بی جانشین

مسابقات لیگ نوزدهم در حالی به نیمه راه رسیده که مسائل مالی و اصطکاک با کادر مدیریتی باعث شده کسی از بازگشت گابریل کالدرون به ایران و ادامه کارش با پرسپولیس مطمئن نباشد. درصورتی که به هر دلیل شاهد قطع همکاری سرخپوشان با کالدرون باشیم، باشگاه تازه با چالش بسیار بزرگ انتخاب سرمربی جدید مواجه خواهد شد؛ مخصوصا که قرعه پرسپولیس در آغاز نیم فصل دوم بسیار دشوار است و سرمربی جدید در کمترین زمان ممکن باید با شرایط تیم تطبیق پیدا کند. در این میان هر کدام از گزینه های در دسترس پرسپولیس به این منظور، مشکلات خاص خود را دارند.

یحیی گل محمدی
مسئولان باشگاه پرسپولیس در ابتدای فصل به شدت به دنبال جذب یحیی گل محمدی و جانشینی او با برانکو ایوانکوویچ بودند. با وجود این، یحیی با شهر خودرو قرارداد داشت که این قرارداد همچنان پابرجاست. گل محمدی برای جدایی از شهرخودرو و پیوستن به پرسپولیس باید رضایت مدیران باشگاه مشهدی را جلب می کرد، اما مالک شهرخودرو مدعی شد سرمربی تیمش را فقط به تیم ملی می دهد که البته اگر قرار بر رضایتی بود همان ابتدای فصل این اتفاق صورت می پذیرفت. حالا بیایید فرض کنیم به هر قیمتی و با هر شکلی، یحیی از این تیم جدا شد و به پرسپولیس پیوست، تازه در این صورت هم تردیدها در مورد کیفیت فنی او آغاز می شود. البته که یحیی مربی بدی نیست اما تخصص گل محمدی کار کشیدن از فوتبالیست های خوب، اما غیرستاره است. در پرسپولیس دیدیم که او حتی با مهدی مهدوی کیا، یکی از محجوب ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران هم به مشکل خورد و نتوانست آن موضوع را مدیریت کند. حالا یحیی با تیمی که بیرانوند، جلال، شجاع ، امید و علیپور و بقیه هت تریک کرده های مدعی را در اختیار دارد چه خواهد کرد؟

علی دایی
اگر از شایعات مربوط به ممنوع الکاری او بگذریم، دایی 2دوره در پرسپولیس مربیگری کرده و هر دو دوره هم مخالفان و منتقدان بسیار زیادی داشته است. بسیاری بر این باورند که دایی مجهز به دانش روز مربیگری نیست و اصولا این حرفه، دغدغه اصلی او را تشکیل نمی دهد. شهریار در گذشته دائما متهم می شد به اینکه سر تمرین روزنامه می خواند و یا با گوشی موبایلش در حال رتق و فتق امور تجاری است. او حتی به قیمت ایجاد بیشترین تنش ها حاضر نمی شد دست از همکاری با برادرش و یا دستیاران استقلالی در کادرفنی بردارد؛ رویه ای که دایی درصورت هت تریک بازگشت به پرسپولیس احتمالا بار دیگر در پیش خواهد گرفت. آنچه مسلم است اینکه اعلام خبر سرمربیگری دایی در پرسپولیس بلافاصله یک دوقطبی آشکار بین هواداران ایجاد خواهد کرد؛ مخصوصا که او به خاطر درگیری های 2سال پیش بازی سایپا و پرسپولیس، با موج بزرگ و بی سابقه ای از انتقادات مواجه شده بود.

مهدی تارتار
در این سال ها کارنامه اش قابل دفاع بوده و امسال هم در نفت مسجد سلیمان عملکردی درخشان داشت. او به بهانه نارسایی های مالی در آستانه جدایی از طلایی پوشان است و البته فسخ قراردادش هنوز قطعی نیست. با این همه حتی اگر تارتار را آزاد هم بدانیم، بسیاری او را یک گزینه «کوچک» برای پرسپولیس می دانند؛ کسی که سابقه سرمربیگری اش به تیم هایی همچون راه آهن، گهر زاگرس، گسترش فولاد تبریز و پارس جنوبی جم محدود می شود و هنوز بالای 5هزار هوادار برای تشویق هیچ کدام از تیم هایش راهی استادیوم نشده اند. آیا نیمکت پرسپولیس را با خاطر جمع، می توان به چنین کسی سپرد؟

مربی خارجی
حتی آن زمان که تحریم نبودیم و دلار این همه گران نبود هم در مورد مربی خارجی از تعبیر «هندوانه دربسته» استفاده می شد؛ یعنی کسی که نمی دانیم نتیجه همکاری با او چه خواهد بود. البته که شاید خوب باشد، اما حتی در این صورت هم تضمینی نیست او را حذف نکنند! حالا به این ماجرا اضافه کنید همه داستان های پرتکرار و ملال آور این روزها در مورد دشواری های تامین و انتقال پول را و فقط یک لحظه تصور کنید مربی خارجی بعدی، یکی با خلق وخوی ویلموتس یا استراماچونی از آب در بیاید. آخ که چه شود!