بهترین تیم یا بهترین ناکام آسیا؟

کلی امیدوار بودیم که همان تیم برتر آسیا باقی بمانیم. اما به یک باره همه چیز به هم ریخت. اصلا قصد نداریم دوباره از آن ناکامی باورنکردنی حرف بزنیم. می خواهیم درمورد از این رو به آن رو شدن قطر بگوییم.

تا قبل از بازی با ژاپن، بهترین تیم آسیا بودیم. جلوی ژاپن هم گفتیم این تیم در این دوره از رقابت ها اینکاره نیست و به راحتی می توانیم برویم فینال. کاری نداریم که بعد از پایان بازی همانی شد که کی روش پیش بینی کرده بود! ولی انصافا به همه چیز فکر می کردیم جز ناکامی. کلی امیدوار بودیم که همان تیم برتر آسیا باقی بمانیم. اما به یک باره همه چیز به هم ریخت. اصلا قصد نداریم دوباره از آن ناکامی باورنکردنی حرف بزنیم. می خواهیم درمورد از این رو به آن رو شدن قطر بگوییم. اینکه این تیم چطور به این سطح از آمادگی رسید؟! کشوری که مجبور است برای پیشرفت فوتبالش بازیکن از بیرون مرزها وارد کند، چطوری استعدادهایش را شکوفا کرد و این چنین قهرمان آسیا شد؟! اینجا در قلب تهران همیشه به ما گفته اند که بهترین تیم آسیا هستیم. ما هم همین را نوشته ایم و باورش هم داریم. اما چرا نمی توانیم قهرمان آسیا شویم؟ چطور تیم کشوری کوچک در حاشیه خلیج فارس توانسته از بهترین تیم آسیا جلو بزند؟

همه می گویند در قطر برای فوتبال خوب هزینه می کنند. همه تیم های قطری ورزشگاه اختصاصی دارند. ورزشگاه های درجه یک هم برای جام جهانی ساخته و آماده کرده اند. یک کمپ تمرینی هم ساخته اند که همه از کیفیتش آگاهند. همه این اتفاقات افتاده تا تیم قطر آهسته آهسته جلو بیاید و به یک باره خودش را قهرمان آسیا ببیند.

شاید بشود با همه چیز شوخی کنیم اما با این موضوع نمی شود شوخی کرد که بهترین تیم آسیا چرا نمی تواند قهرمان قاره کهن شود. باید دلیلش را پیدا کنیم. باید بفهمیم چرا تیم های مطرح باشگاهی ایران نمی توانند یک ورزشگاه اختصاصی داشته باشند. چرا اصلا این تیم ها را نمی توانند به بخش خصوصی واگذار کنند و راهکارش را هم نمی یابند و همه مشغول سوال کردن درمورد عملکرد عجیب خود رئیس سازمان خصوصی سازی هستند! چرا هرچقدر این تیم ها بدهی های خود را می پردازند باز هم بدهکار هستند و هر از گاهی یک پرونده شکایت برایشان رو می شود.همه این اتفاقات هم درحالی رخ می دهد که فیفا و «ای ا ف سی» میزان نظارت خود را بر ساختار فوتبال ایران بیشتر کرده اند و برای دادن امتیاز به ایران سختگیری بیشتری از خود بروز داده اند.

مشکل فوتبال ما واقعا کجاست؟ پولش را نداریم؟ بخش های خصوصی قوی در کشور وجود ندارند؟ آیا استعداد در این فوتبال کم داریم؟!

ایراد معلوم است. مدیریت نداریم. مدیریت پول نداریم. دولت دل از تیمداری نمی کند و بحث خصوصی سازی بیشتر برایشان یک شوخی است. تیمداری بدون پرداخت پول هم البته از آن اتفاقات خنده دار است. بودجه دولتی نمی توانند به تیم ها بدهند اما بعدا خبر می رسد که کارخانه ها و شرکت های دولتی می آیند و اسپانسر تیم ها می شوند. کار مهم دولت تغییر مدیران فوتبال است. درنهایت هم تیم ملی برای برگزاری اردوی آماده سازی راهی همین قطری می شود که الان قهرمان آسیاست.

همه این مسائل هزاران بار نوشته شده است اما کمترین توجهی را به آنها شاهد بوده ایم. ندیدیم کسی یک الگوی ساختاری مناسب از فوتبال روز دنیا بردارد و دوای درد فوتبال مان کند. اصلا چرا دنیا، الگو برداری از همین قطر هم شدنی است اما ظاهرا سخت ترین کار دنیاست. برای همین هم هست که امروز بهترین تیم آسیا هستیم. البته بهترین ناکام آسیا لقب بهتری است، چون نمی خواهیم باور کنیم که بهترین نیستیم و برای بهترین شدن باید خیلی کار کنیم.

این بحث تمام شدنی نیست اما تا همین جا را هم مورد توجه قرار دهند باید کلاه مان را به آسمان پرتاب کنیم.

* اردلان بزرگ نیا