دهه ۶۰ و ۷۰ و فوتبالی که بوی گل می داد/نسلی پرافتخار اما متواضع

اولین تمرین پیشکسوتان پرسپولیس در روز گذشته در ورزشگاه کارگران آغاز شد. برای آن ها که اهل فوتبال هستند و اخبار پرسپولیس را چند سالی است دنبال می کنند ورزشگاه کارگران نامی آشنا است. این ورزشگاه سال ها میزبان تمرینات پرسپولیس تحت هدایت علی پروین بود.

خیلی وقت بود که این ورزشگاه قدمگاه بزرگان پرسپولیس نشده بود ولی روز گذشته روز دیگری بود. یک روز خاص. خود کارگران هم به یاد نداشت که در یک روز این همه چهره نام آشنا و محبوب پرسپولیسی را به خود دیده باشد.

علی پروین وقتی وارد کارگران شد حس قدیم از آن چشمان تیله ای اش برق می زد.

او در بدو ورود به این ورزشگاه با همان قدم های آرام  حرکت کرد و می گفت درست است که دیگر حال و هوای جوانی را ندارد اما هنوز هم راه رفتن در این زمین برایش یادآور خاطرات زیادی است.

در این تمرین حدود 50 تن از بزرگان پرسپولیس و چیزی حدود 50 سال خاطره کنار یکدیگر جمع شدند تا خاطرات روزهایی که فوتبال  ایران به مدد ساق این مردان بزرگ قلعه های آسیا را به تسخیر خود در می آورد مرور شود.

بازیکنان پیشکسوت پرسپولیس یک به یک به سمت علی پروین می رفتند و به مربی سابق خود عرض ارادت می کردند. در این بین حتی بخشی از پیشکسوتان که از پروین ناراحت هم بودند اما به دلیل سال های کنار هم بودن این مسئله را فراموش کردند و با کنار گذاشتن کدورت ها آشتی دسته جمعی را انجام دادند.

علی پروین به عنوان سرمربی این تیم همان ابتدا اعلام کرد تلاشی که برای گرد هم آمدن این جمع شد تنها یک دلیل دارد آن هم دوستی و آشتی دسته جمعی خانواده پرسپولیس با یکدیگر است.

نکته بسیار روشنی که در بین این پیشکسوتان دیده می شد، احترامی بود که آن ها هنوز هم برای مربی و بزرگتر خود قائل بودند.

مرتضی فنونی زاده هنوز هم بعد از دیدن علی پروین و مجتبی محرمی نیز بعد از دیدن رضا وطنخواه برای بوسیدن دست مربیان سابق خود پیش قدم بودند.

این نسل مردانی را در خود متولد کرد که اهل باخت نبودند و برای رسیدن به پیروزی دست به هرکاری نمی زدند. در این نسل غیرت، تعصب و عرق به تیمی که تحت قرارداد آن بودند حرف اول را می زد و بازیکنان هیچ وقت مسائل مالی را بر علاقه خود ترجیح نمی دادند.

جَمعی که روز گذشته کنار هم حضور پیدا کردند معلمان خوبی برای نسل آینده هستند تا بدانند که دوستی و کنار یکدیگر بودن بزرگترین غایت و ثمره ورزش است.

این نسل با تواضع خود توانست محبوبیت کسب کند و تعصب و غیرت مهم ترین عاملی بود که باعث ماندگاری این بزرگان در قلب هواداران و فوتبالدوستان شد.

حضور مهدی هاشمی نسب اما چیز دیگری بود. هر چند که این روزها عده زیادی از هواداران پرسپولیس از باشگاه بابت دعوت از هاشمی نسبی که با پیوستن به استقلال خنجر بزرگی به آنها زد ناراحت هستند اما حضور مرد شماره ۸ جنجالی در ورزشگاه کارگران می تواند یک درس باشد.

شاید برای هواداران سرخ بودن هاشمی نسب در جمع قدیمی های پرسپولیس خوشایند نباشد اما علی پروین شاید دیروز به طرفداران تیمی که بیش از نیم قرن برایش زحمت کشیده درس داد.

پروین تا هاشمی نسب را دید به او گفت:« خیلی مردی از وقتی از پرسپولیس رفتی یک کلمه علیه تیم صحبت نکردی» صرف نظر از اینکه هاشمی نسب در همان روزهای جدایی از پرسپولیس علیه این باشگاه صحبت کرد ولی پروین با گفتن این جمله در واقع شاید به شاگرد سابق خود هم این درس را داد تا علیه دیگران موضعی نداشته باشد و رفاقت و حس دوستی را به کینه ترجیح دهد.

هر چند برخی از پیشکسوتان باشگاه پرسپولیس با اعلام نفرات این تیم اعتراض هایی کردند و شاید همه این حرف و حدیث ها فقط در ایران رخ دهد اما بازی با ستارگان میلان یک اتفاق خوشایند حداقل از نظر دور هم جمع شدن خوب هایی بوده که اکنون فوتبال ایران بدجور هوای آنها را کرده است.

یادش به خیر دهه ۶۰ و ۷۰ و همه خاطرات دوست داشتنی فوتبالی که بوی گل و هیجان می داد.