رهسپار فتح قلب

این بی گمان یک معامله دو سر برد است. اگر پرسپولیس جام لیگ قهرمانان آسیا را برای تکمیل ویترین باشکوهش لازم دارد، آسیا هم برای افزایش اعتبارش محتاج چنین قهرمانی است؛ یک فاتح نجیب، ریشه دار و سربلند. نه از این پلاستیکی های صنعتی- نفتی شرق و غرب؛ تیمی که ضربان قلب یک ملت را تنظیم می کند. تیمی که میلیون ها مرد و زن سال ها با آن خندیده اند و اشک ریخته اند. رکورددار پنج میزبانی پرتماشاگر تاریخ لیگ قهرمانان؛ تیمی که اگر چند دهه گروگان مدیریت دولتی نبود، امروز می توانست بارسلونا یا رئال مادرید منطقه باشد. پایتخت عشق؛ با ساکنانی از سراسر ایران زمین، به هزار لباس و لهجه و مذهب.

بازی با النصر، سومین نیمه نهایی آسیایی پرسپولیس در چهار سال گذشته است و عجبا که هنوز برخی شایستگی های فنی این تیم را قبول نکرده اند. گالیله ها و گالیورها را بیدار کنید و یادشان بیاورید «وزیر ورزش» واقعی، مال عربستان است که قبل از بازی به النصری ها وعده پاداش نجومی داده. وزیر ورزش ایران هم در عوض هفت ماه است پرسپولیس را بدون مدیرعامل، با هیات مدیره ناقص نگه داشته است. تا همین الان هم کاری که عالیجنابان سرخ کرده اند شاهکار بوده. مهاجم یازده میلیون یورویی مال تیمی بود که چهار تا از پرسپولیس خورد. گران ترین بازیکن نماینده ایران دویست هزار دلار هم نمی گیرد.

این بچه ها اما به عشق چیزهای دیگری می جنگند؛ به سلامتی هوادار نابینای بلوچ که سال هاست به ورزشگاه آزادی می آید، بی آنکه یک دقیقه از مسابقات پرسپولیس را دیده باشد. سلامتی هوادار قطع نخاع شده در ساری که نوزده سال است فقط سقف اتاقش را می بیند، اما هنوز با شنیدن خبر هر پیروزی پرسپولیس، صورتش سرخ می شود. سلامتی خودکار فروش مترو که چهارشنبه در واگن های کرونازده فریاد می کشید: «این چند تا دونه آخر رو بخرید برم به بازی برسم.» شاید به خاطر همین رگ و ریشه های ستبر مردمی است که ژن حماسه سازی در تار و پود پرسپولیس تنیده شده؛ از مقاومت نه نفره و کام بک ده نفره داربی تا صعود به فینال آسیا با دوازده بازیکن.

ریه های این تیم را غرور و افسانه پر کرده. ایران تشنه این باران است. قهرمان زخمی و دست خالی، قرار است برای این مردمان غم زده سوغات امید و لبخند بیاورد. با همه جان و وجود دعا می کنیم برای یحیی و بچه هایش؛ برای تیمی که تا همین جا هم شرف و غیرت را معنی کرده و غروب شنبه هر اتفاقی رخ بدهد، چیزی از عزتش کم نخواهد شد. در امان خدا باشید، در پناه صاحب قلب های شکسته...