برای بیرانوندی که بزرگ شد اما رشد نکرد!

ظاهرا باخت به تراکتور، تنها تلفات پرسپولیس در تبریز نبوده است. حالا چند روز بعد از آن شکست خفیف، قطعه فیلمی از علیرضا بیرانوند منتشر شده که او را در حال ارتکاب به رفتاری ناشایست در مقابل سکوی هواداران تراکتور نشان می دهد. ظاهرا بیرو که در حال خروج از زمین بوده، از برخی شعارهای نامناسب به ستوه آمده و با دست علامت هایی داده که حالا ممکن است برای خودش و پرسپولیس حسابی گران تمام شود. موضوع ساده است. در ورزشگاه به بیرانوند فحاشی شده و او از کوره در رفته، اما آیا یک بازیکن ملی بعد از این همه سال تجربه، نباید بلد باشد با چنین شرایطی چطور کنار بیاید؟ آیا همه ستاره های فوتبال دنیا که از یک استادیوم پر از جمعیت فحش می خورند، باید همین کارها را انجام بدهند؟ پرسپولیس فقط 2بازی تا داربی تهران فاصله دارد؛ اگر بیرانوند محروم شود و حضور در مهم ترین مسابقه نیم فصل اول را از دست بدهد، چه کسی پاسخگوی زیان سرخپوشان خواهد بود؟

مورد علیرضا بیرانوند مورد عجیبی است؛ او در این سال ها بزرگ شده، اما انگار «رشد» نکرده است. ستاره خودساخته فوتبال ایران و فاتح رشک برانگیز دوئل های تک به تک با رونالدو و ژاوی، همچنان در برخی رفتارهای اجتماعی اش به شدت آماتور و نابالغ به نظر می رسد. در یک سال گذشته این چندمین بار است که او با رفتار و گفتار نابجا برای پرسپولیس هزینه می تراشد. داستان رد و بدل کردن پیام های دستی عاشقانه(!) با استنلی کی روش از یک سو و قصه برخورد زشت با آن مأمور پلیس در حاشیه بازی با پارس جنوبی جم از سوی دیگر باعث شد سرخ ها به حاشیه رانده شوند و هواداران هم نگران محرومیت احتمالی بیرو در حساس ترین مقطع فصل باشند. همین اواخر اظهارنظر عجیب بیرانوند در مورد اینکه «برخی بازیکنان پرسپولیس بیش از 7 میلیارد تومان می گیرند» حاشیه ای دیگر ساخت؛ آن هم برای تیمی که بعد از تحولات پیاپی، بیش از هر زمان دیگری نیاز به آرامش داشت. حالا هم داستان این ویدئوی تبریز پیش آمده؛ قصه ای که شاید داربی را از بیرانوند بگیرد و اگر هم نگیرد، چوب خط او را سیاه تر از قبل می کند. روشن نیست بیرانوند با این روحیه شکننده و آماتور، در کدام «اروپا» قصد بازی دارد که با شوی پیشنهادهایش دمار از روزگار مردم در آورده اما کاش بخشی از استعداد و مهارت فنی او در رفتارهای اجتماعی اش هم حلول می کرد.

اما مهم ترین نکته؛ در آنچه بر بیرانوند و امثال او می گذرد، نقش مخرب حمایت های کورکورانه هواداران ایرانی را هم نباید نادیده گرفت؛ هواداری که آماده است ماله به دست بگیرد و هر سوءرفتاری از سوی بازیکنان خودی را موجه جلوه بدهد، به خصوص در سال های اخیر و با گسترش فضای وحشی مجازی، حجم این ماله کشی ها چنان افزایش پیدا کرده که عملا کسی جرأت انتقاد از این سوگلی ها را ندارد. شرایط طوری است که انگار هر بازیکنی لباس تیم ما را بپوشد، هر کاری دلش بخواهد می تواند انجام بدهد. جیک هم بزنید، در متمدنانه ترین حالت ممکن یک مثال مشابه از تیم حریف می آورند و اشتباه بازیکن خودی را با خطای بازیکن رقیب بی حساب می کنند. همین دوستی های خاله خرسه است که بسیاری از بازیکنان ایرانی را عملا از کنترل خارج کرده؛ آن قدر که شما حتی از یک بازیکن لیست امید پرسپولیس یا استقلال هم نمی توانی آزادانه انتقاد کنی. در اروپا اگر بازیکنی با این قبیل رفتارها به تیمش هزینه تحمیل کند، نخستین برخورد را هواداران خودی با او می کنند. هوادار ایرانی اما حکم پدر و مادری ناشی را دارد که با توهم محبت و دلسوزی، همه گندکاری های بچه را لاپوشانی می کند و البته خبر ندارد که در حقیقت ریشه خودش و اولادش را می کند. بفرمایید از بیرو حمایت کنید و باز منتقد را به فحش بکشید. تا دسته گل بعدی، فاصله زیادی نداریم!