روایتی از حضور ستاره انگلیسی در پرسپولیس

 آلن ویتل، صرفا آخرین فوتبالیست جوانی بود که روزنامه ها عنوان «دنیس لاو جدید» را به او می دادند، اما وقتی هری کتریک، مربی تیم، اذعان کرد که او «بزرگ ترین کشف تاریخ اورتون» است، هواداران تازه گوش شان تیز شد.

چنین القابی دردسرساز بودند و کسانی که به آنها ملقب می شدند در نهایت «توزرد» از آب در می آمدند، اما، با همه این اوصاف، ویتل، بازیکن خوبی بود. هافبکی تیزپا و کمی حیله گر، که با موهای بلوند متمایزش او را اغلب در حال عبور از مدافعان حریف می شد دید. مثل موقعی که در سال ١٩٦٩ در آپتون پارک، نصف زمین گل آلود را پا به توپ طی کرد و با فریب دروازه بان، سه امتیاز با ارزش را نصیب تیم خود کرد. این یکی از ١١ گل او در ١٥ بازی اش در فصل ٧٠-١٩٦٩ بود که به اورتون کمک کرد تا هفتمین قهرمانی اش را در لیگ به دست بیاورد.
با این حال، ویتل، که بازی اش ثبات نداشت، هیچ گاه نتوانست خودش را کاملا در اورتون جا بیندازد و به مبلغ صد هزار پوند به کریستال پالاس فروخته شد؛ جایی که شعار «١٦٠ سانت قدشه، چشماش آبیه، آلن ویتل دنبالتونه» را برایش ساختند. حضور چهارساله اش در کریستال پالاس، در سال ١٩٧٦، پس از اینکه مالکوم آلیسون، مربی تیم اعتقادش را به وی از دست داد، پایان پذیرفت و در شفیلد یونایتد هم- که حتی یک بار هم به زمین نرفت- وضعش بهتر نشد.

سال ١٩٧٧ که رسید، ویتل کشور را برای یافتن چالشی جدید ترک کرد. مقصدش: تهران، پایتخت ایران. آنجا با باشگاه پرسپولیس، که نامش برگرفته از کاخ باستانی ایرانی است، که در ٨٠٠ کیلومتری جنوب تهران واقع شده است، قرارداد بست. پرسپولیس، پایتخت تشریفاتی امپراتوری پارس، که عمده گستره غرب و مرکز آسیا را در بر می گرفت، در حدود قرن ٥٠٠ قبل از میلاد ساخته شد و بقایایش یکی از سایت های میراث جهانی است. باشگاه هم یکی از معروف ترین و پرطرفدارترین ها در قاره است.

ویتل و بیلی مک کلور، که در همان زمان از ذخیره های لیورپول با تیم قرارداد بسته بود، اولین اروپایی هایی بودند که در لیگ ایران، که در آن زمان جام تخت جمشید، خوانده می شد، بازی کردند. این لیگ، فقط چند سال قبل در سال ١٩٧٣ شروع به کار کرده بود و اولین لیگ سراسری ایران بود و پرسپولیس، یکی از تیم های مطرح کشور، هنگام ورود ویتل، دو بار قهرمان لیگ شده بود. این تیم یکی از معدود باشگاه های دارای مالکیت خصوصی در کشور بودند- درحالی که اکثر باشگاه های دیگر وابسته به دولت بودند- و مالکش، علی عبدو، که بوکسوری بازنشسته بود، رؤیای ساختن تیمی کاملا حرفه ای در لیگی آماتور را در سر می پروراند.

ویتل، اولین بازی اش را به عنوان یار تعویضی در دیدار با ذوب آهن، انجام داد. هیاهو و شور و اشتیاق برای دیدن بازی سوپراستار جدید انگلیسی به حدی بود که، درحالی که ١٥ دقیقه از بازی مانده بود و بازیکنان ذوب آهن هر کاری از دست شان برمی آمد انجام می دادند تا توپ از زمین خارج نشود، یکی از بازیکنان پرسپولیس توپ را عمدا به بیرون زد تا تعویض انجام شود. گل فوق العاده ویتل از راه دور، تنها چند دقیقه بعد از ورودش، جایگاه او را به عنوان محبوب هواداران فورا تثبیت کرد.  او یک نمایشگر بود و هواداران برای دیدن کلک ها و تردستی هایش می آمدند. یک بار سانتری را با سینه کنترل کرد، کنار پایش استپ کرد و در حالی که توپ را همان جا ، جا گذاشته بود، به تاخت به سمت دروازه حرکت کرد. وقتی مدافع مات و مبهوت شده مقابل، غافل از اینکه ویتل مالکیت توپ را واگذار کرده است، دنبالش دوید، هم تیمی ویتل، توپ را در اختیار گرفت و با آن به سمت فضایی که مدافع خالی کرده بود حرکت کرد.

ویتل ٩ گل در طول فصل به ثمر رساند و پرسپولیس، که با وجود او صاحب زهردارترین خط حمله لیگ شده بود، ١٠ گل بیشتر از هر تیم دیگری زد. با این حال، با وجود رقابت تنگاتنگ- فاصله هشت تیم اول تنها هشت امتیاز بود و بیش از یک سوم بازی ها مساوی تمام شدند- تأثیر ویتل کافی نبود و پرسپولیس از ناحیه دفاع ضعیف خود، مجازات شد. آنها برای دومین سال متوالی دوم شدند و قهرمانی را با دو امتیاز کمتر به رقیب همشهری شان، پاس، واگذار کردند.

ویتل و پرسپولیس هیچ گاه فرصت انتقام پیدا نکردند چون فصل فوتبال ٧٩-١٩٧٨ تنها پس از چند بازی، به دلیل انقلاب در حال وقوع ایران، تعطیل شد.