درخصوص کالدرون: گاهی دیو، گاهی دلبر

هفت سال پیش در همین روزها، پرسپولیس که یک فصل کابوس وار را با حمید استیلی شروع کرده بود و با مصطفی دنیزلی به پایان رسانده بود، در میان گزینه های داخلی و خارجی به دنبال مربی می گشت که یک بار دیگر قرمزها را به کورس قهرمانی برگرداند. پرسپولیس در سال قبل تر و در لیگ 18 تیمی، فصل را با رتبه دوازدهمی به پایان رسانده بود و تا یک هفته قبل از پایان لیگ، حتی رده پانزدهمی را هم به چشم دیده بود!

هواداران عصبانی به باشگاه فشار می آوردند که این وضعیت بحرانی هرچه زودتر باید تمام شود و محمد رویانیان که چند ماهی بود بر صندلی مدیرعاملی پرسپولیس نشسته بود، نتوانسته بود دنیزلی را متقاعد به ماندن کند. هواداران هم چندان تمایلی به ادامه کار آقا مصطفی نداشتند. در جمع گزینه های خارجی رویانیان، سه مربی به مرحله پایانی رسیدند تا یکی از آنها مربی پرسپولیس در لیگ دوازدهم باشد؛ برونو متسو، گابریل کالدرون و مانوئل ژوزه.

برونو متسو که با سنگال در جام جهانی 2002 به شهرت رسیده بود، در آن سال ها یکی از بهترین مربیان شاغل در غرب آسیا بود. با سابقه مربیگری قطر، امارات و باشگاه هایی مثل العین، الغرافه و الاتحاد. کالدرون هم بعد از راهیابی به جام جهانی 2006 همراه عربستان، توانسته بود الاتحاد و الهلال را قهرمان لیگ کند و با الاتحاد تا فینال لیگ قهرمانان آسیا پیش برود اما رویانیان در انتخابی عجیب، متسو و کالدرون را کنار گذاشت و مانوئل ژوزه را به پرسپولیس آورد تا اوضاع بحرانی قرمزهای تهران، بحرانی تر شود.

هفت سال از آن روزها گذشته. برونو متسو در خاک آرمیده، دنیزلی با تراکتور به لیگ ایران برگشته و مانوئل ژوزه بعد از پرسپولیس به طور کلی بازنشسته شده. پرسپولیس هم بعد از رویانیان، هشت مدیرعامل دیگر را دوره کرده و بعد از علی پروین، علیرضا رحیمی، بهروز منتقمی، حمیدرضا سیاسی، نژاد فلاح، علی اکبر طاهری و گرشاسبی نوبت به ایرج عرب رسیده تا این بار گابریل کالدرون را به عنوان مربی پرسپولیس انتخاب کند.

کالدرون اگر در مرتبه قبلی، رقابت را به مانوئل ژوزه باخت اما این بار در کنکوری که الکساندر نوری، لیمونس، چاچیچ، کاررا و دوکیچ در آن کم و بیش حضور داشتند نفر اول شد. کالدرون بالاخره با هفت سال تأخیر به فوتبال ایران آمد و این برای مردی که بیش از 15 سال است در خاورمیانه مربیگری می کند، مورد عجیبی نیست. او در این مدت مربی سه تیم ملی عربستان، عمان و بحرین بوده و هدایت پنج تیم باشگاهی از عربستان، امارات و قطر را به عهده داشته و ابداً غافلگیر کننده نبود که روزی گذارش به ایران بیفتد.

نیمه پر لیوان مربیگری گابریل به دوران درخشانش در عربستان برمی گردد. روزهایی که عربستان را به مرحله نهایی جام جهانی 2006 برد، در الاتحاد به رکورد حیرت انگیز 70 درصد پیروزی رسید و فینالیست لیگ قهرمانان آسیا شد و بعد از آن در الهلال، بدون شکست قهرمانی لیگ عربستان را جشن گرفت اما نیمه خالی لیوان هم به همین سال های اخیر مربوط می شود. آنجا که در بحرین بعد از 9 ماه اخراج شد، در رئال بتیس چنان فاجعه ای رقم زد که روزنامه AS در یک نظرسنجی او را در فهرست بدترین مربیان خارجی تاریخ لالیگا قرار داد، در الوصل هیچ موفقیتی نداشت و بالاخره در باشگاه القطر کلکسیونی از ماجراها را پشت سر گذاشت.

کالدرون در القطر، تصمیم های عجیب و غریب زیادی گرفت. او با شکست رکورد نقل و انتقالات تاریخ باشگاه، محمد طیبی را به قطر برد و او را با کارلوس پویول مقایسه کرد! کالدرون که بازوبند کاپیتانی را در همان نخستین بازی به طیبی داده بود، گفته بود مطمئنم با او «دفاعی بتنی» خواهیم داشت اما در 9 بازی 7 بار شکست خورد و به عجیب ترین شکل ممکن از این باشگاه اخراج شد. مدیران القطر که از نتایج ضعیف کالدرون ناامید شده بودند، عبدالله مبارک را به مربیگری انتخاب کردند اما او حاضر به ترک باشگاه نبود و می گفت 2 سال قرارداد دارم و جایی نمی روم! او در طول دو دهه مربیگری اش در فرانسه، سوییس، اسپانیا و خاورمیانه، گاهی «دیو» بوده و گاهی «دلبر».

گابریل کالدرون از سال 2017 که با «آژان کشی» از القطر اخراج شد تا امروز بیکار بوده و برای اینکه از چرخه مربیگری در خاورمیانه خارج نشود، به موفقیت در پرسپولیس بسیار نیاز دارد.
درباره او گفته می شود که به اسم ها بی توجه است، جای هیچ بازیکنی در ترکیب تضمین شده نیست و گاهی آنقدر در این کار افراط می کند که با بعضی ستارگان بزرگ تیمش دچار مشکل می شود اما هیچ کدام از اینها، نه قهرمانی هایش در عربستان و نه ناکامی های سال های اخیرش به این معنی نیست که کالدرون در پرسپولیس الزاماً موفق یا ناموفق
خواهد شد.

چالش اصلی کالدرون این است که جانشین مردی شده که 4 فصل باثبات را پشت سر گذاشته و بهترین نتایج تاریخ پرسپولیس را رقم زده. «ورود به رختکن تیم برنده» از آن پروژه های ترسناکی است که او یک بار در عربستان تجربه کرده؛ وقتی که اریک گرتس الهلال را رها کرد تا مربی تیم ملی مراکش شود و کالدرون جانشین این مربی بلژیکی شد. حالا در ایران و در پرهوادارترین تیم های آسیا، کالدرون 59 ساله بخواهد یا نخواهد مدام با برانکو مقایسه خواهد شد و این بزرگترین چالشی است که باید با آن دست و پنجه نرم کند.