رمز ریتم تند پرسپولیس: نوراللهی در پست اصلی

احمد نوراللهی در اصل یک هافبک دفاعی است اما از وقتی برانکو با یک هافبک دفاعی بازی می کند او به کناره های زمین رفته و به عنوان هافبک لب خط ،بیشتر از قابلیت های بازیسازی و تکنیکی  این هافبک بهره می برد. در هفته های مصدومیت ربیع خواه، هر گاه کمال کامیابی نیا محروم یا مصدوم باشد برانکو چاره ای جز استفاده از احمد نوراللهی در پست هافبک دفاعی و راس عقب لوزی خط میانی تیمش ندارد .دفعه ی اول و در نیم فصل دوم این اتفاق در بازی حذفی مقابل سپیدرود رشت افتاد. بار دوم در دیدار با صنعت نفت آبادان نوراللهی به جای کامیابی نیا بازی کرد و در دیدار با نساجی قائمشهر هم همین اتفاق تکرار شد.

در بازی با سپیدرود، پرسپولیس با وجود بازگشت بعد از تعطیلات 50 روزه و بدنسازی سنگین اردوی قطر چند موقعیت گل خلق کرد اما بعد از آن در مسابقات بعدی با وجود هماهنگی بیشتر نفرات و کمتر شدن مشکل بدنی در خلق موقعیت ناکام بود. پرسپولیس مقابل صنعت نفت آبادان هم کیفیت قابل قبولی ارائه داد و برخلاف بیشتر بازی هایش موقعیت های گلزنی متعددی ایجاد کرد. در قائمشهر وضعیت بهتر هم شد و پرسپولیس با نمایش امیدوارکننده خط میانی اش موقعیت های گل بسیاری خلق کرد و بهترین نمایش اش در نیم فصل دوم را ارائه داد.

در هر سه بازی احمد نوراللهی به جای کمال کامیابی نیا در پست هافبک دفاعی بازی کرده و شاید برانکو باید به این جابجایی با وسواس بیشتری فکر کند. چرا که که نوراللهی از همان راس عقب خط میانی قدرت بازیسازی خط هافبک را افزایش داده و البته ریتم تند را بالاتر می برد .هر چند نوراللهی قدرت تخریبی و پاک کنندگی کامیابی نیا مقابل خط دفاعی را ندارد اما ظاهرا با بازی پویا و خلاقانه اش در راس عقب لوزی خط میانی به باروری هافبک های کناری و بازیکن مقابل خودش هم کمک زیادی می کند تا از دام مدافعان حریف عبور کنند و موقعیت بسازند.

هر چند بعید است این تغییر به خاطر قدرت بالای خط  میانی و حمله ی السد در بازی دشوار دوحه رخ بدهد اما شاید برانکو برای بازی های راحت تر لیگ برتر و شرایطی که پرسپولیس نیاز به طراوت بیشتری در خط میانی اش دارد به حضور دوباره شماره 8 خود در پست اصلی اش فکر کند، حتی اگر کامیابی نیا مصدوم یا محروم نباشد.