهد شد و همه می دانند که وی تا چه میزان بیشتر و بهتر از مردانی که نام شان آمد، می تواند خلاقیتی را به سرخ ها ارزانی دارد که فقدانش موجب شکست آنها مقابل رقیب ژاپنی در فینال لیگ قهرمانان آسیا شد. با این تعاریف سروش می تواند بازیگر نقش اول سرخ ها در نمایش نیم فصل دوم آنها و شاید هر دو سه فصل بعدی مسابقات باشگاهی ایران و آسیا باشد.