باشگاهداری با شعار «ندارم، ندارم»

این که لیگ باید دوباره شروع شود یا نه یک بحث جداگانه است که مفصل در موردش صحبت شده و هنوز هم می شود. در عین حال اما آه و فغانی که این روزها برخی مالکان باشگاه های خصوصی راه انداخته اند تحت هیچ شرایطی قابل هضم نیست. اینها می گویند پول تست کرونا ندارند و بعضا حتی مدعی هستند در تامین آب معدنی مورد نیاز تیم هم دچار مشکل هستند. اصلا کارشان به جایی کشیده که خیلی راحت هزینه های برگزاری مسابقات را می شمارند و خواهان لغو بازی ها می شوند. آیا از این خنده دارتر ممکن است؟

باشگاهداری با فریاد ندارم ندارم، از آن پارادوکس های خنده دار فوتبال ایران است. هر هوادار آماتوری می داند فوتبال ایران هرگز سودده نبوده و نیست و این مساله ربطی هم به کرونا ندارد. یعنی شاید ویروس تاجدار هزینه های غیرمنتظره را افزایش داده باشد، اما اینطور نیست که باشگاه ها قبل از کرونا در حال پارو کردن پول بودند و حالا فقیر شده اند. موضوع بسیار ساده است؛ اگر پول ندارید، خیلی اشتباه می کنید که در قامت مالک باشگاه ظاهر می شوید و صفر تا صد هزینه ها را می پذیرید. فوتبال همین است. خرج دارد. دستمزد بازیکن و مربی دارد، پول سفر و اقامت و خورد و خوراک دارد، هزینه های درمانی دارد و تازه ممکن است وقتی همه این مخارج را می پردازید، تیم تان به یک رده پایین تر سقوط کند و ارزش امتیازتان به یک دهم تقلیل بیابد. ممکن است شما با یک بازیکن تاپ قرارداد چهار میلیاردی ببندید و طرف هفته اول، دقیقه اول مصدوم شود و کل فصل را از دست بدهد. در این صورت نمی توانید بگویید «من که از تو استفاده نکردم، پس پولت را نمی دهم.»

فوتبال این چیزها را دارد، اگر محاسبه کرده اید و جلو آمده اید که الان حق اعتراض ندارید، اما اگر نادانسته وارد این گود شده اید، زودتر رفع زحمت کنید و اینقدر مایه عذاب مردم نباشید. نمی شود که سهم شما از باشگاهداری رسیدن به شهرت، عکس انداختن کنار ستاره های ریز و درشت و انجام روزی ده مصاحبه کوتاه و بلند باشد و سهم مردم، تنها شنیدن آه و ناله های بی پایان. مالکی که می گوید پول آب معدنی هم در بساطش نیست، رسما مردم را مسخره کرده که وارد فوتبال شده. این داستان ها از خود تعطیلی لیگ هم عذاب آورترند. یک کودک خردسال هم می داند وقتی زورش به یک بار سنگین نمی رسد، نباید برای برداشتن آن خیز بردارد و تقلای بی حاصل کند؛ مگر اینکه سودای قدرت نمایی جلوی اهل محل داشته باشد که در این صورت داد و قال بعدش فقط باعث آزار دیگران خواهد شد.