ثروت بزرگ یا ابهام شدید؟

 حالا که سعید آقایی هم پس از چند فصل بازی در تیم های گسترش فولاد تبریز، تراکتور و سپاهان عضو پرسپولیس شده و این تیم را در مسابقات حساس و دشوار لیگ قهرمانان آسیا در قطر نیز همراهی کرده (و البته مصدوم شده است و به دیدار حساس دوشنبه شب با الدحیل نرسید) این سؤال بیش از همیشه در ذهن ها رژه می رود که اندوخته قابل توجه سرخ های تهرانی در پست تخصصی وی (دفاع چپ) بیشتر یک ثروت بزرگ تلقی می شود یا سؤال و ابهامی شدید؟
سؤال و ابهام از این بابت که محمد نادری که از مصدومیت کوتاه مدتش به زودی زود رهایی می یابد و محمدانصاری که از مصدومیت طولانی مدت رباط صلیبی اش طی سه چهار ماه پیش رو فارغ خواهد شد، نیز از گزینه های ارزنده موجود در پست مدافع چپ هستند و مربیان پرسپولیس برای یافتن نفر ثابت این نقطه باید دست به کنکاشی دائمی و بزرگ بزنند تا در آستانه هر دیدار تازه ای فردی را بیابند که بیشترین آمادگی را برای مسابقه دارد. شایعاتی مکرر در باب اینکه یحیی گل محمدی دیگر انصاری را نمی خواهد و او از جمع قرمز ها جدا خواهد شد، شنیده شده اما این موضوع قطعیتی ندارد و محسن ربیع خواه هم که طبق شایعات ثابت نشده از جدا شده های پرسپولیس در آینده نزدیک خواهد بود، از دیگر بازیکنان چند پسته ای است که قابلیت حضور در دفاع چپ را دارد. به اینها بیفزایید وحید امیری را که بارها در زمان های ضروری و در موقع مصدومیت و غیبت سایرین در این پست بازی کرده است تا متوجه شوید یحیی مثل اسلافش و به واقع مانند برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون می تواند به افراد متعددی در دفاع چپ روی بیاورد و موقعی که همه این نفرات آماده و فاقد مصدومیت باشند، انتخاب از میان آنها کار بسیار سختی خواهد بود.
 
از دفاع مؤثر تا گلزنی
شاید باور اکثریت این باشد که آقایی 26 ساله و متولد تبریز که سابقه چهار بازی ملی بزرگسالان را هم دارد و در تیم های ملی نوجوانان و جوانان هم حضور داشته است بر سایر گزینه های فوق رجحان دارد ولی واقعیت امر این است که هر سه بازیکن دیگر و به ویژه انصاری و نادری هم طی سال های اخیر طوری در این پست بازی کرده اند که کمتر کسی می تواند آنها را نازل تر از آقایی توصیف کند و مدافع چپ دو فصل گذشته طلایی پوشان اصفهان را که با آن تیم به نایب قهرمانی لیگ هم نایل شد، به وضوح بالاتر از آنها بداند. بازی تند و تیز آقایی و مهارت او و حضور هرچه سریع تر در منطقه چرخش توپ و تصاحب توپ های سرگردان و بخصوص سرعت عمل او در مواقع حرکت به سمت جلو و سانترهای دوار و گول زننده وی از سمت چپ چیزهایی است که حضور او را در هر تیمی به یکی از نقاط قوت و مثبت تبدیل می کند و از وی بازیکنی می سازد که هر آینه ممکن است در عین حفظ دروازه و استواری خط دفاعی تیمش وسیله و مقدمه ای برای هجوم های مؤثر و پایه گذاری گل ها هم باشد. قهرمانی در جام حذفی در معیت تراکتور او را با طعم و مزه ویژه فتح جام ها آشنا کرده ولی عضویت در پرسپولیس که پیشینه ای بسیار پربارتر در فتح جام ها دارد می تواند دست های او را در این زمینه سرشارتر کند و به ویژه او را به افتخار قهرمانی در لیگ برتر برساند. افتخاری که حتی در سپاهان نیز شامل حال او نشد و او با طلایی ها فقط تا مرز نایب قهرمانی پیش رفت.
 
هر کدام بهتر از دیگری
شاید استدلال شود که دیگر مدافعان چپ سرخ های تهرانی نیز خاصیت هایی شبیه به آقایی دارند. انصاری که چهار سال پیش ظهوری موفق و بسیار غیرمنتظره در این پست در تیم پرسپولیس داشت و حتی به دفاع وسط هم گسیل شد، مثل آقایی بازی های ملی را هم تجربه کرد و نادری پس از امتحان پس دادن در تراکتور و کورترای بلژیک چنان سریع در پرسپولیس جا افتاد که تو گویی نه یک تازه وارد بلکه مردی است که به مدت 10 سال پیراهن ثابت این تیم را تیول خود کرده است. ربیع خواه هم مثل یک ژوکر هر موقع از وی خواسته شد اضافه بر هافبک وسط و مدافع وسط، دفاع چپ را نیز براساس ضرورت و نیاز پوشش بدهد، این کار را انجام داده است. بنابراین تا این نفرات هستند و تا زمانی که یحیی به یک جمع بندی نهایی نرسیده، همیشه این احتمال وجود دارد که هر یک از آنان به گونه ای بازی کنند که نیازی عاجل به سایرین حس نشود.