برای فراموشکارها؛ تتوی ۲۴ را پاک کنید

در پرسپولیسی که کاپیتان اش را به تازگی از دست داده بود، تک تک عبارت ها به حروف نام او می رسیدند. به همین چهار حرف ساده از الفبای فارسی.

 هادی رفت و آن چه برای هم بازی ها ماند، بهت و بغض بود. و البته آرزوی قهرمانی برای تقدیم کردن آن به ستاره از یادنرفته شماره 24. قاب عکسی از هادی نوروزی، هر روز در تمرین پرسپولیس به چشم می خورد و ستاره های سیاهپوش عدد 24 را به یاد او روی دست شان تتو کرده بودند. رسیدن جام به کپورچال روی دست های هانی، قاب رویایی در ذهن هواداران غصه دار پرسپولیس بود. آن ها با یک سال تاخیر قهرمان لیگ شدند اما هانی، کپورچال و هادی را از یاد بردند. پسر هادی، از حضور در جشن قهرمانی منع شد و آزادی را با چشمانی اشکبار ترک کرد.

همان شب، ستاره های تیم وعده دادند که جشن اصلی را در کنار کاپیتان شان در کپورچال برگزار می کنند اما این اتفاق هرگز رخ نداد و این وعده، حقیقت نداشت. مراسم دومین سالگرد هادی نوروزی، در روزهای تعطیلی تمرین پرسپولیس برگزار شد اما به جز علی علیپور، حتی یک نفر از مهره های تیم در این مراسم شرکت نکردند. آن ها درگیر مشغله های خودشان بودند. سرگرم کار و زندگی خودشان و در این زندگی، هیچ جایی برای به یاد آوردن کاپیتان و دلگرمی دادن به خانواده او نبود. کاش آن هایی که دیگر حتی نام کوچک کاپیتان شماره 24 را به یاد نمی آورند، تتوی شماره پیراهن او را از روی دست شان پاک کنند و اين آخرين «يادگار اجباري» را از بین ببرند.

یاد نوروزی، حالا فقط در میان هوادارانی زنده است که بدون استثنا در دقیقه 24 هر مسابقه نام او را به زبان می آورند. بدون آن که در باتلاق فراموشی فرو رفته باشند. بدون آن که یک مشت وعده نمایشی درباره هادی به زبان بیاورند.