درس رسن به ایرانی ها؛ حرفه ایِ دوست داشتنی

بشار رسن هفته پیش در مصاحبه ای درباره شرایط مالی پرسپولیس گفته بود: «دریافتی آنچنانی نداشته ایم، اما چاره ای نیست باید بجنگیم.» این صحبت را بگذارید کنار رفتار بازیکنان ایرانی در مقابل مشکلات مالی تیم هایشان. آن ها راهی جز اعتصاب پیش گرفته اند؟ نتیجه اش چه شده؟ نهایتاً یک مسکن موقت به تیم تزریق شده و آن ها دوباره بازی کرده اند.

رسن از تجربه ها درس گرفته، می داند با اعتراض و اعتصاب نه تن ها به پولش نمی رسد که اوضاع تیم را نیز به هم می ریزد، ایرانی ها، اما درس نمی گیرند، آن ها هیچ وقت با اعتصاب به حق و حقوق شان نرسیده اند و هیچ گاه با مصاحبه به سمت احقاق حقوق نخواهند رفت.

حالا چطور می شود یک بازیکن عراقی که حداقل اگر با هم میهنانش در ایران مشورت کرده باشد، نباید به باشگاه ها اعتماد کند، می آید و این چنین سیاستمدارانه و مدبرانه مقابل بی پولی باشگاهش موضع می گیرد؟ این چیزی جز رفتار درست و حرفه ای این بازیکن نیست. به مصاحبه او درباره تمدید قراردادش هم توجه کنید، نه بازارگرمی کرده و نه کسی را در آب نمک خوابانده، خیلی صادقانه گفته: «بعد از جام ملت ها صحبت می کنیم.»

گاهی همان طور که باید از امثال کرار و همام طارق درس نگیریم، لازم است از بازیکنانی مثل بشار رسن چیزی یاد بگیریم تا بلکه به رفتار حرفه ای خودمان اضافه کنیم. راه حل رسیدن به منافع و یا حتی حق و حقوق مادی، همیشه اعتصاب و سر صدا و مصاحبه نیست.