دلایل موفقیت بهترین پرسپولیس 15 سال اخیر/ چیزی فراتر از پول

اگر ترکیب فعلی پرسپولیس را بهترین آرایش این تیم در 15 سال اخیر بدانیم، اولاً وادار به توضیح این نکته می شویم که این نه فقط شرح حال فصل جاری بلکه کل زمان 3 سال و 8 ماهه ای است که برانکو ایوانکوویچ سکاندار این تیم شده و ثانیاً باید تصریح کنیم که دلایل این توفیق ریشه ای و ماندگار، هرچیزی هست الا مسائل مالی صرف.

5 ماه است که سرمربی پرسپولیس و دستیارانش حقوق های خود را نگرفته اند اما برانکو به جای مانور دائمی روی این مسأله و فشار واردکردن به باشگاه به کارش طبق روال معمول ادامه داده و بازیکنان او نیز که پرداخت دستمزدهایشان با تأخیرهای زیاد و با حجمی کمتر از ارقام ذکر شده در قرارداد صورت پذیرفته، به رغم گلایه در مصاحبه هایشان ذره ای کم نگذاشته اند.

حُسن پرسپولیس این است که توانسته این قضیه را به گونه ای مدیریت و تحمل کند که بر شکل بازی و نتایج تیم در میدان مسابقات اثر منفی نگذارد و پرسپولیس هر نقصان و گلایه مندی موجود را طی 90 دقیقه ای که یک مسابقه جریان دارد به لایه های پشتی و پنهان مغزش سوق می دهد تا در زمین فقط بر «فوتبال» متمرکز باشد و نه بر پولی که باید در فلان تاریخ می رسید ولی هنوز نرسیده است.

میزان گذشت و فداکاری در پرسپولیس به حدی رسیده که حتی توانسته اند بر عوارض وسیع عدم خرید بازیکن جدید فایق آیند و محرومیت ها و مصدومیت های مکرر نیز آنها را از کار نینداخته و هرچند انتقال تعدادی از نفرات شاخص فنی شان و به ویژه امیری، مسلمان و احمدزاده به سایر باشگاه ها تیم را به لحاظ فنی پایین تر آورده اما پرسپولیس همانطور که پیش تر گفتیم شکل و قالب بازی اش را حفظ کرده و همان تیم رو به جلویی است که همیشه گلزنی را می خواهد و به قول برانکو هدفش فتح هر مسابقه ای است که در آن شرکت می کند.

برانکو ایوانکوویچ به جبر زمانه علم روز فوتبال را جانشین مکتب «من برای باشگاه می میرم» علی پروین کرده است که بیست و اندی سال پیش به استیلی و خاکپور گفت برای قبول عضویت شان در پرسپولیس حتی یک ریال به آنها نمی دهد و اگر حرف زیادی بزنند، پیراهن پرسپولیس را فقط در خواب خواهند دید.

 در فاصله 5 ماه و اندی تا شروع سال 1398 برانکو نمی تواند از چنان ادواتی استفاده کند زیرا در عصر پول مداری های افراطی، فقط پول است که موتور یک بازیکن را به کار می اندازد و تنها قراردادهای کلان است که او را به این نتیجه می رساند بابت الحاقش به تیم های کم شهرت تر اما پولدارتر ضرر نکرده اما فرهنگ برانکو و نوع برخورد گرشاسبی با مسائل مالی سبب شده بازیکنان فعلی پرسپولیس برای چیزهایی فراتر از پول و شهرت بجنگند و آرمان شان کسب بالاترین اعتبار باشد. این چنین است که در عین نداری مالی و کمبود در پرسنل به یک قدمی فینال آسیا رسیده اند و حتی غیبت حداقل 7 ماهه حسین ماهینی مصدوم هم آنها را کمرنگ نکرده است. آنها هنوز پولشان را می خواهند اما آن را «گرویی» کسب نتیجه قرار نداده اند و برای تیم و مردم می جنگند و هر چند رهبری فردها و انصاریان ها و کرمانی مقام ها و علی کریمی های این زمانه نیستند اما سید جلال حسینی ها و محمد انصاری ها و شجاع خلیل زاده ها و کمال کامیابی نیاهای فعلی هستند.

 ستاره های کنونی پرسپولیس مردانی هستند که منسجم و هدفمند کار کرده و در یک خط واحد به سمت موفقیت های بزرگ به حرکت درآمده اند و شاید فرجام کارشان از دستاوردهای بزرگ «پرسپولیس پروین» و مکتب سلطان (در سال های 1360 تا 1383) به لحاظ تعداد فتح جام ها کمتر باشد اما توفیق کوچکی هم نیست و در صورت رسیدن به عنوان قهرمانی آسیا، به نقطه ای نادیده و تاریخی در حیات این باشگاه پای خواهند گذاشت. این به واقع رسیدن به درجات چشمگیری از فداکاری و سختکوشی در عصر و زمانه ای است که بازیکنان دیگر برای حضور در تمرینات هم پول می خواهند و بعضی مربیان وارداتی حتی برای راه رفتن گاه در زمین و سرزدن های کوتاه مدت به جلسات تمرینی حقوق های نجومی دریافت می کنند.