به مناسبت تولد موشک/ خاطره بازی با مهدوی کیا

مهدی مهدوی کیا بازیکن سابق پرسپولیس، هامبورگ و تیم ملی ایران دوم مرداد ماه وارد 40 سالگی می شود و در این میان شنیدن خاطرات فوتبالی او برای همگان همچنان دلچسب است.

 در 15 اردیبهشت سال 92 در فینال جام حذفی بین تیم های پرسپولیس و سپاهان، مهدی مهدوی کیا با وجود توانایی و آمادگی بالایش اما فقط در پنج دقیقه پایانی وارد میدان شد و نهایتا با وجود عملکرد خوبش در همان دقایق کم ولی با تسلیم شدن تیمش در ضربات بی رحم پنالتی در میان بهت و اشک خود و طرفدارانش به نقطه پایان دوران حرفه ای خود رسید و در این لحظات تلخ، تمام خاطرات شیرین دوران فوتبالی اش در مقابل چشمان او و فوتبال دوستان رژه می رفت.

 به یادمان می آمد زمانی را که در اردیبهشت ماه سال 74 و در هفده سالگی اولین بازی خود را با لباس پرسپولیس مقابل سایپا انجام داد که با درخششی فوق العاده و گرفتن یک پنالتی و زدن شوتی سرکش به تیر دروازه آغازی روشن را برای خود رقم زد. اما اوج تصویر دوران جوانی او در تاریخ 20 تیر ماه 76 و روز خداحافظی فرشاد پیوس در داربی 43 نمایان شد. هنگامی که پس از دریافت پیراهن شماره 17 مهاجم افسانه ای سرخ ها موفق شد به عنوان جوان ترین گلزن وقت دربی و پیروزی در آن جدال، خود را به عنوان یک شبهِ ستاره معرفی کند. او سپس در این مدت توانست علاوه بر دو قهرمانی لیگ آزادگان در سال های 74 و 75، حضور در نیمه نهایی جام باشگاه های آسیا را نیز با پرسپولیسِ قدرتمند دهه هفتاد تجربه کند.

 حضور رویایی او نیز در تیم ملی بسیار خاص و دراماتیک بود. آغاز درخشش او جدال با چین و آن دو گل معروف بود که از راه دور وارد درواره چینی ها کرد و موجب شد که مفسران وررشی از آن ضربه به عنوان موشک زمین به زمین نام ببرند و ای اف سی نیز گل دوم او را به عنوان گل سال آسیا معرفی کرد و چندی بعد نیز در کوالالامپور به عنوان استعداد برتر قاره کهن انتخاب شد.

 دوباره برمی گردیم به آن شب تلخ ورزشگاه آزادی و مهدوی کیایی که بنابر قول خود می بایست مستطیل سبز را می بوسید. او به سمت چهار گوشه زمین می رفت و همچنان خاطرات دلچسبی که برای خود و همه هواداران رقم زده بود از خاطره ها می گذشت. خاطره ای مثل فرود بالگرد به زمین ورزشگاه آزادی پس از حماسه ملبورن و صعود به جام جهانی 98 فرانسه که مهدی با 20 سال سن در مقابل دیدگان 70 هزار تماشاگر همگام با هم تیمی های خود وارد چمن استادیوم شد. سپس به یکی از شیرین ترین لحظات تاریخ فوتبال ایران در جام های جهانی نزدیک می شویم. زمانی که کیای جوان در صدر این لحظه بود. جدال با آمریکا و تک به تک شدن وی با کیسی کلر که در آن ثانیه ها قلب میلیون ها ایرانی را تا فتح تور آمریکا با خود حمل می کرد و با آن گل زیبا و فریاد بلندش خود را جاودانه کرد.

پس از درخشش در جام جهانی، در 22 سالگی وارد سطح اول فوتبال اروپا شد و پس از یک سال حضور در بوخوم، به تیم هامبورگ پیوست. ماندگار ترین صحنه ای که از او در این تیم به یاد ایرانیان و حتی آلمانی ها مانده همان دیدار تاریخی با یوونتوس پرستاره در لیگ قهرمانان اروپا سال 2000-2001 بود که مهدی با درخشش بی نظیر خود تمام شهر تورین را متحیر کرد و با زدن یک گل به فن درسار، گرفتن یک پنالتی و دادن یک پاس گل و رقم خوردن نتیجه پر گل چهار بر چهار، باعث متوقف شدن هم بازی های زیدان شد. مهدوی کیا با هشت سال بازی در هامبورگ تبدیل به یکی از بزرگان تاریخ این باشگاه معتبر شد و سال بعد یعنی 2003 به عنوان مرد سال فوتبال آسیا انتخاب شد و فوتبال ایران را که به دلیل عدم صعود به جام جهانی 2002 کره و ژاپن در بهت به سر می برد را تا حدودی شادمان کرد.

او سرانجام به ایران بازگشت و به دلیل برخی بی مهری ها مجبور شد دو سال را در راه آهن و داماش دور از تیم محبوبش پرسپولیس سپری کند اما در زمان یکی از بحرانی ترین دوران مدیریتی تاریخ پرسپولیس و زمان مربیگری مصطفی دنیزلی، مانوئل ژوزه و یحیی گل محمدی و به مدت یک فصل و نیم به سرخپوشان پایتخت پیوست و به نقطه آخر فوتبال خود رسید یعنی یکی از تلخ ترین شب های تاریخ باشگاه پرسپولیس که با نائب قهرمانی سرخ ها در فینال حذفی سوار بر اشک های هواداران پرسپولیس و با تشویق هواداران سپاهان زمین سبز آزادی را بوسید و از فوتبال و خاطرات شیرینش در آن شب تلخ برای همیشه خداحافظی کرد.

مهدی مهدوی کیا اکنون با تاسیس آکادمی کیا، در حال پرورش نسلی است که شاید در آینده مانند خودش خاطرات دلچسبی را برای فوتبال ایران رقم بزنند.

نویسنده: حسین ماهانی