خداحافظی با دربی های ۵۰-۵۰، به جهنم خوش آمدید

 سازمان لیگ رسماً اعلام کرده از فصل آینده مسابقات لیگ برتر قانون تقسیم ورزشگاه به نسبت ۹۰ و ۱۰ درصد در دربی اجرا خواهد شد.

پنجشنبه گذشته دربی ۸۶ پایتخت برگزار شد و پس از بازی نیمی از ورزشگاه خوشحال و نیم دیگر ناراحت به خانه های خود برگشتند. اما قرار است از فصل بعد این روند تغییر کند و قانون سهم ۱۰ درصدی تماشاگران مهمان اجرایی شود.

این خبر به دنبال خود بیم و امیدهای بسیاری را به دنبال دارد. امید از آن جهت که همه جای دنیا به جز ایران میزبان تماشاگران خود را به ورزشگاه خانگی کشانده و اجازه خودنمایی به حامیان رقیب در خانه خودش نمی دهد؛ و بیم از آن جهت که این قانون حتی در مسابقات معمولی لیگ برتر هم به شکل تمام و کمال قابل اجرا نبوده و سوالات زیادی درباره چگونگی اجرای آن در حساس ترین مسابقه سال وجود دارد.

بارها تا به حال این استدلال را از مسئولان در شهرهای مختلف کشور شنیده ایم که ورزشگاه خالی بود و نمی توانستیم جلوی ورود تماشاگران مهمان را بگیریم. اگر این رویه در دربی تکرار شود چه اتفاقی می افتد؟ تبریز، آبادان و انزلی از معدود نقاطی بوده اند که این قانون به طور کامل در آن پیاده سازی شده و علت اصلی آن هم نبود تماشاگر حامی تیم های رقیب به خصوص سرخابی ها بوده است. اما حتی در شهری مثل اصفهان و مقابل تیم محبوبی مثل سپاهان هم تماشاگران سرخابی سهمی بیش از ۱۰ درصد ورزشگاه را اشغال کرده اند و شاید کمی رویایی و ایده آل باشد که سکوهای میزبان خالی بماند و اجازه ورود تماشاگران رقیب داده نشود.

چالش بعدی چگونگی شناسایی تماشاگران میزبان و مهمان است. این مسئله تا امروز به روش ابتدایی بررسی لباس و پرچم تماشاگران اجرا شده است! اما تماشاگری که یک فصل منتظر چنین مسابقه ای بوده و احتمالا صدها کیلومتر راه هم آمده نمی تواند پنهان کردن رنگ لباس تیمش را به جان بخرد و با لباس عادی به سکوهای تیم مقابل برود؟ نتیجه چنین رفتاری چه خواهد بود، اگر تیم خودی گل بزند و میان تماشاگران رقیب شادی کند، نیروهای امنیتی می توانند تبعات این رفتار و امنیت جانی او را تضمین کنند؟

مسئله بعدی بلیت فروشی است. هیچ ساز و کار تدوین شده ای برای بلیت فروشی به هواداران یک تیم خاص تا به حال در کشور ما وجود نداشته است و هر باشگاهی اقدام به بلیت فروشی کرده از خود فرد سوال کرده طرفدار چه تیمی است و طبیعتا پاسخ آن به اقتضای نیاز متغیر است! همین فصل گذشته بود که بلیت فروشی دربی رفت به صورت الکترونیکی انجام شد و با وجود اینکه اعلام شد همه بلیت های مسابقه به فروش رفته است ده ها هزار سکوی خالی در جایگاه تماشاگران استقلال دیده شد اما هزاران پرسپولیسی به صورت فشرده سکوها و پله های سمت خود را پر کرده بودند!

صدور کارت هواداری و شناسایی و ساماندهی رسمی هواداران یکی از راه هایی است که در فوتبال دنیا برای حل بسیاری از مشکلات پیش بینی شده است. طرحی که بارها در سنوات گذشته در کشور اجرا شده و هیچ وقت با استقبال قابل توجه هواداران روبرو نشده است.

این یکی شاید کمی بدبینانه باشد اما تامین امنیت اقلیت ۱۰ درصدی حاضر در ورزشگاه هم نکته ای است که نباید فراموش شود. در همین دربی ۸۶ آمار عجیب و قابل توجه ۳۳۵ مصدوم به جا گذاشته شد. جمعیت ۷۰ هزار نفری حامیان میزبان اگر از کوره دربروند فضا را برای حامیان کم تعداد رقیب تیره و تار می کنند و پیش بینی های لازم برای جلوگیری از اتفاقات تلخ باید فراتر از رویه های معمول باشد.

هیچ کدام از این مسائل نباید مانع اجرای طرح شود و قانون رعایت میزبان و مهمان در دربی باید اجرا شود. اما رفتن به سمت اجرای این قانون نباید صرفا شکل رفع تکلیف به خود بگیرد و قبل از این بازی باید تمام جوانب مختلف آن و چالش های پیش رو بررسی شده و برای هرکدام چاره مناسب پیش بینی شود.