تغییر بزرگ درخشان در شروع دوباره لیگ/ 1-4-1-4 پرسپولیس را تهاجمی می کند؟

حالا بیش از 4 ماه است که حمید درخشان را به عنوان سرمربی پرسپولیس می شناسیم. فردی که در طول دوران مربیگری اش بیش از اینکه در کاریزما، دیسیپلین، نحوه برخورد با بازیکنان و جمع و جور کردن تیم هایش سرآمد همکارانش باشد و با این ویژگی ها بشناسیمش، بیشتر به عنوان «مربی فنی» از او یاد می کردیم. همین شد که وقتی موضوع جایگزینی دایی و روی کار آمدن حمید درخشان به میان آمد، بسیاری با این تصور که «پرسپولیس از لحاظ فنی رشد خواهد کرد» یا حداقل اینکه اشکالات فنی اش کمتر می شود به آینده این تیم پر از نقص و ایراد امیدوار شدند. با این حال درخشان در طول آن سه ماهی که روی نیمکت نشست و پرسپولیس را در 11 بازی لیگ و جام حذفی هدایت کرد، هرگز در مقوله فنی مربی موفقی نبود و نتوانست حتی تکانی کوچک به پیکره این تیم نحیف و بیش از حد معمولی بدهد. جدا از نتایجی که پرسپولیس در تمام این مسابقات گرفت و تداوم رتبه های ضعیف در لیگ برتر و کنار رفتن از جام حذفی را به همراه داشت، نوع فوتبال پرسپولیس درخشان و نمایش های این تیم هرگز درخشان نبود و حالا و در تمام این 11 مسابقه ای که پاسور سابق تیم ملی در رأس نیمکت نشسته، نمی توان حتی یک بازی خوب را انتخاب و به آن اشاره کرد.

بالاخره فرصت تغییرات رسید
تداوم اشکالات و برطرف نشدن نقص ها همچنان آزاردهنده بود تا اینکه لیگ به تعطیلی 53 روزه رسید و این فرصت مناسبی برای ایجاد رفرم، حتی در ابعادی کوچک بود. درخشان که همواره نشان داده مربی ایده آل گرایی است و از بازیکنان خود توقع زیادی دارد - کما اینکه همچنان بحث درباره متوسط بودن بیشتر بازیکنانش باز است و غالبا روی این موضوع تاکید دارند - با تمریناتی که نمی توان صفت «ویژه» برای شان به کار برد درصدد برطرف کردن اشکال ها برآمد. او تیمش را به امارات برد و بعد از مدتی تمرین کج دار و مریز، یک دوره بدنسازی سخت را تجربه کرد. با پایان دوره بدنسازی نوبت به کار تاکتیکی و فنی رسید اما نه فرصت زیادی برای این کار پیدا کرد نه اینکه تعداد بازی های دوستانه اش آنچنان بود که نقشه های داخل ذهنش را در ماکت مسابقات اصلی اجرا کند.

با این وجود سرمربی پرسپولیس دو هفته پیش در مصاحبه ای خبر از ایجاد یک تغییر داد. درخشان از تغییر سیستم بازی تیمش گفت و حتی اعلام کرد شاید با دو مهاجم هم بازی کند؛ اتفاقی که طی سال های اخیر به ندرت رخ داده و تقریبا دیدن پرسپولیس با دو مهاجم از یاد هواداران این تیم رفته است.

شروع تغییرات، آغاز رفرم فنی
با اینکه حمید درخشان بعد از اشاره به بحث تغییر سیستم، از بازی با 2 مهاجم هم صحبت به میان آورد اما تغییر سیستم او نه استفاده از سیستم 2-4-4 یا 2-5-3 بلکه شیفت کردن از 1-3-2-4 به 1-4-1-4 بود. درخشان که بعد از خروج رضا حقیقی و پیدا نکردن جایگزین برای او در استفاده و اجرای صحیح سیستم 1-3-2-4  ناتوان و مستاصل به نظر می رسید به دنبال سیستمی رفت که هم از ترافیک بال ها و هافبک های تهاجمی اش کم کند هم اینکه نیازی به استفاده همزمان از دو هافبک تدافعی نداشته باشد. البته درخشان به فکر تهاجمی تر کردن تیمش هم بود و استارت کار را در امارات زد. درخشان در دو بازی تدارکاتی تیمش در اردوی رأس الخیمه مقابل تیم های بنیادکار و منتخب رأس الخیمه تیمش را با سیستم 1-4-1-4 به میدان فرستاد. در واقع غیبت احمد نوراللهی و حضورش در اردوی تیم امید باعث شد تنها کفشگری به عنوان هافبک دفاعی متخصص در اختیار درخشان باشد و این می توانست زمینه را برای شروع تغییرات مهیا کند. البته درخشان قبل از این از محمد نوری و افشین اسماعیل زاده به عنوان هافبک دفاعی در کنار کفشگری استفاده کرده بود اما با سبک بازی این دو نفر خیلی زود متوجه شد که آنها باید یک خط جلوتر باشند چرا که نه در کار دفاعی و جمع کردن فضای جلوی خط دفاع و ارتباط بین خطوط می توانند کمک کنند نه اینکه با عقب رفتن بازیکنی مثل محمد نوری از قدرت تهاجمی و گلزنی پرسپولیس کم خواهد شد.

نشانه ها خبر از تغییر سیستم می دهند
پرسپولیس در تعطیلات طولانی مدت لیگ و بعد از پایان بدنسازی یا حین این تمرینات تنها سه بازی تدارکاتی انجام داد؛ دوتا در رأس الخیمه و یکی هم در تهران. بازی چهارم هم لغو شد تا تیم آماده بازی جمعه شود اما با نگاهی به ترکیب و سیستم بازی تیم در سه مسابقه اخیر می توان تغییر سیستم سرخ ها از 1-3-2-4 به 1-4-1-4 را از همین بازی جمعه قریب الوقوع دانست.شاید نگاهی به ترکیب پرسپولیس در سه مسابقه تدارکاتی اش و مرور جابه جایی نفرات جالب باشد.

با نگاهی به این سه ترکیب و تغییراتی که در طول مسابقه رخ داده می توان به تغییر سیستم پرسپولیس پی برد و شاید اینکه فرناندو گابریل به جای یک هافبک دفاعی جذب شده قابل توجیه باشد.

کفشگری؛ تنهای تنهای تنها
شاید مهمترین اشکالی که این سیستم و چینش بازیکنان داشته باشد خالی شدن فضای مقابل خط دفاع و تنها شدن مهرداد کفشگری در منطقه ای وسیع است که کار او را فوق العاده سخت خواهد کرد. پرسپولیس که در این فصل در فاز دفاع تیم ضعیفی بوده و گل های زیادی خورده (که البته اشتباهات فردی دروازه بان ها را نمی توان به حساب ضعف تیم در فاز دفاعی گذاشت) حالا شرایط سخت تری را در فاز دفاع تجربه خواهد کرد و مدافعان این تیم تنها یک یار کمکی در بین 6 نفر مقابل خود می بینند. هر چند می توان با دادن شرح وظایف به بال های کناری شرایط را برای کمک کردن آنها به مدافعان کناری توجیه کرد اما در میانه زمین کفشگری باید یک فضای وسیع را پوشش دهد و هر اشتباهش می تواند تیم را به دردسر بیندازد.

نوری و صادقیان کنار هم
شاید مهمترین مزیت این سیستم استفاده توامان محمد نوری و پیام صادقیان در کنار یکدیگر است. پیش از این در سیستم 1-3-2-4 نه دایی و نه درخشان نتوانسته بودند این دو هافبک خلاق و پاسور را کنار هم بازی دهند. در واقع با سیستم قبلی یا نوری باید یک خط عقب تر می رفت و هافبک دفاعی می شد (که در این حالت کارآیی اش فوق العاده پایین می آمد و از گلزنی و پاس گل هایش خبری نبود) یا صادقیان باید به کناره ها می رفت و در نقش یک بال کناری بازی می کرد که مثل حضورش در میانه زمین قدرت مانور نداشت و فضای حرکتی اش برای ارسال پاس های تمام کننده و گلساز هم کوچکتر می شد. همچنین باید در نظر گرفت که درخشان با این سیستم همچنان می تواند دو بال کناری داشته باشد و از بین بازیکنان متعددی که برای این دو جای خالی دارد استفاده کند.