حکایت مردی که همچون مروارید می درخشید

قصه زندگی محراب شاهرخی،حکایت های عجیب زیادی دارد؛ مردی که در سالروز حیاتش، چشم به روی جهان فرو می بندد.   

علاقه شاهرخی او را به سمت فوتبال می کشاند و استعداد ناب وی موجب رشد و پیشرفت این پسرک ساده شهرستانی می شود. شاهرخی خیلی زود در میان بزرگان فوتبال سری در میان سرها بر می اورد و تبدیل می شود به مروارید سیاه فوتبال ایران و عجیب انکه او همچون مرواریدی در تلاطم های بی رحم این فوتبال پستی و بلندی های فراوانی را از سر می گذراند و هرگز کسی پی به ارزش واقعی او نمی برد تا روزی که از دست می رود.

محراب شاهرخی معروف به مروارید سیاه در 12 بهمن سال 1322 چشم به جهان گشود و تنها 49 سال بعد در گوشه تنهایی بر اثر سکته مغزی درگذشت. او جزو بنیان گذاران پرسپولیس و از جمله محبوبترین فوتبالیستهای تاریخ کشور است. محراب شاهرخی که بازیکنان و هواداران قدیمی پرسپولیس او را عمو محراب  صدا می زدند ، متولد 1322 و اصالتی خوزستانی داشته است. این فوتبالیست محبوب فوتبالش را از کلوپ شنای اهواز اغاز و در بیست سالگی برای اولین بار به تیم ملی فرا خوانده شد و بعد از آن به تیم شاهین تهران پیوست و همبازی مردانی چون ناصر ابراهیمی ، برادران وطنخواه ، حمید شیرزادگان ، حمید جاسمیان ، هادی طاووسی ، جعفر کاشانی ، همایون بهزادی و ... شد.

محرومیت یکساله از تیم ملی
شاهرخی در سال 1964 به همراه تیم ملی موفق به صعود به المپیک شد. در یکی از سفرهای تیم ملی به شوروی سابق برای انجام یک دیدار دوستانه در آستانه المپیک 1964 توکیو ، حسین مبشر رئیس فدراسیون وقت که خود یک دارایی چی قدیمی بود ، مدیر باشگاه دارایی را به عنوان مسئول تیم راهی سفر کرد و به جای او عزت وطنخواه بازیکن تیم شاهین را از ترکیب کنار گذاشتند. این اتفاق باعث شد تا دیگر بازیکنان تیم شاهین در تیم ملی که شامل حمید برمکی ، حمید شیرزادگان ، حمید جاسمیان ، همایون بهزادی و محراب شاهرخی بودند ، در آستانه سفر ، از سفر به همراه تیم ملی به شوروی خودداری کنند. در پی آن فدراسیون آنان را به مدت یک سال از حضور در میادین داخلی و خارجی محروم کرد و پروانه باشگاه شاهین را نیز به مدت دو سال توقیف کرد.

تشکیل پرسپولیس
وی سال 1345 و در پی یک اختلاف از شاهین جدا شد و به دارایی تهران پیوست. بعد از انحلال شاهین و تشکیل تیم پرسپولیس به جمع یاران سابق خویش پیوست و می شود گفت جزو نفراتی بود که  سبب تشکیل تیم بزرگ و مردمی پرسپولیس  گردید.  این مدافع تنومند و شوتزن در همه خطوط دفاعی برای پرسپولیس بازی کرد اما به دلیل نیاز پرسپولیس در سالیان آخر، عملا تبدیل به دفاع چپ تیم شد. وی 7سال در پرسپولیس بازی کرد و از جمله عناصر تاثیرگذار تیم بود. شوت های سهمگین وی او را به بمب افکن فوتبال شهره کرده بود و شاهرخی از جمله نفراتی بود که محبوبیت فراوانی نزد علاقمندان پرسپولیس داشت. وی با پیراهن پرسپولیس ، 8 بار مقابل تاج بازی کرد که 2 برد ، 3 تساوی و 3 باخت در کارنامه بازیگری او مقابل تاج ثبت شده است. محراب شاهرخی پس از جدایی از پرسپولیس به تیم شهباز که همان شاهین سابق بود رفت. او در دوران بازیگری به یک قهرمانی با پیکان در سال 1348 و دو قهرمانی با پرسپولیس در لیگ های تخت جمشید 1350 و 1352 رسید.

اغاز مربیگری
شاهرخی بلافاصله بعد از دوران بازیگری به همراه ناظم گنجاپور هدایت تیم شهباز را که به لیگ دسته اول تخت جمشید صعود کرده بود بر عهده گرفت. در سال 1355 در یک فیلم سینمایی به نام علف های هرز بازی کرد. او بعد از عزیز اصلی دومین بازیکنی از پرسپولیس بود که در یک فیلم سینمایی بازی می کرد. در تابستان 1356 ، بعد از آنکه مربیانی چون ایوان کونوف و منصور امیر آصفی در پرسپولیس ناکام ماندند به پرسپولیس آمد و تا سال 1360 هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت. در این 4 سال ، پرسپولیس تنها در دو جام لیگ پنجم تخت جمشید و جام شهید اسپندی شرکت کرد.

قهرمانی با پرسپولیس
محراب چهار سال سرمربی پرسپولیس ماند. چهار سال مربیگری ، بیشترین دوره مربیگری را در تاریخ فوتبال پرسپولیس تا آن سال تشکیل می دهد . با محراب شاهرخی ، پرسپولیس در لیگ سال 56 به عنوان دوم رسید. با محراب شاهرخی، پرسپولیس در لیگ سال 57 روی پله دوم بود که مسابقات نیمه کاره ماند. با محراب شاهرخی ، تیم در جام شهید مهدی اسپندی که اولین دوره مسابقات رسمی تهران بعد از انقلاب بود به قهرمانی رسید و با او ، تیم در مسابقات سال 60 باشگاه های تهران بعد از تیم هما و در مسابقات سال 60 حذفی تهران بعد از شاهین به رتبه دوم رسید . بعد از این مسابقات، دیگر هیچ گاه محراب شاهرخی سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس نبود.

 ناگفته نماند که همچنین او 4 بار به عنوان مربی پرسپولیس مقابل استقلال مربیگری کرد که حاصل ان یک برد ، 2 تساوی و یک باخت بود و می توان گفت که وی  کارنامه موفقی در پرسپولیس داشته است. با این همه او در سال 1360 بنا به دلایلی از پرسپولیس استعفا داد و سه سال بعد به عنوان سرمربی تیم فوتبال شاهین به فوتبال برگشت؛ اینبار با عنوان مربیگری تیم فوتبال شاهین، او حضوری کوتاه مدت داشت  و او رفت تا هشت سال دیگر که خبر بیاورند محراب 49 ساله بعد از یک بازی تمرینی ، در تنهایی خانه اش دچار سکته مغزی شده است. شاید وقتی مرحوم پرویز دهداری در دوم آذر 1371 دیده از جهان فرو بست ، محراب شاهرخی نتوانست غم استاد و همبازی سابق خود در شاهین را بیشتر از این تحمل کند و 70 روز بعد از مرگ دهداری او هم در 12 بهمن 1371 ، دار فانی را وداع گفت تا در قطعه بیست بهشت زهرا کنار پرویز دهداری ارام بگیرد.

مهراب شاهرخی انسانی به تمام معنا دوست داشتنی با چهره ای منحصر بفرد و دلنشین که همگان را مجذوب خویش میکرد اما در کنار همه اینها قابلیتهای فنی او بر همه ویژگیهایش برتری داشت؛ مروارید غلطان فوتبال خوزستان با چهره آفتاب سوخته اش یادگاری است از روزهای پرافتخار شاهین، پرسپولیس و فتح اولین جام آسیایی ایران .... سرطلایی همیشه زنده پرسپولیس درباره این بزرگمرد چنین می گوید؛ بامعرفت تر از محراب در فوتبال پایتخت پیدا نمی شد. سر کوچه یی که خانه محراب در آن قرار داشت، یک کبابی بود که به عشق محراب و آوازه مرام و معرفت او به نام کبابی محراب معروف بود. محراب بسیار گشاده دست و میهمان نواز بود و نشان به آن نشان که تمام کباب های کباب سرای محراب را خودش هر شب برای میهمانان خود می خرید. میهمان هایی که خانه باصفای محراب را تبدیل به پاتوق بامحبت بروبچه های فوتبالیست پایتخت کرده بودند. محراب شاهرخی به  معنای واقعی یک پهلوان بود؛پ هلوانی که نامهربانی بسیاری از فوتبال دید و رنج فراوانی از بی معرفتی ها کشید. پرسپولیس و فوتبال ایران هرگز قدر این اسطوره بزرگ را ندانست تا این بزرگمرد تاریخ پرسپولیس  با دلی غمزده در 49سالگی ترک دنیا کند.

روحش شاد و یادش گرامی