باز هم مفت بازی پرسپولیس؟

نکته مهم تر اما چیز دیگری است؛ اینکه آیا پرسپولیس در مورد امید عالیشاه هم مرتکب اشتباه ابتدای فصلش راجع به سروش رفیعی می شود یا نه. ابتدای فصل وقتی گابریل کالدرون نام سروش رفیعی را در لیست مازاد قرار داد، همه شوکه شدند. با این حال انتظار می رفت ایرج عرب، مدیرعامل وقت پرسپولیس فارغ از این فضای هیجانی به مدیریت موضوع بپردازد. مثلا اینکه تلاش گسترده ای را برای معاوضه رفیعی با یک بازیکن مهم لیگ برتری آغاز کند. طبعا نام سروش آنقدر کشش داشت که بشود او را با بازیکن مهم یک تیم دیگر عوض کرد. تازه به یاد بیاورید بازیکنی که می آمد باید زیر 23سال می بود، چون پرسپولیس مشکل پر بودن لیست بزرگسالانش را داشت. این مسئله طبعا کار معاوضه را آسان تر می کرد و اگر عرب می توانست خود رفیعی را راضی کند، یک اتفاق مثبت در این زمینه رخ می داد. با این حال نه تنها پرسپولیس نتوانست سودی از این جدایی ببرد، بلکه 200میلیون تومان هم بابت فسخ قرارداد به سروش پرداخت! این یعنی رفیعی هم مبلغی از پرسپولیس گرفت و هم پول یک فصل کامل را از شهرخودرو دریافت کرد. این وسط سر قرمزهای پایتخت هم کاملا بی کلاه ماند.

حالا باشگاه پرسپولیس با امید عالیشاه درست سر همین نقطه ایستاده است؛ جایی که مربی قرمزها امید را نمی خواهد، اما او قطعا برای باشگاه های دیگر جذاب خواهد بود. شواهد نشان می دهد برخلاف ابتدای فصل، پرسپولیس در زمستان با مشکل
 پر بودن لیستش مواجه نخواهد بود، چرا که احتمال داده می شود لیست خروجی های گابریل کالدرون پر و پیمان باشد.

به این ترتیب باشگاه باید با تیم های خواهان امید مذاکره کند و رضایتنامه او را یا در ازای جذب یک بازیکن مؤثر و یا دریافت مبلغی پول صادر کند. قطعا امید هم از این شرایط استقبال خواهد کرد، چرا که هر چه باشد، بهتر از یک نیم فصل سکونشینی است. اینجا جایی است که هنر مدیریتی محمدحسن انصاری فرد محک می خورد و او باید نشان بدهد چیز بیشتری نسبت به ایرج عرب دارد؛ کسی که در دوران کارش به شدت مورد انتقاد قرار می گرفت.