به جای بازیکنان کره جنوبی هم مصاحبه کنید!

«مصاحبه های هماهنگ»؛ این شاید یکی از بزرگترین میراث های دوران حضور کی روش روی نیمکت تیم ملی ایران باشد، حتی بزرگتر از مرکز پِک که کارلوس چپ و راست پزش را می دهد و آن را به رخ منتقدان می کشد. در این هفت سال چیزی که به شکل وسیع و پررنگ دیده شد، تحرکات مشابه ملی پوشان به فرموده کادرفنی بوده است. یک روز همه در مورد کیفیت پایین لباس ها حرف می زدند، یک روز امکانات اندک را گوشزد می کردند و از بی احترامی ها می نالیدند و یک روز دیگر هم ارکستر سینیور به طور هماهنگ روی حمله به منتقدان تمرکز می کرد. این رویه حتی حالا که به یک قدمی جام ملتهای آسیا رسیده ایم هم متوقف نشده؛ چنان که امروز سرمشق جدید بازیکنان، مصاحبه علیه کسانی است که در مورد لزوم قهرمانی تیم ملی حرف می زنند. اگر دقت کرده باشید طی روزهای اخیر تعداد زیادی از شاگردان کی روش در مورد حسرت 40 ساله تیم ملی برای قهرمانی در آسیا حرف زده اند و یادآوردی کرده اند که اگر کامیابی در جام ملتها آسان بود، در طول این چهار دهه باید چنین اتفاقی رخ می داد. به وضوح روشن است که این جملات در جهت کاستن از توقع افکار عمومی تکرار می شود و مقصود گویندگان آنها این است که عدم نتیجه گیری احتمالی در امارات را هم به زلف همه ناکامی های 40 سال گذشته گره بزنند. کلمات و کلیدواژه های مشابه استفاده شده در این مصاحبه ها نشان می دهد احتمالا این بار هم با یک اراده تحمیل شده از سوی کادرفنی مواجه هستیم؛ اما آیا منطق این تحرکات را می توان پذیرفت؟

در این میان ذکر چند نکته ضروری است؛ نخست آنکه ما 40 سال است قهرمان آسیا نشدیم، اما هر بار که با شکست از جام ملتها بازگشتیم انتقادات زیادی نسبت به عوامل تیم وارد شده است. بنابراین این تصور که با انجام چنین مصاحبه هایی می توان فضای بعد از ناکامی احتمالی را تعدیل کرد، نادرست است و به نتیجه نمی رسد. پس بهتر است مجموعه تیم ملی به جای سناریو نویسی برای تنفس بعد از باخت، روی راه های کسب پیروزی متمرکز شود. دوم اینکه اگر ما 40 سال است قهرمان آسیا نشدیم، این حسرت برای تیم قدرتمند کره جنوبی 60 ساله است؛ اما آیا الان بازیکنان کره چپ و راست دارند مصاحبه می کنند و به مردم کشورشان می گویند نباید از ما انتظار قهرمانی داشته باشید؟ عربستانی ها هم 23 سال است جام را نبرده اند؛ آنها هم همین رویکرد را دارند؟ سوم اینکه باید پرسید کدام یک از مربیان قبلی تیم ملی به اندازه کادر کنونی فرصت و امکانات در اختیار داشتند که از آن استفاده نکردند؟ کدام یک از آنها در هشتمین سال حضورشان روی نیمکت تیم ملی راهی جام ملتها شدند؟ اصلا کدام یک از آنها دو جام ملتهای متوالی را پشت سر گذاشتند و با تجربه یکی، راهی دیگری شدند؟

مخلص کلام اینکه این تکاپوی دستوری برای کم کردن سطح مطالبات مردم از تیم ملی فاقد منطق فنی و محتوایی است. این درست که فشارهای کاذب را باید از روی دوش بازیکنان برداشت، اما راهش این نیست که مثلا جناب طارمی به تمامی مربیان قبلی تیم ملی طعنه بزند و بعد یکی یکی برای آنها پیغام بفرستد که با شما نبودم! همین قدر که ملی پوشان بدانند در صورت ارایه نمایش های جانانه و قهرمانانه هم مردم از آنها راضی خواهند بود، کافی است. مگر تیم ملی با مایلی کهن در سال 96، با برانکو در سال 2004 یا با همین آقای کی روش در سال 2015 قهرمان شد؟ اما همین که مردم دیدند بچه ها خوب بودند و تیم ملی قربانی اتفاقات غیرفنی شد، ابراز رضایت کردند. الان هم به جای سرمشق های دستوری و تجویزی دنبال ارایه نمایش های بهتر باشید فقط!