راه پرسپولیس؛ نگاه به جلو

پرسپولیس سه روز بعد از شهرآورد نافرجام تهران هنوز به دنبال مقصرانی می گردد که آن شکست را موجب شدند اما راه پیروزی برای آنها فقط نگاه به جلو است. قهرمانی در لیگ برتر بدون کوچکترین تاثیرپذیری از شهرآورد پنج شنبه تهران به جای خود محفوظ است و همین حالا هم سرخ ها قهرمان اند زیرا از نزدیک ترین تعقیب کننده خود (ذوب آهن) 17 امتیاز پیش اند و تفاضل گل شان نیز 31+ است حال آنکه ذوبی ها روی 8 متوقف مانده اند.

با این حال برای پرسپولیس که دو ماهی بود می گفت می خواهد کارزار لیگ را «این ور» عید تمام و نیرویش را روی لیگ قهرمانان قاره متمرکز کند نتیجه پنج شنبه باخت بد و بزرگی بود. بد به این خاطر که سرخ ها اصلا خوب کار نکردند و همانطور بازی کردند که استقلال می خواست و بزرگ از این جهت که شهرآورد تهران معمولا تبعات دارد و طیف تاثیرگذاری آن به رغم ادعاهای غیر واقعی سران هر دو باشگاه از یک مسابقه و حتی از یکی دو ماه نیز فراتر می رود و اعصاب ها و خاطرها را براساس نتیجه حاصله آزار و یا نوازش می دهد.

حقیقت امر این است که استراتژی و سیاستگذاری سرخ ها در این مسابقه غلط بود و از همان ابتدای کار بد گارد گرفتند و بیهوده توپ و میدان و پز تهاجمی را به حریف سپردند و زمانی هم که در نیمه دوم برای جبران دست به تهاجم زدند عصبیت ها و جنگل ساق ها مانع از نتیجه گیری آنها شد. برانکو از اینکه چطور تیمش در آن روز کم جوشش بوده، ابراز تعجب کرده اما این مربی است که باید این خروش روحی را در تیمش ایجاد کند و سایرین سهمی به اندازه او ندارند و اگر قرار باشد هر تیمی خودش بانی یک پویش درونی باشد، دیگر چه نیاز به مربی؟

این شهرآورد تاکید تازه ای بر این حقیقت بود که به رغم تمام گلزنی های ماه های اخیر علی علیپور وزن بازی وی به پای مهدی طارمی که در الغرافه قطر بسیار موفق است، نمی رسد و پرسپولیس جای خالی او را در دیدارهای مهم احساس می کند. شاید در برخی دیدارهای لیگ برتر علیپور و منشا با دستیاری امیری و احمدزاده آنقدر گل بزنند که هیچکس کمبودهای تهاجمی پرسپولیس را حس نکند و قرار داشتن این تیم در صدر جدول بهترین خطوط آتش لیگ نیز مزید بر علت شده اما سرخ ها همچنان نیاز به تقویت خط حمله خود دارند.

بازی اواسط هفته پرسپولیس در دور سوم لیگ قهرمانان آسیا برابر رقیب اماراتی سیگنال ها و کدهای بیشتری را در ارتباط با وضعیت روحی و جسمی این تیم بعد از نتیجه ای ضعیف و نمایشی ضعیف تر در شهرآورد تعیین خواهد کرد اما اگر این تیم می خواهد برخیزد و دوباره «پرسپولیس» شود (و نه آن موجود بی جان و گیج روز پنج شنبه!) باید فقط به جلو نگاه کند و گذشته بسیار نزدیک و به واقع شهرآورد 86 را از یاد ببرد.