تجربه های تلخِ پرسپولیس؛ آسان گیری ممنوع

با اینکه پرسپولیس دو بازیکن مهم و تاثیرگذار خود یعنی سروش رفیعی و شجاع خلیل زاده را به خاطر محرومیت در فینال جام حذفی در اختیار ندارد و نمی تواند آنها را به بازی بگیرد اما تقریبا همه اهالی فوتبال، قرمزها را روی کاغذ برنده قطعی فینال و قهرمان جام حذفی می دانند. حال آنکه پرسپولیس اگر چه نه در فینال اما تجربه ی شکست مقابل تیم های گمنام در جام حذفی را دارد و دست کم گرفتن داماش می تواند آن تجربه ی تلخ را برایش تکرار کند.

همین بازی به ظاهر ساده برابر حریف لیگ دویی را پرسپولیس باید از همه ی بازی های قبلی اش جدی تر بگیرد چرا که اولا شناخت آنچنانی از داماش ندارد و مهم تر اینکه حریف شگفتی سازش نمی خواهد اولین فینال را از دست بدهد.

این اولین بار است که تیمی از دو رده پایین تر از لیگ برتر به فینال جام حذفی می رسد و داماش به نوعی شگفتی سازترین تیم رقابت های حذفی طی تمام ادوار این رقابت ها به حساب می آید. هر چند این تیم برای بازی فرداشب دو بازیکن محروم دارد و البته بعد از بازی پلی آف با نیروی زمینی هم حدود یک ماه است که در هیچ مسابقه ای شرکت نکرده و حتی گفتند بخاطر مشکلات مالی ممکن است در فینال حاضر نشود. برای داماش اما این مسابقه فوق العاده مهم و تاریخی خواهد بود و بازیکنانش با نهایت توان، انگیزه و انرژی شان پا به میدان خواهند گذاشت.

این یعنی پرسپولیس حق ندارد حریف دسته دومی اش را دست کم بگیرد. داماش که سال 1387 به نام پگاه گیلان سابقه فینالیست شدن در جام حذفی را داشته، پیش از فینال دو تیم لیگ برتری قدرتمند مثل ماشین سازی و سایپا را شکست داده و اصلا حریف ضعیفی نیست. در واقع پرسپولیس نباید گول تمرین نکردن یا دور از مسابقه بودن این تیم یا جوان و کم نام و نشان بودن بازیکنانش را بخورد چرا که تیم های دسته پایین تر در مسابقاتی که مقابل پرسپولیس قرار گرفته اند به خاطر نگاه میلیونی به این بازی با چند برابر انرژی و انگیزه ظاهر می شوند. چه برسد به اینکه پای جام قهرمانی هم در میان باشد.

به زبان ساده تر، پرسپولیس نباید داماش را دست کم بگیرد چرا که سابقه غافلگیر شدن مقابل تیم های رده پایین تر را در جام حذفی دارد. هر چند این اتفاق در فینال رخ نداده و پرسپولیس سال 89 در فینال گسترش فولاد (تیم لیگ یکی آن زمان) را در دو دیدار رفت و برگشت شکست داد اما در سال های گذشته باخت های تلخی مقابل نمایندگان دسته های پایین تر متحمل شده و باید حسابی مراقب نماینده زخم خورده ی گیلان باشد.

پرسپولیس در دهه 60 و زمانی که بازی ها در زمین حریف در سطح پایین تر انجام می شد، دو شکست تلخ مقابل خیبر خرم آباد و شاهین اهواز داشت. شکست یک بر صفر در خانه ی خیبر برای پرسپولیسی های آن دوران ناباورانه بود اما باعث شد تیم لرستانی تا فینال پیش برود و در نهایت مغلوب ملوان شود. دو سال بعد پرسپولیس باز هم مقابل یک حریف از دسته پایین تر غافلگیر شد. باخت سه بر یک مقابل شاهین اهواز و درخشش فرزاد آهک پور مهاجم شاهین در اسفند سال 1367 که سنگین ترین شکست قرمزها در آن سال ها به حساب می آید، از یاد هواداران قدیمی این تیم نمی رود.

اتفاقی که باز هم باعث فینالیست شدن حریف با روحیه پرسپولیس شد و شاهین با اینکه در بازی رفت سه بر یک مقابل ملوان باخته بود، در بازی برگشت 4 بر صفر برنده شد و به قهرمانی جام حذفی رسید. پرسپولیس در سال 73 در دور دوم جام حذفی با ترکیبی نصف و نیمه شش گل خورد از فتح تهران و حذف شد. سال 1380 هم در بازی برگشت مقابل شموشک دسته سومی با دو گل عقب افتاد و در آستانه حذف بود که ورزشگاه ساری حادثه تلخی آفرید و بازی نیمه تمام ماند.

هواداران جوان تر پرسپولیس حتما شکست 9 مهرماه سال 1395 مقابل قشقایی دسته دومی در شیراز را به خاطر دارند. از آن تیم بازیکنان زیادی مثل ربیع خواه، ماهینی، نوراللهی، عالیشاه، علیپور، رادوشویچ و کامیابی نیا که در شیراز مقابل قشقایی بازی کرده بودند، حتما با درس گرفتن از آن اتفاق خیلی خوب می دانند که تیم های رده پائین تر و بازیکنان جوان، انرژیک و با انگیزه ی آنها را در هر شرایطی که باشند، نبااید دست کم گرفت.