توفیق اجباری پرسپولیس؛ لوزی بدون ربیع خواه

پرسپولیس اگرچه مشكی پوشان را با گل دقیقه90 علی علیپور شكست داد،

اما هر دو هافبك دفاعی اصلی این روزهایش با دریافت كارت زرد سوم در این مسابقه، از حضور در دیدار بعدی محروم شدند. هم محسن ربیع خواه و كمال كامیابی نیا تا پیش از این بازی دو اخطاره بودند و هر دو با دریافت كارت سوم، حضور در دیدار با گسترش فولاد را از دست دادند. جالب است كه ربیع خواه هیچ وقت هیچ مشكلی برای بازی ندارد، غیر از زمان هایی كه تیم از نظر نفری به او محتاج است! پیش از داربی برگشت فصل گذشته هم كه كامیابی نیا در دقایق آخر بازی با تراكتورسازی از زمین بازی اخراج شد، ربیع خواه مصدوم بود و برانكو به ناچار از حسین ماهینی در پست هافبك دفاعی برابر استقلال استفاده كرد.

البته برای بازی با گسترش، پرسپولیسی ها خیلی امیدوارند كار به آنجا نكشد و بالاخره كارت پایان خدمت احمد نوراللهی صادر شود. نكته اما اینجاست كه چه احمد اجازه بازی پیدا كند و چه این اتفاق رخ ندهد، حالا برانكو مجبور است بعد از 12بازی لیگی بار دیگر به سیستم 2-4-4 لوزی برگردد.

بلافاصله بعد از باخت 4گله به الهلال عربستان در بازی رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا بود كه برانكو تصمیم گرفت سیستم موفق لوزی در خط میانی تیمش را كنار بگذارد و با استفاده از دو هافبك دفاعی، چینش 2-4-4 خطی را مورد استفاده قرار دهد. در این مدت بسیاری از هواداران و منتقدان پرسپولیس از این سیستم احتیاط آمیز گلایه كردند و مدعی شدند استفاده از دو هافبك دفاعی از طراوت و شادابی این تیم كاسته است.

با این همه گوش برانكو بدهكار نبود و او در آسان ترین مسابقات هم مثل دیدار با نفت قعر جدولی از همین سیستم سود می برد. با این وجود حالا نه كمال برای بازی پنجشنبه با گسترش امكان بازی دارد و نه ربیع خواه؛ بنابراین پرسپولیس بعد از 3ماه بار دیگر باید با3هافبك تهاجمی بازی كند. اتفاقا این هفته بهترین فرصت برای بازگشت به این سیستم است؛ چرا كه وحید امیری و فرشاد احمدزاده در بهترین فرم ممكن هستند و در مشهد هم عالی بازی كردند.

محسن مسلمان هم به عنوان بهترین گل ساز لیگ، با رفع محرومیت در این دیدار حاضر خواهد بود. پیش بینی می شد كیفیت نمایشی كه سرخ ها برابر تیم احیا شده فیروز كریمی ارائه می دهند و  نوع نتیجه ای كه به دست می آورند، می تواند نقش مهمی در تصمیم گیری برانكو برای آینده لیگ داشته باشد؛ اینكه پرسپولیس را تهاجمی نگه دارد یا به همان فرم ملال آور بازی با دو هافبك دفاعی برگردد؟