برانکو چه چیزی به پرسپولیس بدهکار است؟

48 ساعت از دربی تهران می گذرد و همچنان غضب و عصبانیت هواداران پرسپولیس از برانکو حتی کم هم نشده.

انتقادها از مرد کروات در اوج خود قراردارد و این هجمه اینقدر بزرگ به نظر می رسد که صدای خبرنگار انگلیسی را هم درآورده است. خبرنگاری که از زیاده خواهی هواداران پرسپولیس می گوید.

حقیقت این است که اگر اعتراض های چند روز اخیر شامل هجوم های اینستاگرامی و حضورهای اعتراضی سرتمرین و شعارهای عجیب را برای هر کسی توصیف کنید حتما به دو نتیجه می رسد. یا نتیجه دربی شکست فاجعه باری بوده که این طور هواداران آشفته شده اند و یا اوضاع تیم قرمزپوش در جدول رده بندی اینقدر خراب است که شکستی تک گلی این طور سکوها را به هم ریخته. که نه شکست یک برصفر چنان مفتضحانه است و نه قهرمانی مقتدرانه اش حتی قابل انتقاد.

پس طرفداران پرسپولیس امروز چه چیزی را از برانکو ایوانکوویچ طلبکارند؟

اول از لیگ برتر شروع کنیم. پرسپولیس هرچند به واسطه دهمین قهرمانی در لیگ های سراسری ایران موفق شد اولین ستاره را روی لوگوی خود بچسباند و این قهرمانی هم به لطف برانکو بود اما در لیگ برتر پرسپولیس پرافتخارترین تیم نیست. لیگ برتر که می گوییم یعنی در مورد 15 سال اخیر حرف می زنیم. در 15سال اخیر سپاهان 5 قهرمانی داشته یک نایب قهرمانی و یک مقام سومی که پرافتخار ترین است. استقلال 3 قهرمانی داشته 4 نایب قهرمانی و 4 مقام سومی پرسپولیس هم 3 قهرمانی داشته تا امروز دو نایب قهرمانی و دو مقام سومی.

براساس این جدول استقلال 11 فصل در کورس قهرمانی بوده و پرسپولیس و سپاهان 7 فصلم تیم سوم 15 سال اخیر لیگ برتر ایران حالا به لطف برانکو در حال تبدیل شدن به تیم دوم لیگ برتر است. یعنی قرمزها سه فصل متوالی است که در کورس قهرمانی اند.سال اول با 57 امتیاز و به خاطر تفاضل دوم شدند سال دوم قهرمان و سال سوم از 5 بازی آینده فقط یک امتیاز می خواهند. نکته جالب اینجاست که در پایان این فصل نیمی از موفقیت های پرسپولیس در 15 سال اخیر هدیه فعالیت برانکو و تیمش خواهد بود.

تازه تیم برانکو همین الان هم اگر بتواند از مرز هواداران منتقد و زیاده خواه خودی عبور کند می تواند رکوردهای زیادی را پشت سربگذارد که تا سال ها در لیگ برتر دست نخورند. اما از بحث دور نشویم. برانکو از روزی که به پرسپولیس آمده تا امروز تیم سوم 15 سال اخیر را با سه سال موفقیت متوالی به تیم دوم تبدیل کرده است و اگر مزاحم نداشته باشد این توانایی را خواهد داشت که این تیم را به روزهایی بازگرداند که در سه دهه قبل آقایی فوتبال ایران را می کرد.

عده ای حتی معتقدند با توجه به مقایسه نیمکت پرسپولیس در دهه های گذشته نسبت به دهه فعلی و بازیکنانی که در اختیار دارد می شود برانکو را موفقترین مربی پرسپولیس دانست اما حتی اگر دنبال اثبات چنین ادعایی نرویم بدون شک برانکو بهترین مربی دو دهه اخیر پرسپولیس است که در حال حاضر مشغول تیمش مشغول رکوردشکنی است و این طور مورد هجمه قرار گرفته است.

هرچند برتری امتیازی پرسپولیس در لیگ برتر دلیل خوبی برای جلوگیری از انتقادهاست اما نتیجه دربی هم دلیل خوبی برای انتقاد به برانکوبه حساب نمی آید. سرمربی کروات شاید مربی دربی باز نباشد و رکوردهای ویژه از خود به جا نگذاشته باشد اما از آمار تاریخی دربی نتیجه بهتری گرفته است.

مرور نتایج دربی درتاریخ نشان می دهد که تا به حال استقلال 26 پیروزی داشته و پرسپولیس 21 عدد و برانکو با توجه به 3 پیروزی و 2 شکست حداقل از کارنامه پرسپولیس نتیجه بهتری گرفته است. او علی الخصوص با کسب پیروزی 4-2 یکی از بهترین پیروزی های پرسپولیس را داشته اما شکست 3-2 بدترین شکست تاریخ قرمزها نبوده است.

تازه برای دربی 86 که نقل و داستان بیشتر هم می شود . تیم برانکو در حالی مقابل استقلال قرار می گیرد که بهترین مهاجم 3 سال اخیرش را در نقل و انتقالات زمستانی از دست داده و تیم حریف مهاجمی هم قیمت سرمربی پرسپولیس در زمین می بیند. استقلال این روزها خوب بازی می کند خوب تمرین می کند و مربی خوبی هم دارد. خب تیم برانکو دربی رفت را 1-0 پیروز شده و حالا دربی برگشت را به هردلیلی 1-0 شکست خورده است اما هیچ کدام از اینها دلیلی بر طلب هواداران پرسپولیس از برانکو نمی شود.

سکونشینان قرمز اینقدر در سه فصل اخیر غرق خوشی بوده اند که انگار کل 15 سال اخیر را از یاد برده اند. انها نه شکست های تکراری دربی را لابدبه خاطر دارند و نه نتایج 2-0 و 3-0 و نه رتبه های چهارم و هفتم جدول را.

در اینکه پرسپولیس دهه پنجاه و شصت و هفتاد قدرتمندترین تیم ایران بوده شکی نیست اما هواداران اینروزهای پرسپولیس حتما جوان تر از آن هستند که خاطراتی از آن دوره داشته باشند. خاطرات نسل فعلی هواداران قرمز اتفاقا مربوط به دهه 80 و 90 است و اگر قرار باشد این روزها را مرور کنند همه باید متشکر و ممنون برانکو ایوانکوییچ باشند. برانکو در سال 1396 بدون داشتن بازیکنانی چون عزیز اصلی، صفر ایرانپاک همایون بهزادی، حسین کلانی، علی پروین، ناصرمحمدخانی، فرشادپیوس، مجتبی محرمی، رضا شاهرودی، احمدرضا عابدزاده علی دایی، مهدوی کیا، علی کریمی، کریم باقری، مهرداد میناوند و ... به فوتبال ایران آقایی می کند و این نمایش قدرتمند به جای انتقاد و غرولند شایسته احترام و تشکر است.

*مهدی شادمانی