جادوی رقابت

بیشتر از 500 روز بعد از آخرین پاس گل برای پرسپولیس در جریان یک مسابقه لیگ برتری، حسین ماهینی با یک سانتر تماشایی، علی علیپور را در موقعیتی ایده آل برای باز کردن دروازه نساجی قرار دارد.

 سانتر دیدنی و دقیق مدافع راست پرسپولیس، هم طلسم طولانی مدت این بازیکن را شکست و هم هواداران قرمزها را از وحشت چهارمین تساوی پیاپی در لیگ برتر نجات داد. در جریان نبرد با نساجی، ماهینی یکی از آماده ترین مهره های تیم برانکو به شمار می رفت اما چه اتفاقی افتاد که او ناگهان توانست همه انتقادها را دریبل بزند و بعد از مدت ها، دوباره به مهره محبوب سکوها تبدیل شود؟

 به نظر می رسد حرف و حدیث های روزهای گذشته، تأثیر زیادی در بازگشت مرد شماره13 سرخپوشان به کیفیت مطلوب گذشته داشته اند. البته که این درخشش، تنها مربوط به یک مسابقه بوده و برای صحبت از «بازگشت» ماهینی هنوز کمی زود به نظر می رسد اما تردیدی وجود ندارد که انگیزه او برای درخشیدن در ترکیب تیم، از همیشه بیشتر شده و دیگر نشانه ای از «بی تفاوتی» در ساق های این فوتبالیست دیده نمی شود.

داغ شدن زمزمه های بازگشت رامین رضاییان و تأکید علی پروین بر نیاز پرسپولیس به خرید این بازیکن، موجب نشد برانکو ایوانکوویچ هیچ فرکانس مثبتی برای رامین ارسال کند. او به صراحت اعلام کرد که تیمش در سمت راست خط دفاعی بازیکن دارد و هیچ کمبودی در این بخش از زمین متوجه قهرمان 2فصل گذشته فوتبال ایران نیست. پاسخ پروفسور با توجه به اختلاف قدیمی اش با رضاییان، قابل درک به نظر می رسید اما برای هواداران پرسپولیس متقاعدکننده نبود.

آنها حسین ماهینی را به عنوان یکی از پاشنه های آشیل تیم می شناختند و از سانترهای بی کیفیت این بازیکن و البته غیبت او در حساس ترین لحظات دفاعی، به ستوه آمده بودند. همین «فشار» و همین ذره بین ها اما در نهایت، ماهینی را در معرض یک تحول تازه قرار داد. نام رامین از یک طرف و نزدیک تر شدن به حضور مهدی شیری از طرف دیگر، شرایطی را به وجود آوردند که ماهینی با تمام وجود برای جایگاه اش مبارزه کند. کاپیتان دوم پرسپولیس از ابتدای فصل مدافع راست «بی رقیب» سرخپوشان به شمار می رفت و هیچ رقابتی را برای حضور در ترکیب اصلی احساس نمی کرد اما به محض تهدیدشدن از سوی نفرات جدید، چهره ای کاملا متفاوت از او برای تماشاگرها نمایان شد.

«رقابت» مهم ترین گمشده پرسپولیس برانکو در نیم فصل اول لیگ برتر هجدهم است اما تجربه ماهینی، ثابت می کند این تیم به زودی کاملا دگرگون خواهد شد. مهم تر از اضافه شدن نفرات جدید به ترکیب پرسپولیس، بازگشت مفهوم رقابت به این تیم است. تیم پروفسور در همه هفته های گذشته، از یک ترکیب کاملا مشخص استفاده کرده و حتی در تعویض ها، دست این مربی چندان باز نبوده است.

ستاره های اصلی این تیم، بدون رقیب مانده اند و با هر کیفیت و در هر شرایطی، به صورت ثابت برای این تیم به میدان رفته اند اما در نیم فصل دوم، اوضاع متفاوت خواهد شد. ماهینی از سوی شیری تحت فشار قرار می گیرد و با هر لغزشی، به نیمکت رانده می شود.

سروش و مهدی ترابی نیز بشار رسن و امید عالیشاه را در سخت ترین وضعیت ممکن قرار می دهند. حتی در خط حمله، حاشیه امن از علی علیپور، سیامک و منشا گرفته می شود و مهدی شریفی با تشنگی همیشگی اش برای باز کردن دروازه، از راه خواهد رسید. این، درست همان چیزی است که پرسپولیس به آن نیاز دارد؛ تهدید مهره های کلیدی برای رساندن آنها به بهترین و بالاترین سطح از توانایی های شان.