دفاعیه از برانکو به خاطر حضور زلاتکو

حضور زلاتکو ایوانکوویچ به عنوان مربی در پرسپولیس با واکنش هایی همراه بوده است؛ اما آنچه مشخص است اینکه این انتخاب بیش از آنکه فنی باشد به دلیل عبور از چالشی است که همواره در فوتبال ایران وجود داشته است.

بعد از رفتن سرتن چوک از پرسپولیس برانکو خیلی زود زلاتکو برادرش را به ایران فراخواند تا جای چوک را بگیرد. این موضوع اما با توجه به رزومه و شرایطی که زلاتکو داشته است با انتقادهای زیادی همراه شد. زلاتکو به غیر از یک دوره حضور در برق شیراز کارنامه درخشانی ندارد و همین باعث شده که این انتقاد به وجود بیاید که چرا پرسپولیس از یک مربی توانمند تر استفاده نکند. هرچند بیان این نکته هم لازم است که آن بازیکنانی که در برق شیراز با زلاتکوایوانکوویچ کار کرده اند او را از نظر فنی یک مربی با دانش می دانند.

چالش دستیار در فوتبال ایران
اما اینکه چرا برانکو برادرش را به عنوان دستیار به فوتبال ایران آورد را می توان به تجربه این مربی بعد از سال ها کارکردن در ایران مرتبط دانست. در فوتبال ایران انتخاب دستیار در این سال ها و به خصوص در تیم های بزرگ یک چالش بزرگ بوده است. در همین پرسپولیس در سال های اخیر اتفاقات عجیب و غریبی رخ داده که منشا آن، دستیارها بوده اند.

در لیگ هفتم که ابتدا تیم با حمید استیلی و علیرضا مرزبان پیش فصل را شروع کرد حضور افشین قطبی به عنوان سرمربی یکی از عجیب ترین چالش ها میان مربی و دستیارانش را به وجود آورد. بازیکنان به دلیل رابطه خوبی که با دستیاران قطبی داشتند از او تمکین نمی کردند، حتی علیرضا مرزبان که خودش در این دو سه سال سرمربیگری تیم های مختلف را تجربه کرده، در همان زمانی که دستیار قطبی بود در مصاحبه ای توانایی های فنی سرمربی را زیر سوال برد!

پرسپولیس در آن سال با کمک سبک مدیریتی حبیب کاشانی که سعی داشت تعادل را ایجاد کند قهرمان شد؛ هرچند در پایان، قطبی که بغض کرده بود می گفت رد پای دستیار ناراضی و مخالفش را روی لب تاپ شکسته شده اش در رختکن دیده است. قطبی در این سال در پرسپولیس روزهای سختی را گذراند و بارها این موضوع را به دستیارانش نسبت داد.  

مورد اعتماد نه دانشمند
در فوتبال ایران معیار برای انتخاب دستیار میزان اعتمادی است که سرمربی می تواند داشته باشد و مسایل فنی در اولویت بعدی قرار دارند. کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی نیز عاقبت طغیان کرده و همه دستیاران ایرانی اش را اخراج کرد. البته کی روش حتی در قبال دستیاران پرتغالی و غیر ایرانی اش نیز یک فرد قاطع است و در این مدت چالش ها را با اخراج آن ها مرتفع کرده است.

علی دایی بعد از اتفاقاتی که در تیم ملی برایش رخ داد، دستیاران معتمدش را روی کار آورد که از میان اعضای خانواده اش هستند. او در پرسپولیس نیز با وجود انتقاداتی که به او می شد نیز حاضر به تغییر این روند نشد. وینفرد شفر هم آنقدر باهوش و باتجربه هست که همان ابتدا زیربار دستیاران تحمیلی باشگاه نرفت و خودش دستیارانش را که یکی از آن ها پسرش است، به ایران آورد و روی نیمکت استقلال نشاند. زلاتکو کرانچار هم در سال های گذشته چالش هایی با دستیارانش داشت.

ناصرحجازی، امیر قلعه نویی و بسیاری دیگر از مربیان مطرح فوتبال ایران نیز در این سال ها کم از ناحیه دستیارانشان لطمه نخورده اند و این نشان می دهد که در فوتبال ایران انتخاب دستیار نه از جهت فنی که از جهت مورد اعتماد بودن و دردسرنساختن یک پروسه مهم و چالش برانگیز است. پس می توان به برانکو حق داد که در انتخاب دستیارش آنکه قابل اعتمادترین است را به پرسپولیس بیارود.