برانکو برگ برنده پرسپولیس

ایوانکوویچ مهمترین دلیل صعود پرسپولیس بوده است، او هم مدیر بود، هم مربی هم تدارکات و هم رئیس کمیته انضباطی باشگاه پرسپولیس و در همه این روزها محترم بودن و محترم ماندن را از یاد نبرد.

کروات ها همان قوم سرمتی هستند که هزاران سال پیش، از مادها جدا شدند و در شمال شرقی ایران در منطقه ای به نام هروات (تقریبا خراسان) ساکن شدند. آنها قومی ایرانی زبان بودند و شاخه غربی از سکاها به شمار می آیند که در قرون چهار و پنج پیش از میلاد زندگی می کردند.

این قوم پس از قرن چهارم پیش از میلاد رفته رفته با آغاز دوره مهاجرت ها (هون ها، گات ها) از جمعیتش کاسته شد. سرمتی ها در نهایت به منطقه ای که امروز کرواسی - سرزمین مادری برانکو ایوانکوویچ - نامیده می شود مهاجرت کردند. حتی یوسب لکو، رییس مجلس کرواسی عنوان کرده: «نام کرواسی از نام کوروش پادشاه ایران گرفته شده است. »

دلایل صعود پرسپولیس به صدر جدول بسیار است اما بی گمان ایوانکوویچ و رفتار مقتدرانه و روحیاتی شبیه به ایرانی ها مهمترین دلیل این صعود بوده است. برانکو با شناخت ایران و هوش بسیار بالا برای تیمش طی فصل جاری، مربی بود، مدیر بود، مدیررسانه ای بود، تدارکات بود، عضو هیات مدیره بود، مدیر استعداد یابی بود، رئیس کمیته انضباطی بود و ...

برانکو ایوانکوویچ ملقب به پرفسور فوتبال در پرسپولیس یک فرمانده تمام عیار بود بدون آنکه این فرماندهی را نمایش دهد. نمی دانیم او قهرمان می شود یا نه اما همین حالا او قهرمان مربیان لیگ برتر است، کافیست به یاد بیاورید برخوردهایش با گابریل، صادقیان و ...

کافیست به یاد بیاورید انتخاب بازیکنانش و بی توجهی به ستاره هایی چون سید جلال و محمد نوری را در اوج فشار هواداران پرسپولیس. کافیست به یاد بیاورید چگونه محسن مسلمان را از نو ساخت، کامیابی نیا را معرفی کرد، بنگستون را تنبیه کرد و به طارمی آن روزکه اعلام کرد باید خودش پنالتی می زده اخم کرد و او را روی نیمکت برد.

کافیست ماه رمضان را به یاد بیاورید که همه را به افطار دعوت کرد. کافیست به یاد بیاورید که در همان مراسم افطار چگونه به دوردست ها خیره شده بود و کاری با هیچ حاشیه ای نداشت و با تمام وجود روی دواندن و شلاق زدن به بدن بازیکنانش فکر می کرد.

کافیست برانکویی را به یاد بیاورید که به جای اعتراض های بی مورد و بی تاثیر به داورها، روی کارش تمرکز کرد و احترام داورها را به دست آورد.

ایوانکوویچی را به یاد بیاورید که از فرط خوشحالی به مترجم خودش پس گردنی زد آنهم پس از گل پرسپولیس، برانکویی را به یاد آورید که برای اولین بار در دربی پس از گل اول که نه حتی پس از گل دوم پرسپولیس هم دستور عقب نشینی را صادر نکرد و تنها پس از گل سوم در دربی بود که به دفاع و ضد حمله فکر کرد و این را هم از یاد نبرید که بازیکنانش به او اعتقاد بسیار بالایی پیدا کرده اند که وقتی او دستور تداوم حمله می دهد حتی فشارهای دربی هم نمی تواند آنها را از اجرای دستورات برانکو منصرف کند.

برانکویی را به یاد آورید که به همه احترام گذاشت، او فریاد نزد، ناسزا نگفت، متلک نیانداخت و با طعنه هیچ حرفی نزد.

برانکو تاکتیک و احترام و اعتماد به نفس را با هم به فوتبال ایران آورد و نسل طلایی برای پرسپولیس ساخت. این مربی که خودش هم ریشه اش را ایرانی می داند، درک درستی از احساسات ایرانی ها دارد گویی در میان آنها بزرگ شده است و این حسنی است که بسیاری از مربیان داخلی خودمان آن را ندارند.