حمله به علی آبادی، رویانیان و صدا و سیما / دادکان : آماده خدمتم

رییس سابق فدراسیون فوتبال می گوید اگر شرایط برای خدمت آماده باشد، مانند هر فرد ایرانی آماده خدمت به کشور است.

پس از آن که محمد عباسی، وزیر ورزش و جوانان در گفت وگویی پالس های مثبتی را برای بازگشت محمد دادگان به ورزش فرستاد رییس سابق فدراسیون فوتبال هم پس از مدت ها سکوتش را شکست. البته او پس از 6 سال دوری اش از فوتبال، همچنان همان آدم صریح اللهجه ای است که انتقادهایش را بدون هیچ لکنتی بر زبان می آورد. دادگان البته برای حضور در فوتبال یک شرط دارد و آن هم اینکه مسئولان ورزش پذیرای خدمت صادقانه باشند.

* آقای دکتر ! مدت ها سکوت کرده بودید. اما خیلی ها منتظرند تا واکنش شما را به پالس های مثبتی که از سوی وزارت ورزش برای بازگشت تان به ورزش فرستاده شده ببینند. شاید صحبت های وزیر ورزش نخستین اظهارنظر صریح مقام اول ورزش کشور برای بازگشت تان به ورزش باشد و به نظر می رسد یخ های موجود در حال آب شدن است.
اگر کسی بتواند به جامعه اش کمک کند و مسئولان ورزش هم پذیرای خدمت صادقانه باشند هیچ کس نیست که این مسئولیت را نپذیرد.

* برداشت تان چیست؟ فکر می کنید مسئولان فعلی ورزش کشور پذیرای خدمت شما هستند؟
من نمی گویم که نسبت به من چنین رفتاری داشته باشند. من معتقدم هر کس که می تواند خدمت صادقانه انجام بدهد، باید مسئولان ورزش به دنبال گرفتن خدمات او باشند. اگر کسانی که ورزش را اداره می کنند واقعا به فکر پیشرفت ورزش هستند و چنین تفکری دارند، حتی اگر شده باید دشمن شان را هم بپذیرند.

* حالا با صحبت هایی که عباسی مطرح کرده نظر شما چیست؟
من با عباسی هیچ مشکلی ندارم. خود او هم در جایی گفته بود که مگر من دادگان را برکنار کرده ام که او بخواهد از من ناراحت باشد؟ آن هایی که من را برکنار کردند باید جوابگو باشند. کسانی مثل علی آبادی که می خواستند ورزش را در انحصار خود درآورند باید بیایند و درباره آن تصمیم شان جوابگو باشند. من همان طور که گفتم اگر ان شاءالله شرایط مساعد باشد، مثل هر کس دیگری که دوست دارد خدمت صادقانه ارائه دهد، من هم حاضرم به مملکتم خدمت کنم.

* یعنی حاضرید روزهای بدون دردسری که پس از رفتن تان از فوتبال تجربه کردید را کنار بگذارید و به روزهای پردردسر برگردید؟
هیچ کس نیست که دلش نخواهد خدمت کند. هر جای ورزش که باشد حاضرم به مملکتم کمک کنم، به شرطی که کسانی که من را دعوت می کنند، شرایطم را بدانند و متوجه باشند که من هیچ وقت به دنبال پست و مقام نبوده ام و هر کاری از دستم بربیاید را انجام می دهم.

* بارها مطرح شده که شما به فوتبال برمی گردید اما هر وقت این بحث مطرح شد یکی از شرط های شما این بود که مسئولان سازمان تربیت بدنی سابق باید از شما به خاطر نوع برکناری تان دلجویی کنند. حالا ممکن است به خاطر اظهار نظر وزیر، شما هم خواسته تان را تعدیل کنید؟
خواسته من خواسته نامعقولی نیست. اما همین که مسئولان ورزش بدانند که چه رفتاری با ما شد و ما را دعوت کنند، خودش می شود دلجویی. البته می گویم نه برای گرفتن پست و مقام دعوت مان کنند بلکه تنها از ما بپرسند که چه نوع خدمتی را می توانیم ارائه کنیم.

* نظرتان در مورد این روزهای فوتبال ایران چیست؟
قصد ندارم راجع به فوتبال زیاد حرف بزنم اما وضعیت فعلی را که می بینم تنها غصه می خورم. کسانی امروز در فوتبال، از فوتبال حرف می زنند و مدعی وجود فساد و مافیا در فوتبال هستند که هیچ سنخیتی با این رشته ورزشی ندارند. اگر واقعا فوتبال فاسد است آن ها نقش شان به عنوان مدیر باشگاه، چه بوده است؟ آیا آمده اند برای اصلاح فوتبال قدمی بردارند؟ من امیدوارم که تیم ملی به جام جهانی صعود کند. چون این آرزوی همه مردم ایران است. اما واقعا فوتبال ایران بی نظم شده است. تنها چیزی که در فوتبال ایران وجود ندارد نظم است. متاسفانه آمده اند و قشر زحمت کش داوران را به سلاخ خانه برده اند. آن ها کسانی هستند که هیچ ربطی به فوتبال ندارند و برای خراب کردن فوتبال آمده اند. می خواهم این را بپرسم که مربی ای که در سال 400 – 500 میلیون تومان به عنوان کمترین حقوق دریافت می کند، چه خدمتی را به فوتبال انجام داده است؟ این مربیان کدام فوتبالیست را به کشور عرضه کرده اند؟ هنوز مهدوی کیا و علی کریمی در بورس هستند و گرفتن اطلاع از آخرین وضعیت این بازیکنان، پربیننده ترین خبر روزنامه ها و رسانه هاست. این نشان می دهد که ما هیچ بازیکنی را بعد از این بازیکنان پرورش نداده ایم و این واقعیت فوتبال ایران است. یکی از حرف های بسیار درست کی روش درباره باشگاه پرسپولیس بود. او گفت که پرسپولیس باعث ضربه خوردن تیم ملی شد اما هیچ کس نیامد این صحبت را تحلیل کند. اما به اعتقاد من حرف کی روش کاملا درست است چرا که بازیکنانی که در گذشته یار ثابت تیم ملی بودند، با حضور در پرسپولیس اشباع شدند. نمی گویم تمام مشکلات به خاطر مدیر پرسپولیس است اما او با حرکاتش و تزریق پول بی رویه بازیکنان را اشباع کرد.

*همه اینها تمام مشکلات فوتبال است؟
متاسفانه اظهارنظرهای بی جا هم یکی دیگر از مشکلات است. یک مربی می گوید لیگ 18 تیمی خوب است و مربی دیگر می گوید لیگ 16 تیمی و من متاسفم که کارشناسان تنها کسانی هستند که در این باره مورد سوال قرار نمی گیرند. مگر می شود فوتبال را با سلیقه اداره کرد؟ فوتبال به سمتی رفته که 20 سال دیگر هم به راه خود برنمی گردد. یک زمانی بود که علی آبادی حتی اعتقاد داشت لیگ فوتبال می تواند 24 تیمی شود. آخر با کدام امکانات؟ همین آقایان مدعی بودند ساخت و سازهایشان از 60 سال گذشته ورزش ایران بیشتر است اما من می خواهم این را بپرسم که چرا هنوز وقتی قرار است یک مسابقه مهم برگزار شود دوباره به سراغ ورزشگاه آزادی می رویم؟ چرا وقتی قرار است در کشتی، فوتبال، فوتسال، قایقرانی، والیبال، بسکتبال و سایر رشته ها مسابقه ای را برگزار کنیم، غیر از ورزشگاه آزادی جای آبرومندی نداریم؟ من برای مجلس هم متاسفم که آخر سر هیچ کس نفهمید تحقیق و تفحصش به کجا رسید. چرا برای ساختن یک ورزشگاه باید 20 سال وقت صرف کنیم؟ من از شما می خواهم در اینترنت درباره ورزشگاه بازل سوئیس تحقیق کنید. این ورزشگاه طی 363 روز ساخته شده این یعنی اینکه حتی کمتر از یک سال وقت صرف شده تا این استادیوم با آن امکانات بی نظیرش ساخته شود. آن وقت ما برای چه باید بعد از 20 سال در حسرت افتتاح ورزشگاه نقش جهان باشیم. مردم ما این چیزها را می دانند. آن ها همیشه نشان داده اند که به همه چیز اشراف دارند اما تریبونی ندارند تا حرف هایشان را بزنند. حرف های من مخالفت با نظام و دولت نیست. حرف هایی که می زنم واقعیت های جامعه است. اگر آقایان واقعا ادعا دارند که بیشتر از 60 سال گذشته ساخت و ساز در ورزش انجام داده اند به جای ارائه آمار بیایند در این ورزشگاه ها مسابقه برگزار کنند.

* آقای دکتر ! به غیر از جنبه فوتبالی که دارید، همه شما را یک فرد تحصیل کرده می شناسند و حتما صحبت های شما درباره درگیری های وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک می تواند جالب توجه باشد. می خواهیم این را بپرسیم که سابقه داشته رییس کمیته ملی المپیک و رییس سازمان تربیت بدنی که برخاسته از دو دولت متفاوت هستند، با هم به اختلاف بخورند اما اختلاف وزیر ورزش و رییس کمیته ملی المپیک که هر دو یک خاستگاه مشترک دارند، کمی تعجب برانگیز است.
من می خواهم این سوال را بپرسم که آن قلم های شرافتمندانه کجا هستند؟ چرا نمی پرسند که مسئولان کمیته ملی المپیک برای چه بر ماندن اصرار دارند؟ آن ها یک روز مدعی بودند که دادگان با فیفا در ارتباط است و مدام به آلمان می رود. آن ها به من لقب اجنبی پرست دادند. یادم می آید در همان روزها عماد افروغ رییس کمیسیون فرهنگی مجلس من را دعوت کرد و ناراحت بود که چرا در ورزش به این راحتی مدیرسوزی می کنیم؟ من می خواهم بپرسم که ماندن علی آبادی چه سودی به ورزش می رساند؟ برای ماندن یک مدیر یا عوام باید او را بخواهند، یا متخصصین یا دولت. چطور آقایان می خواهند بدون اینکه مقبولیتی اجتماعی، سیاسی و ورزشی داشته باشند در ورزش بمانند؟ تا کی می خواهند با نامه نگاری هایشان به کمیته بین المللی المپیک برای ورزش مملکت دردسر ایجاد کنند یا پای شیخ حمد را به ورزش ایران باز کنند؟

آن ها که مدعی بودند من در بغل اجنبی ها هستم چرا الان خودشان دست به کارهایی می زنند که ورزش ایران را با چالش روبه رو می کند؟ فکر می کنم زمستان رفت و روسیاهی به زغال ماند. آن ها که خودشان را وطن پرست می دانستند اکنون برای کشور مشکل ایجاد کرده اند. آقای کیومرث هاشمی که آن روزها مصاحبه می کرد و می گفت دادگان در دامن خارجی هاست، چرا الان سکوت کرده؟ تا کی می خواهد کنار باشد و از واقعیت حرفی نزند؟ وزنه برداری و کشتی را از این ورزش بگیرید تا معلوم شود این آقایان برای ورزش چه کرده اند. برای من این موضوع عجیب است که چرا برخی مدیران فدراسیون ها که سال ها سابقه حضور در ورزش را داشته اند سکوت کرده اند؟ چرا مشحون، ناطق نوری، کرباسیان و خسروی وفا مقابل این اجحافی که به ورزش می شود سکوت کرده اند؟ شما که می دانید روسای کمیته ملی المپیک چگونه انتخاب شده اند چرا سکوت کرده اید؟ شما نمی دانید مسئولان کمیته ملی المپیک از جان ورزش چه می خواهند؟ آقای علی آبادی در تلویزیون آمده و گفته که من دادگان را برکنار نکردم و بیرون از برنامه گفته که دولت دادگان را برکنار کرده است. مهندس شهنازی و رضا رحیمی را پیش من فرستاده تا بگوید که برکناری اش کار دولت بوده است اما من از گوشه و کنار شنیده ام که دکتر احمدی نژاد گفته که برکناری من اجحافی بوده که در حق مدیریت آن زمان فدراسیون روا شده و کاری کنید که دادگان به فوتبال برگردد. آقای علی آبادی که خودش می گفت جزیره خودمختار نمی خواهد چرا جزیره خودمختار راه انداخته است؟ من از رسانه ها می خواهم خدمات مدیریت علی آبادی در ورزش را بنویسند و به اطلاع مردم برسانند. چرا آن زمان علی آبادی می گفت عمر مدیریت چهار سال است ولی حالا که 7 سال از مدیریت خودش می گذرد در تکاپو است که باز هم در ورزش بماند؟

اگر اساسنامه کمیته ملی المپیک ایراد دارد، چرا چهار سال پیش که با همین اساسنامه روی کار آمدید این ایرادها را ندیدید؟ چرا در این چهار سال اساسنامه را اصلاح نکردید و حالا که انتخابات نزدیک است یادتان افتاده اساسنامه ایراد دارد؟ من برای روسای فدراسیون های برکنار شده متاسفم که می گویند می خواهیم برگردیم. آیا شما می خواهید برگردید به ورزش خدمت کنید یا می خواهید گروهی درست کنید تا فردی را در ورزش نگه دارید که هیچ سنخیتی با ورزش ندارد. چرا نباید به جای علی آبادی یک ورزشکار المپیک دیده رییس کمیته ملی المپیک شود؟ مگر این شما نبودید که می گفتید ورزش به حضور جوانان و مدیریت آن ها نیاز دارد؟ چطور وقتی شما رییس سازمان بودید به راحتی می توانستید روسای فدراسیون ها را برکنار و روسای کمیته ملی المپیک را انتخاب کنید و هیچ کس هم حق نداشت صحبت کند؟ اگر آن رفتار شما قانونی بود، رفتار مسئولان فعلی وزارت ورزش هم قانونی است. آقای علی آبادی! این جایگاهی که شما برای نگه داشتنش تلاش می کنید، برای شما نیست. این پست هم مثل خیلی پست های دیگر در این مملکت به ناحق به شما رسیده. برای صداوسیما یی که تنها اسمش صداوسیما است متاسفم. برنامه های ورزشی صداوسیما جرات حرف زدن ندارند و تنها با هم رقابت گذاشته اند که بگویند کدام شان باسابقه تر است! این برنامه های ورزشی که فقط به بودن شان می نازند چه گلی به سر این ورزش زده اند و چه ناحقی را به حق تبدیل کرده اند؟ این برنامه های ورزشی کدام گره را از ورزش باز کرده اند؟ شما تریبون صداوسیما را به مردم بدهید تا آن وقت با واقعیت ها آشنا شوید.

منبع: ایسنا