در مورد محسن مسلمان؛ چرا شلوغش می کنید؟

صدرنشینی مقتدرانه، فاصله ۱۳امتیازی با تیم دوم جدول، فاصله ۱۹امتیازی با استقلال و تکرار قریب الوقوع عنوان قهرمانی باعث شده هواداران این تیم سرشار از لذت و سرخوشی باشند.

پرسپولیس روزهای خوبی را پشت سر می گذارد. صدرنشینی مقتدرانه، فاصله ۱۳امتیازی با تیم دوم جدول، فاصله ۱۹امتیازی با استقلال و تکرار قریب الوقوع عنوان قهرمانی باعث شده هواداران این تیم سرشار از لذت و سرخوشی باشند.

با این وجود گویا سرنوشت این باشگاه آن است که حتی در بهترین و طلایی ترین روزهایش هم دمی را بدون حاشیه پشت سر نگذارد. بعد از عبور از توفان حوادث مربوط به ستاره های سرکشی مثل رامین رضاییان و مهدی طارمی، حالا نوبت به یک بازیکن محبوب و مهم دیگر رسیده است که در متن حواشی قرار بگیرد. محسن مسلمان، بازیکنی که از از ابتدای لیگ پانزدهم به عنوان یک بازیکن فراموش شده به پرسپولیس بازگشت و گام به گام زیر نظر برانکو احیا شد، حالا دوباره در مسیری قرار گرفته که شاید برای هواداران و مجموعه باشگاه خوشایند نباشد.

مسلمان البته فصل خوبی را پشت سر می گذارد و فعلا با ۹پاس گل و ۵ پاس گل بیشتر از نزدیک ترین تعقیب کننده اش، بهترین گلساز لیگ هفدهم به شمار می آید، اما غیبت ناگهانی او در بازی مهم با سپاهان جرقه یک سلسله اتفاقات حاشیه ای تازه را زد. مساله ای که به نظر می رسد از ابتدا «فنی» بوده، طی چند روز گذشته به حاشیه هم آلوده شد. آنجا که مسلمان ابتدا در قامت لیدر بازیکنان ملاقات کننده با حسین هدایتی در محفلی حضور یافت که خوشایند باشگاه نبود و سپس با پاک کردن تمام تصاویرش با لباس پرسپولیس از صفحه اینستاگرام، ناراحتی اش را علنی کرد.

چرا نیمکت نشین شد؟
شاید پیش از هر چیز دیگری باید به بازی روز جمعه پرسپولیس با سپاهان برگردیم و بپرسیم چرا برانکو تصمیم گرفت بهترین گلساز تیمش را بیرون از ترکیب اصلی نگه دارد؟ بر خلاف شایعاتی که از بروز شکاف بین مسلمان و برانکو حکایت دارد، به نظر می رسد تصمیم مربی کروات سرخپوشان در این بازی به نکات فنی خاصی مستدل بوده که در زمین مسابقه هم به ثمر نشسته است.

این بازی در یکی از معدود روزهایی برگزار می شد که پرسپولیس تمام توان انسانی اش در فاز هجومی را در اختیار داشت. بنابراین برانکو ناچار بود از بین مسلمان، بشار رسن، وحید امیری، فرشاد احمدزاده و سیامک نعمتی فقط دو نفر را برای حضور در ارنج انتخاب کند. به این ترتیب او احمدزاده و امیری را برگزید تا سه نفر دیگر روی نیمکت باقی بمانند. البته این یک بحث قدیمی است که اگر برانکو رضایت می داد به جای دو هافبک دفاعی مثل پارسال فقط از یک نفر در این پست استفاده کند، جا برای استفاده از یک هافبک هجومی دیگر باز می شد. با این حال فعلا بازی با دو هافبک دفاعی برای او یک اولویت تغییرناپذیر است. به این ترتیب طبعا بین هافبک های تهاجمی رقابت سختی برای بازی وجود خواهد داشت و خیلی ها پشت خط می مانند. در این بازی هم قرعه به نام مسلمان افتاد که بیرون باشد.

فهمیدن اینکه چرا برانکو در شرایط مساوی زوج امیری و احمدزاده را به زوج بشار و مسلمان ترجیح می دهد، کار چندان سختی نیست. گرچه رسن و مسلمان هافبک های خلاق تری هستند، اما دوندگی پایینی دارند. برای برانکو جنگندگی و سختگیری تک تک بازیکنانش بسیار مهم است و این دقیقا همان ویژگی ای است که امیری و احمدزاده دارند. این دو نفر بی وقفه می دوند و بی محابا درگیر می شوند، بنابراین حالا که در سیستم برانکو فقط دو نفر باید تمام بار میانه میدان پرسپولیس را به دوش بکشند، او ترجیح می دهد به جای مسلمان ایستا و کم تحرک، از کسانی مثل احمدزاده و امیری استفاده کند که کل ۹۰دقیقه را خستگی ناپذیر در حال مبارزه هستند. به علاوه فراموش نکنیم این دو نفر ظرافت فنی هم دارند؛ احمدزاده روی گل اول پرسپولیس به سپاهان تاثیر داشت و گل دوم را هم ساخت، امیری هم یک پاس استثنایی به گادوین منشا داد که قاعدتا باید تبدیل به پنجمین پاس گل فصل وحید می شد، اما مهاجم نیجریه ای به شکل عجیبی آن را از دست داد.

مسلمان درس می گیرد؟
چنانکه گفتیم بیرون نشستن مسلمان اتفاق عجیبی نبوده و قطعا توجیهات فنی خاص خودش را داشته است. او باید به رقابت تن بدهد، همان طور که یکی مثل علی علیپور این کار را کرد و حالا گل سرسبد لیگ برتر است. حالا باید دید مسلمان کدام گزینه را انتخاب می کند؛ بدون اخم و حاشیه تصمیمات سرمربی را تاب بیاورد و در خدمت تیم باقی می ماند، یا اینکه مثل بازیکن بسیار بااستعدادی همچون رامین رضاییان رفتار دیگری خواهد داشت و خودش را در خطر بازگشت به رکود و رخوت سه سال پیش قرار می دهد. فعلا که رفتارهای مسلمان حاکی از انتخاب گزینه خطرناک دوم توسط اوست؛ تا بعد چه شود.