به بهانه تولد اسطوره وفادار پرسپولیس

 درباره مجتبی محرمی، ستاره وفادار پرسپولیس به بهانه تولد او.

به گزارش فوتبالی، جوان پرشر و شور دهه شصت فوتبال ايران در حالى شمع تولد ٥٦ سالگى خود را فوت کرد كه زندگى او سرشار از ناگفته هاست. در مورد مجتبى چه مى شود نوشت؟ زندگى مجتبى آينه ای تمام نماست از قصه وفادارى. او سوخت تا هوادار نسوزد ، او فنا شد تا معرفت معنا پيدا كند.

ياعلى گفت و ماند به پای عشقى به نام پرسپوليس.

در مورد اعجوبه اى به نام محرمى فقط كسانى مى توانند شهادت دهند كه سالها با پاى راست او چپ پرسپوليس را بيمه شده ديده اند.

فوتباليستى فوق العاده باهوش و يك استعداد ناب در دهه اى كه بازيكن بزرگ در فوتبال ما كم نبوده، مجتبی از شاهين و نيروی زمينى شروع كرد و در پرسپوليس به همه چيز رسيد، از انواع و اقسام جامها و عناوين گرفته تا انواع و اقسام محروميتهاى فوتبالى و غيرفوتبالى. ياغى بود در دوره اى كه ياغى كم نبود و شاكى بود در زمانه اى كه كم شاكى نداشتيم . بازيگوش بود و البته بازی اش لذت كاملى بود از فوتبال.

مجتبى به مجتبى بد كرد درست ، اما گهگاهى هم سرش ناجوانمردانه بريده شد چرا كه ناف او را با شرارت بریده بودند و او بود كه سر ليست بدمنها بود.

بگذاريد هر چه مي خواهند راجع به او بگويند ، او براى نسل ما همان هشت دوست داشتنی است كه با فوتبال نابش عشق مى كرديم و با وفادارى اش زندگى.