درام قدرتمند پسران برانکو

 برانکو اهل معامله کردن نبود اما داربی را داد تا آسیا را بگیرد. بازی دقیق و بی اشتباه با السد با وجود نداشتن بازیکن کادوی بازی خنثی با استقلال در داربی تهران بود. پرسپولیس در آستانه یک تاریخ سازی قرار دارد. روز اول آبان رؤیای پرسپولیس برای رفتن به نخستین فینال لیگ قهرمانان آسیا با واقعیت گره خواهد خورد؟ الان دیگر نمی شود با قاطعیت گفت که السد و الدحیل و تیم های دیگر قطری و عربی می توانند ما را کیسه گل کنند. ناامیدی قرعه بد جای خود را به امیدواری برای رفتن به فینال داده است. دلیلش چیست؟ ما که تا چند هفته پیش کلا ناامید بودیم به بردن یک چهارم نهایی. الدحیل غول غرب آسیا بود که از روی همه تیم ها «تراکتورگونه» رد شده بود. چه شد که در آزادی اسیر شد؟ چه شد که السد در زمین خودش هر چه زد به در بسته خورد؟ چه شد که احسان حسینی نخستین بازی اش برای پرسپولیس، شد بازی السد؟ اینها سؤالات جدی برای به پیشواز فینال لیگ قهرمانان رفتن آسیاست. هر چند یک 90دقیقه جلوی روی پرسپولیس است و هر اتفاقی می تواند بیفتد اگر...

هر اتفاقی می تواند در بازی برگشت مقابل السد بیفتد اگر تمرکز تیمی پسران برانکو به اندازه 2 بازی قبلشان نباشد. برانکو به بچه هایش یاد داده است که در هر لحظه از بازی به همان لحظه فکر کنند، پس متمرکزترین تیم 20سال اخیر فوتبال ایران احتمالا پرسپولیس برانکوست؛ تیمی که 2 قهرمانی پشت سر هم و یک نایب قهرمانی(که پهلو به قهرمانی زد) دارد و حتما تمرکز بالایی در برنامه ریزی های دقایق بازی داشته است. بازی هایی که تمرکز پرسپولیس به هم خورده است و بازی را داده است را می توان با انگشت شمرد. همین تمرکز بالاست که در جنگ با کی روش هم او و تیمش را لحظه ای از مسیر منحرف نمی کند. زمانی که تیم کی روش در روسیه مشغول پارک اتوبوس بود و مراکش داشت برای ما گل به خودی می زد، تیم برانکو در کرواسی بدن هایش را برای چنین روزی آماده می کرد؛ روزی که بتواند جلوی السد در خانه خودش دقیقه 85استارت بزند و پنالتی بگیرد. این تمرکز را در تیم دیگری نمی توان سراغ گرفت.

حکایت صعود پرسپولیس، حکایت دراماتیک تیمی است که حتی سازمان لیگ کشورش بازی هایش را پس و پیش نمی کند تا در آسیا نتیجه بگیرد. حکایت تیمی که بازیکن های خوبش(نه ستاره هایش، که اگر به مسی ستاره می گوییم، این بازیکنان انگشت مسی هم نیستند که تنها یک باشگاه در زندگی اش داشته است) برای پول بیشتر ترکش کردند و با اینکه می دانستند 2پنجره از گرفتن بازیکن محروم است، حرمت نان و نمک را نگه نداشتند؛ حکایت تیمی که بازیکنی که عامل محرومیتش شده بود، حتی یک روز بیشتر هم در کنار تیمش باقی نماند و بازی کنار اشنایدر هلندی را به محمد انصاری ترجیح داد. حکایت صعود پرسپولیس، حکایت اراده مردی است که یک تنه برای کشور دومش ایستاد و کسی برایش نگفت «جونم برانکو» و کسی تیمش را نستود. اما برای ستایش اصلی از پسران برانکو یک ماه دیگر باید صبر کرد؛ اگر فینال روی خوش به پرسپولیس نشان بدهد.