برانكو، گنجي كه استقلالي ها ندارند

بازيكن سالاري درد فوتبالي است كه نتيجه گرايي  بر تمام شاخ و برگش تار تنيده است. اين آفت، خاص يك تيم و دو تيم نيست.

آنجايي كه منافع فردي از منافع جمعي سبقت مي گيرد ، نهال بازيكن سالاري قد مي كشد و مديريت ضعيف به اين نهال آب مي دهد تا تنومندتر از هميشه شود.

بازيكن سالاري معنايش فقط باند بازي نيست، گاهي يك بازيكن به هر دليلي ممكن است از روي سكوها يا در فضاي مجازي حمايت شود و البته كارايي دلخواه را هم نداشته باشد. كنار گذاشتن چنين بازيكني گام اصلي مبارزه با بازيكن سالاري است.

به فهرست نفراتي كه برانكو بعد از  حضورش در پرسپوليس آنها را كنار گذاشت نگاه كنيد. به حال و روز امروزشان توجه نكنيد. روزهايي كه آنها لباس پرسپوليس را از تن درآوردند هر كدام اسم و رسم و جايگاهي براي خودشان داشتند. تيتر بودند، بولد مي شدند، سكوها فريادشان مي زدند، حامي مالي بعضا اصرار به حضور برخي شان داشت  اما برانكو با مديريت زمان، اصلاحات خود را انجام داد. هر كسي را در يك شرايط ويژه كنار گذاشت، جوري كه نمي شد حق را به او نداد.

مديريت برانكو نقش اثرگذاري در يكدست شدن تيم داشت. در كنار آن كاپيتان سيدجلال هم يك پل ارتباطي بزرگ بين تيم و هواداران و باشگاه بوده و هست. مقبول در بين هر سه جناح و اينها همه آنچه كه در اردوگاه رقيب ندارند هست.

به وضعيت امروز استقلال نگاه كنيد. نه از سر كري و رقابت، نه ، بلكه با نگاهي فوتبالي. اين تيم پر مهره مثل همان تيم اواخر دهه ٦٠ و اوايل دهه ٧٠ است. تيمي كه شاهرخ و شاهين و نامجو مطلق و ديگران را داشت و در دعواي نامجو و شاهرخ، بازوبند نوبتي و دست به دست مي چرخيد و هر كس سازي ناكوك داشت.شرط بندهاي زير ساعت امجديه قبل از بازي شرط مي بستند امروز بازوبند روي بازوي كيست. شاهرخ، نامجو، مختاري فر يا احدي برگشته از آلمان.

آنها امروز هم همان سازها را دارند. ناكوك و بد صدا. برانكويي اما رهبر اركسترشان نيست تا كوك شان كند. تك نوازي ها را حذف كند و تيم شان يكدست شود.

اين استقلال محصول نگاه احساسي مديران و عدم نظارت بر كار شفر است. معمار بزرگي مي خواهد كه بتواند اصلاحات اساسي را ايجاد كند. از هياهو و اسم ها نترسد .ندارند و نمي توانند و پول ها را به اميد سه گانه فتح جام پيش خور مي كنند و امروز نهايتا براي سهميه مي جنگند.

قدر برانكو را با ديدن شفر و وضعيت استقلال بايد بيشتر دانست. مراقب اين گنج باشيم.