با بودیمیر، شریفی و ترابی/ در جست و جوی ترکیب تهاجمی

حالا که گادوین منشا از پرسپولیس می رود و ولادیمیر بودیمیر کروات و مهدی ترابی ملی پوش به جمع حمله وران این تیم اضافه شده اند، باید پرسید خط حمله سرخ ها در نیم فصل دوم لیگ برتر ایران و فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا چه شکل و ریختی خواهد داشت و برانکو ایوانکوویچ برای چیدن ترکیبی که بیشتر و راحت تر از گذشته گل بزند به چه تدابیر و انتخاب هایی روی خواهد آورد.

پرسولیس البته از علی علیپور در دو فصل اخیر راضی بوده و وی نه تنها در این تیم می ماند، بلکه بعید است سرمربی کروات تیم قرمزپوش پایتخت فقط به سبب از راه رسیدن چند مهاجم تازه خیال راندن علیپور را به جمع نیمکت نشینان داشته باشد اما وقتی معادلات موجود را جمع بندی کنیم و ببینیم که مهدی شریفی نیز از جمع خریدهای «پیش فصل» حالا به لطف پایان «محرومیت فیفا»یی سرخ ها حق بازی برای آنها را دارد و آنها از گزینه های جوانی مانند محمدامین اسدی نیز برخوردارند، مشخص می شود که ایوانکوویچ برای چیدن یک خط حمله تازه و مجهز به قابلیت های جدید و مهارت های فزون تر از گذشته هم دست های بازتری خواهد داشت و هم باید به اندیشیدن بیشتر بیندیشد و به طرح ها و فرمول های فزون تری روی بیاورد.

به نفع منشا، به ضرر منشا
تا قبل از خریداری شدن بودیمیر و صدور مجوز بازی شریفی و ترابی، پرسپولیس چنان در خط حمله کم تعداد و فقیر شده بود که علیپور و منشا می دانستند که تحت هر شرایطی به میدان گسیل خواهند شد و این بیش از هر کسی به نفع منشا تمام می شد که بسیار کمتر از توقعات موجود گل می زد و فقط به سلاح دوندگی و جنگندگی خود تکیه می کرد اما برانکو با دست هایی کوتاه شده از سایر گزینه ها مجبور بود دائماً به وی بازی بدهد و در نهایت این امر به ضرر مهاجم نیجریه ای تمام شد که نتوانست آمار لازم برای حفظ خود را به ثبت برساند و رفتنی شد.

 امروز که برانکو روی صفحه شطرنج پیش رویش سربازها و پیاده های پرتعدادتری را حاضر می بیند، طبعاً می تواند به انواع ترکیب ها و گزینه ها و آرایش ها فکر کند و ترکیبی را در خط حمله بچیند که از هر جهت بسیط تر و فراگیرتر از آرایش های یک سال گذشته باشد که طبعاً عامل تنوع در آن به حداقل رسیده بود.
 
چند فرضیه
برخی می گویند برانکو برای استفاده حداکثر از توان و نفرات تازه تزریق شده به جمع سرخ ها، شریفی را به سمت راست سوق خواهد داد تا در هیأت یک گوش راست کامل کننده زحمات و کارهای مهدی شیری مدافع راست سابق پیکان باشد که او نیز از خریدهای «پیش فصل» بوده و تازه حق همراهی قرمزها را کسب کرده است. در چنین سیستمی ترکیب دو نفره خط حمله پرسپولیس را بودیمیر و علیپور شکل خواهند داد و لابد مهاجم بلندبالا و قدرتی کروات توپ های بلند را خواهد زد و علیپور نیز روی توپ های ارسالی در سطح زمین کار خواهد کرد.
 
 وقت برای هماهنگی ها
البته سرخ ها باید در این فاصله زمانی بودیمیر را که از فضایی کاملاً متفاوت به فوتبال ما آمده از هر جهت با روش های خود و شیوه های موجود در لیگ ایران عادت بدهند و شیری و شریفی را در سیستم خود هرچه فزون تر حل و جذب کنند و برای برخی بیرون مانده های از تیم که بر اثر ورود تازه واردان فوق جایشان تنگ می شود، فکری کنند اما شکی نیست که برانکو برای نخستین بار در دو سال اخیر خط حمله ای را در اختیار خواهد داشت که هم پرتعدادتر است و هم به تبع آن راه ها و روش های فزون تری را برای تعیین ترکیب های تهاجمی فراروی این مربی خواهند گشود.

پیامدهای بازگشت سروش
شاید گفتن این حرف ها و تعریف و ترسیم یک روش و تاکتیک آسان تر از اجرای آن باشد اما اگر در نظر بگیریم که قرمزها از این پس سروش رفیعی را نیز مثل نیم فصل دوم لیگ شانزدهم در خدمت خواهند داشت، جا برای امیدواری آنها و نگاه خوشبینانه ترشان به حوادث بعدی کاملاً باز و این امر کاملاً منطقی خواهد بود. حُسن رفیعی؛ ارسال پاس های تودر عالی و فرصت سازی های دائمی مبتنی بر هوش در قلب خطوط دفاعی رقبا است و با این اوصاف اگر علیپور و بودیمیر گوش به زنگ باشند، فرصت های گلزنی متعددی از 14 بهمن به بعد که زمان بازگشایی لیگ برتر است، نصیب شان خواهد شد.