روایت مهدوی کیا از روز خداحافظی اش از فوتبال/ گفتم یحیی جان تعارف نکن و مرا بازی نده

به عقیده مهدوی کیا کلاس کار قوچان نژاد بالاتر از فوتبال ایران است.
مهدی مهدوی کیا، بازیکن محبوب فوتبال ایران، حالا پا به عرصه مهمی گذاشته است. او می خواهد در فوتبال ایران تأثیرگذار باشد. برخلاف خیلی از هم سلفان خویش، مهدی پس از خداحافظی، به دنبال نیمکت لیگ برتر نرفت. او می خواهد دودستی به فوتبال پایه ایران بچسبد. استارت کار او جالب بوده و بی شک می تواند موجی را برای بازسازی فوتبال پایه به راه بیندازد. مهدوی کیا سفیر فوتبال پایه ایران است و می گوید از نهادهای بین المللی کمک می گیرد. مهدی مهدوی کیا شنبه به موسسه خبر آمد و حرف های تازه ای درباره فوتبال ایران به زبان آورد.

*آقای مهدوی کیا، مدتی است طرفداران را بی خبر گذاشته اید. برخی نگران هستند که نکند شما هم مثل برخی از بازیکنان قدیمی فوتبال، پس از خداحافظی بخواهید دور باشید و...
ما که از فوتبال نمی توانیم جدا باشیم. بعد از 20 سال و خرده ای حضور، جدایی سخت است ولی به هر حال اعتقاداتی داشته ام که دوست دارم با همان ها جلو بروم. وقتی از فوتبال خداحافظی کردم، اتفاق خوبی افتاد و من به عنوان سفیر فوتبال پایه آسیا انتخاب شدم. درپی برنامه هایی هستم برای رشد و توسعه فوتبال پایه، مخصوصاً که حالا مشکل اصلی فوتبال ما هم در همین فوتبال پایه است. امیدوارم بتوانم حرکاتی انجام بدهم و خدماتی داشته باشیم تا نتیجه اش را در چند سال آینده ببینیم.

*چه اقداماتی در این زمینه انجام داده اید؟
در قدم اول من چند سفر به کشورهای مختلف داشتم. به مالزی و ویتنام رفتم تا جشنواره های فوتبال پایه را ببینم. در ادامه قرار است در شهریورماه جشنواره فوتبال پایه بین سنین 8 تا 12 سال را در تهران برگزار کنیم. این کار نیز با کمک اداره کل ورزش و جوانان استان تهران انجام می شود. بالاخره باید از یک جا کار را شروع کرد، بحث استعدادیابی و آموزش را انجام داد. باید از سنین پایین روی این بچه ها کار شود. آنها باید به طور صحیحی فوتبال را یاد بگیرند. بتوانیم از همین سنین روی بچه ها کار کنیم تا در آینده بتوانند پشتوانه خوبی برای فوتبال ما باشند. امیدواریم بتوانیم این کار را در استان های دیگر هم انجام و به کل کشور تعمیم دهیم. با توجه به روابطی که دارم، سعی می کنیم از AFC و FIFA هم کمک های لازم را بگیریم. چه بهتر است که اقدامات اصلی را از کشور خودمان شروع کنیم. من سال ها در فوتبال اروپا بوده ام و اعتقاد دارم که باید این تجربیات را به جوانان و نوجوانان منتقل کرد. بالاخره باید سطح کیفی بازیکنان را بالا برد تا بتوانند در آینده به فوتبال مان کمک کنند.

*برخلاف خیلی از بازیکنان فوتبال که وقتی خداحافظی می کنند، سریعاً به دنبال نیمکت مربیگری هستند، شما قصد دارید به فوتبال ایران کمک کنید تا اینکه برای خودتان کارنامه بسازید.
من معتقدم فوتبال این ممکلت باید تکانی بخورد. من با توجه به چیزهایی که در سطح پایه ایران می بینم، نگران تیم ملی و باشگاه ها هستم. دوست دارم در فوتبال کشور تغییر و تحولی اساسی ایجاد شود. بهتر است از سنینی که بچه ها هنوز بازی شان شکل نگرفته، روی ساختارشان کار کرد. امیدواریم در همین جشنواره هایی که برگزار می کنیم، بتوانیم نخبه ها را جدا کنیم. قطعاً هم این اتفاق می افتد. همین والیبال ما چطور پیشرفت کرده است؟ 10، 15 سال قبل اگر می گفتید کوبا و ایتالیا را می بریم، همه می خندیدند ولی دیدید که توانستیم این دو تیم را شکست بدهیم. بحث الان بحث استعدادیابی و سرمایه گذاری روی بازیکنان در فوتبال پایه است. ما دوست داریم کاری که در والیبال انجام شده، در فوتبال هم انجام شود. من و قطعاً همه دوست دارند ما در سال های آینده یک تیم ملی قوی داشته باشیم و بازیکنان نیز در سطح بالایی بازی کنند. اگر می خواهیم این طور شود، باید از بچگی روی آنها کار شود. امیدوارم با روابطی که دارم و همین طور کمک هایی که خواهم گرفت، در این زمینه کمک کنم. در کنار این نیز می خواهم به آلمان بروم و مدارج مربیگری را طی کنم تا ببینم در آینده چه پیش خواهد آمد.

*این کارها را به تنهایی انجام می دهید؟
فعلاً اداره کل ورزش جوانان به ما کمک می کند و ان شاءا... در مرحله نهایی از تجربیات آقایان علی دوستی، غلامحسین پیروانی، محمود بیداریان و مصطفی قنبرپور استفاده خواهیم کرد. با کمک هیأت فوتبال تهران فعلاً یک کمیته استعدادیابی تشکیل دادیم و امیدوارم این امر فراگیر شود. یک فراخوان عمومی هم داریم تا همه بچه های سنین 8 تا 12 سال بتوانند بیایند و شرکت کنند. همان طور که می دانید بحث مدارس فوتبال از این بحث ما جداست. دوست داریم در این جشنواره بچه هایی باشند که استعداد دارند ولی بضاعت نداشته اند که در مدارس فوتبال شرکت کنند. دوست داریم این بچه های محروم هم بتوانند به حق واقعی شان برسند.

*البته شما بهتر از ما خبر دارید که در فوتبال پایه چه خبر است.
بله، به خاطر همین چیزهاست که وارد شده ایم و می خواهیم روی فوتبال پایه کار کنیم.

*مکانیزم کار به چه شکل خواهد بود؟ این بچه ها در کجا بازی خواهند کرد؟
به طور قطع بچه هایی که انتخاب می شوند، زیر نظر مربیان پایه قوی قرار می گیرند. آنها به این بازیکنان طرز صحیح فوتبال بازی کردن را آموزش خواهند داد. در مرحله بالاتر حتی نوع تغذیه نیز به آنها آموزش داده می شود. با کمک آقای دوستی هم اقداماتی کرده ایم تا ان شاءا... باشگاه بانک ملی دوباره باز شود تا بتوانیم استعدادها را پرورش دهیم. این بچه ها قطعاً زیر نظر مربیان تیم زیر 14 سال هم قرار می گیرند و امیدواریم بتوانیم آنها را به باشگاه ها هم معرفی کنیم تا ان شاءا... تغییر و تحویل بزرگی در فوتبال ما ایجاد شود.

*درباره همین موضوع، مثلاً به قوچان نژاد اشاره می کنیم. این بازیکن گلی به کره زد که...
ببینید، همین قوچان نژاد اگر چیزی یاد گرفته، از بچگی بوده است. او توپی را تعقیب کرد که یک توپ مرده بود. او از بچگی آموزش صحیح دیده. در کمترین زمان ممکن دیدید که چه کرد. چطور رفت دنبال توپ، مدافع اشتباه کرد و از همه مهمتر چطور با یک ضربه صحیح و به موقع گل زد.

*قبول دارید اگر یک مهاجم لیگ برتری بود، دنبالش نمی رفت یا اصلاً خیلی از مهاجم های دیگر؟
قبول دارم، شاید اصلاً توپ را تعقیب نمی کرد ولی دیدید که او تا آخرین لحظه دنبال توپ رفت. با یک ضربه به هجده قدم رفت و گل قشنگی زد. این خوش شانسی نیست، بلکه آموزش است. بازیکن آموزش دیده است.

*البته برخی می گفتند او با دلالی به تیم ملی آمده است!
(خنده) بابا قوچان نژاد کلاس کارش بالاست. بالاتر از سطح ایران. این یک واقعیت است. او در استانداردلیژ بازی می کند. در لیگ بلژیک 3، 4 تیم هستند که سطح شان بالاست و استاندارد یکی از آنهاست. امثال قوچان نژاد و دژاگه در سطح بالایی بازی می کنند. باید این چیزها را قبول کنیم. حالا این بحث هایی که در کنارش به وجود می آید، جدی نیست. نباید به این چیزها توجه کرد.

*خیلی ها می گویند نسل فوتبال ما تحلیل رفته است. شما چقدر این حرف را قبول دارید؟
وقتی پشتوانه ای نباشد، قطعاً نسل فوتبال ما ضعیف می شود. سال به سال هم ضعیف تر.

*مثلاً بعضی می گویند تیم ملی شانسی به جام جهانی رفته ولی این را به همان تحلیل رفتن نسل فوتبال ما ربط می دهند.
من کاری ندارم که تیم ملی شانسی به جام جهانی رفته است یا نه. ولی وقتی ما سه بازی پشت سر هم را برده ایم، این نشان می دهد ایران هنوز در آسیا قدرت دارد. شاید ما در بازی با کره، دفاع مطلق کردیم ولی آنها هم موقعیت زیادی نداشتند. از سویی، شاید اگر ما هم به شکل دیگری بازی می کردیم، اصلاً نمی شد برنده مسابقه باشیم. استراتژی کروش این بود که ما این طور بازی کنیم و به هدفمان هم رسیدیم. پس این درست نیست که حرف از شانس یا بدشانسی بزنیم. به هر حال امیدوارم بتوانیم سال خوبی در فوتبال مان داشته باشیم. بازیکنان تیم ملی آماده بمانند و بازی تدارکاتی خوبی نیز برگزار کنیم. باید ببینم هدف ما در جام جهانی چیست اینکه از گروه بالا برود یا نه. ولی به نظرم اگر هدفی هم هست، باید منطقی باشد. ما باید ببینم در چه گروهی قرار می گیریم. باید برنامه ریزی منظمی داشته باشیم تا ان شاءا... موفق باشیم.

*فکر می کنید هدف ما در جام جهانی چه باید باشد؟ الان خیلی ها می گویند صعود به جام جهانی یک کار گلخانه ای است و باعث نمی شود فوتبال ما پیشرفت کند.
اول از همه باید بگویم ما باید با واقعیت ها جلو برویم. در جام جهانی 2006 در گروه مکزیک و پرتغال بودیم و می گفتند ما بالا می رویم! من نفهمیدم معیار و فاکتورشان چه بود ولی خب فوتبال ما این پتانسیل را دارد که جلوی تیم های خوب، عملکرد خوبی داشته باشد. ما مقابل مکزیک، پرتغال و آنگولا بد بازی نکردیم ولی بالا نرفتیم چون واقعیت فوتبال ما همین بود. در این دوره هم باید منتظر بمانیم و ببینیم در چه گروهی قرار می گیریم. باید ببینیم هدف مربی تیم ملی چیست. به هر حال کروش یک مربی روز دنیاست و قطعاً با شرایط نیز آشناست. طبیعتاً لیگ امسال هم می تواند کمک زیادی به تیم ملی ما بکند. برگزار کردن یک لیگ منظم در سالی که به جام جهانی رفته ایم، کمک خواهد کرد ولی باید قبول کنیم مشکل اصلی فوتبال ما مشکل فوتبال پایه است. باید استعدایابی کنیم. مثل ژاپن سرمایه گذاری کنیم. آنها چندین و چند سال است که برنامه ریزی کرده اند. می بینید که به جمع چهار تیم نهایی المپیک رفته اند. همیشه جزو اولین تیم هایی هستند که به جام جهانی می روند. لیگ آنها قوی است. حتی می تواند با لیگ های اروپایی برابری کند. شما سرعت بازی لیگ ژاپن را ببینید. امکانات را ببینید. چرا سرعت بازی در لیگ ما پایین آمده است؟ به خاطر همین زمین چمن هاست. الان فقط زمین چمن ورزشگاه آزادی استاندارد است و متأسفانه زمین های دیگر ما مناسب نیستند. همین، سرعت بازی را پایین می آورد و باعث می شود تیم ها بزنند زیرش و روی هوا بازی کنند. زمین های تمرینی ما هم مناسب نیست. حالا کاری به خصوصی سازی و این چیزها نداریم. ما اولیه ترین امکانات از جمله زمین اختصاصی، بلیت فروشی و... را نداریم به خاطر همین است که نتوانسته ایم پیشرفتی کنیم.

*بعضی از کارشناس ها معتقدند تیم ملی ایران باید جوانگرایی کند و به جام جهانی برود. حتی به بازیکنان امید میدان بدهد.
این بحث درست نیست. جام جهانی ویترین فوتبال کشورهاست. همه می آیند که فوتبال شان را عرضه دهند، آن وقت ما تیم امیدمان را بفرستیم تا زنگ تفریح کشورهای دیگر شود؟ اتفاقاً ما باید با تمام قدرت برویم.

*و ممکن است در دور اول حذف شویم.
این دیگر واقعیت فوتبال ماست. باید قبول کنیم.

*خیلی ها معتقدند تیم ملی ما باید در یک سال باقی مانده با تیم های بزرگ بازی کند تا بتواند برای جام جهانی آماده شود.

نمی توانیم یک ساله در فوتبال مان معجزه کنیم. مگر ما با برزیل بازی نکردیم؟ مگر با آلمان بازی نکردیم؟ مهم بازی کردن با آنها نیست. هیچ وقت با بازی با تیم های بزرگ مشکل فوتبال ما حل نمی شود بلکه باید پروسه ای را پشت سر بگذاریم. می خواهیم بدون سرمایه گذاری پیشرفت کنیم؟ ممکن نیست. بدون کار پایه بالا برویم؟ ممکن نیست. حالا با بهترین تیم های دنیا هم بازی کنیم، به جایی نخواهیم رسید. از طرفی مگر فدراسیون ما پول دارد که 2 میلیون دلار برای بازی با برزیل بدهد؟ بهتر است فعلاً زیاد درباره آینده حرف نزنیم و منتظر گروه بندی مسابقات باشیم.

*تیم ملی ایران 4 دوره به جام جهانی رفته که سه دوره خارجی ها باعث این صعود بوده اند ولی حالا شایعاتی هست. مثلاً می گویند ممکن است کروش برود و یک مربی ایران بیاید. نظر شما درباره این شایعات چیست؟
این رویه درستی نیست. اشتباه بزرگی است که کروش را بردارند. او تیم ملی ایران را به جام جهانی رسانده است. دو سال است که دارد با تیم ملی کار می کند. روی بازیکنان شناخت پیدا کرده است. ما مسئول نیستیم ولی کار درستی نیست که به کروش دست بزنند.

*البته این اتفاق قبلاً افتاده بود. مثلاً بر سر ایویچ...
به جرأت می گویم اگر ایویچ در تیم ملی مانده بود، ما به مرحله دوم جام جهانی صعود می کردیم. یک بار با ایویچ همسفر بودم. 6 ماه مانده بود به جام جهانی. در هواپیما تمام تاکتیک های یوگسلاوی مقابل ما را گفت. حتی به من گفت یوگسلاوی تنها از یک راه می تواند به ما گل بزند و آن هم کاشته های میهایلوویچ است. همان اتفاق هم افتاد و از او گل خوردیم. ما چنین مربی ای را از دست دادیم، به همین راحتی. او برای تک تک لحظات بازی برنامه داشت. در همان تورنمنت هنگ کنگ قبل از جام جهانی، برای دقیقه به دقیقه بازی با نیجریه و شیلی برنامه داشت. من تا به حال چنین چیزی ندیده بودم. برنامه بدنسازی او وحشتناک بود. در عمرم چنین چیزی ندیده بودم. اینقدر درد داشتیم که سینه خیز می رفتیم به اتاق مان و می خوابیدیم. فکر می کنید چطور ما جلوی یوگسلاوی 90 دقیقه دویدیم؟ چطور جلوی آمریکا بازی کردیم. امیدوارم کاری که با ایویچ کردیم را با کروش نکنیم.

*کاش مثل قرعه کشی مقدماتی شما در قرعه کشی جام جهانی هم باشید و قرعه خوبی را بردارید!
(خنده) من خیلی امیدوارم این دفعه در گروهی قرار بگیریم که بتوانیم از گروه مان صعود کنیم یا اگر صعود نکردیم، مردم دوباره خوشحال باشند. ببینید، الان والیبال ایران صعود نکرده ولی مردم دارند لذت می برند که تیم ملی اینقدر باقدرت بازی می کند. ببینید چطور روی تور دفاع می کنند، چطور سرویس می زنند. این خیلی جالب است. مردم راضی اند. ما الان چند بازیکن در سطح کلاس جهانی داریم. باید در فوتبال هم کار کنیم. ما الان زمان زیادی تا جام جهانی نداریم و واقعاً 6 ماهه نمی شود چیزی را عوض کرد.

*مثلاً ما نمی توانیم مثل یونان یورو باشیم و قهرمان اروپا شویم؟
خب این تیم با لایه های دفاعی کار کرد. دیدید که اتوره هاگل چه کار کرد با آن تیم ولی الان در فوتبال دنیا نمی شود این طور بازی کرد. از سویی ما نمی توانیم ساختار تیم مان را در عرض 6، 7 ماه عوض کنیم. ساختار فوتبال، شخصیت فوتبال و... چیزهایی نیستند که به راحتی ساخته شوند. مثلاً برزیل همیشه برزیل است.

*ولی ما هم همیشه غیر قابل پیش بینی هستیم.
دقیقاً. فوتبال ما با تمام دنیا و آسیا فرق دارد. می رویم آلمان را می بریم ولی در مقابل لائوس به مشکل می خوریم. این داستان ها را داریم ولی بعید به نظر می رسد در جام جهانی بتوانیم این طور کار کنیم.

*بعد از صعود به جام جهانی بود که برخی می گفتند کروش با تفکر ما تیم ملی را به جام جهانی برد.
یعنی چه؟ منظورشان چه بود؟

*اینکه از تیم آنها مهره های بیشتری استفاده کرده اند. ولی مثلاً ما دیدیم که روزنامه ها نقد کردند و نوشتند نوع تفکرات کروش با اغلب مربیان فرق دارد. مثلاً تصمیمی که او درباره رحمتی و عقیلی گرفت، با تفکرات اغلب مربیان همخوانی ندارد.
ببینید، هر مربی ای برای خودش تفکرات یا تاکتیکی دارد. نظم و انضباط هم برای آنها مهم است. شاید هر مربی ایرانی به جای او بود رحمتی و عقیلی را برمی گرداند. این هم از داستان های فوتبال ماست ولی به هر حال کروش به چیزهایی اعتقاد داشت و پایش ایستاد. دیدید که با همین تفکرات هم موفق شد و توانست تیم ملی را به جام جهانی ببرد. خیلی ها درصد موفقیت او را 30 درصد هم نمی دانستند و می گفتند کار تمام است. می گفتند حذف می شویم ولی او نهایت امتیاز را با ایران گرفت و توانست به عنوان تیم اول ایران را به جام جهانی ببرد. هر مربی دیگری هم بود، قطعاً از بازیکنان استقلال استفاده می کرد چون به هر حال از نظر روحی شرایط خوبی به خاطر قهرمانی داشتند و همین طور در شرایط مسابقه بودند. به هر حال این بازیکنان هم تأثیرگذار بودند.

*آیا شما موافق تصمیم کروش درباره رحمتی و عقیلی بودید؟
من که در جریان نبودم چه چیزی بین آنها گذشت ولی من به عنوان یک بازیکن معتقدم همیشه باید به نظر مربی احترام گذاشت. خودم همیشه این طور رفتار کرده ام. آقای کروش هم اعتقاداتی داشت و موفق هم شد. رحمتی از گلرهای خوب ماست. امسال هم برای استقلال کار کرد و این تیم موفقیتش را مدیون اوست. هادی عقیلی هم بازیکن خوبی است. من واقعاً نفهمیدم چه مشکلی پیش آمد ولی بالاخره کروش سرمربی است و او تصمیم گرفت و پای اعتقاداتش هم ایستاد و موفق بود.

*بعد از تصمیم کروش، علی دایی هم چنین تصمیمی را درباره کریم انصاری فرد گرفت. این در حالی است که معمولاً در ایران چنین اتفاقاتی نمی افتد.
خب مربی روی اعتقاداتش می ایستد و با یکسری مسائل برخورد می کند. شاید عده ای بگویند این چیزها در کوتاه مدت درست نیست ولی شما در درازمدت خواهید دید که دیگر بازیکنان به خودشان اجازه نمی دهند هر کاری کنند. بازیکن حیطه دارد، وظیفه دارد و باید طبق آن جلو برود. این چیزی است که ما داریم در فوتبال حرفه ای می بینیم. بازیکن فقط بازیکن است نه چیزی اضافه تر. این رسم فوتبال دنیاست. مثلاً اگر شما در بایرن باشی، نمی توانی به اولی هوینس بگویی که این هتل را بگیر، این بازی تدارکاتی را بگذار، اینجا تمرین نکنیم و... اصلاً به بازیکن این چیزها ربطی ندارد. در باور کسی هم نمی گنجد که بازیکن به خودش اجازه بدهد از این کارها کند. بازیکن فقط وظیفه دارد تمرین و بعد بازی کند. باشگاه هم هرچه بگوید، باید گوش دهد. بالاخره باید از یک جایی در ایران هم استارت این کار زده شود. بازیکنان ایرانی باید بدانند که فقط بازیکن هستند نه چیز اضافه تری.

*مثلاً درباره انصاری فرد بحث زیاد است. او قرارداد بالایی بسته و حالا نیز پول زیادی طلب کرده است. اول از همه این وسط شما چه کسی را مقصر می دانید؟
من یک سؤال دارم. آیا بازیکن پول زوری از باشگاه می گیرد؟ زوری که نیست. پول می دهند و او می گیرد. من فکر نکنم بازیکنی اینقدر زور داشته باشد که به باشگاه بگوید فلان قدر می خواهم همین الان بده. رئیس یا مدیر باشگاه است که می گوید می دهیم یا نمی دهیم، خداحافظ.

*شما موافق این برخوردها هستید؟
بالاخره باید برخورد جدی صورت بگیرد ولی من دوباره تأکید می کنم مگر بازیکن می تواند زوری از باشگاه پول بگیرد؟ باشگاه بگوید نمی دهیم. اگر هم داد که هیچ. در این ماجرا شاید بازیکنان مقصر باشند ولی به نظر من مقصر اصلی باشگاه ها هستند. بازیکن می گوید دو میلیارد می خواهم وقتی هیچ باشگاهی به او ندهد، قطعاً رقمش را پایین می آورد ولی کلاً حرف من در این ماجرا چیز دیگری است. من معتقدم بازیکن باید حد و حدود خود را بداند و بداند که اجازه دخالت در کاری را ندارد.

*چیزهایی که شما می گویید قاعده فوتبال اروپاست ولی اینجا ایران است. اینجا حتی مدیر فلان کارخانه هم وسط می آید و شبانه یک میلیارد به حساب بازیکن می ریزد!
ببینید در اروپا که رقم مشخص است. اگر بازیکن تقاضای نامعقول کرد، رد می شود. بازیکن یک میلیون دلاری نمی تواند بگوید 5 میلیون دلار می خواهم. اصلاً مدیر برنامه های او به خودش اجازه نمی دهد این پیشنهاد را بدهد. در اروپا بودجه مشخص است. در همین آلمان، شما باید اول فصل به فدراسیون بگویی چقدر بودجه داری. اگر باشگاه بودجه درست و دقیق نداشت، اصلاً نمی تواند در لیگ حاضر شود. داشته ایم که بارها باشگاه را از دسته دو به دسته پنج انداخته اند. باشگاه مثلاً 100 میلیون یورو بودجه دارد. باید 25 بازیکن بگیرد و پاداش ها، اردو ها و همه بازی ها را فیکس کند. وقتی همه چیز خوب باشد، فدراسیون هم یک مهر روی کاغذ می زند و می گوید این لیسانس شما برای حضور در رقابت ها. اینطوری نیست که شما هر روز چک بکشی و به کمیته انضابطی بروی! اصلاً این چک ها در فوتبال ما داستانی است! من امروز خواندم که نوشته بودند قرارداد باشگاه های بدهکار ثبت نمی شود. این یعنی چه؟ در آلمان باشگاه 29 ماه با بازیکن تسویه کرده است. اصلاً غیر طبیعی است که حقوق به آن ور ماه بیفتد. من در هامبورگ وقتی تیم رده دوم بود یا هجدهم، سر موعد حقوقم را می گرفتم. همه بازیکنان هم همین طور. در آلمان باید بودجه ات را اعلام کنی و اصلاً از این خبرها نیست که چک شخصی به بازیکن بدهند.

*یا ماشین بدهند و میلگرد!
حالا... این چیزها برای مدیریت کوتاه مدت است. از سویی ما داریم درباره فوتبال ایران حرف می زنیم دیگر!

*الان خیلی ها ایراد می گیرند که چرا بازیکنان سوار ماشین های مدل بالا می شوند.
این ایرادی ندارد. ببین در اروپا هم اگر شما خوب باشی، ماشین خوب سوار می شوی. اگر بهتر شوی، ماشین بهتر و خانه بهتر خواهی داشت. این چیزها عادی است.

*بحث این است که بازیکنان ایرانی اغلب کیفیت بالایی ندارند.
ببینید بحث درباره کیفیت بازیکنان را باید به کارشناس ها سپرد. ولی شما از کجا می دانید؟ شاید یک بازیکن تمام زندگی اش را داده و یک پورشه خریده است. شاید بازیکنی هم باشد که تمام سرمایه اش را در کار گذاشته و با پراید می رود و می آید. وقتی بازیکن توانسته به پرسپولیس برسد، حتماً کارهایی کرده است. هر کسی نمی تواند به این باشگاه بیاید. واقعیتی هم که وجود دارد این است که الان این ها فوتبالیست های ما هستند. باید تلاش کنیم تا در فوتبال مان تغییر ایجاد کنیم.

پرسپولیس فصل جدید را چطور می بینید؟
در تیم تغییرات زیاد نشده است. چند بازیکن جابه جا شده اند. اسکلت تیم، همان اسکلت قبلی است. تیم هم قرار است هفت، هشت بازی در تهران انجام بدهد و این خوب است. البته از سویی می تواند معضل هم باشد. امیدوارم پرسپولیس بتواند خوب نتیجه بگیرد و هواداران نیز از همان هفته اول کنار تیم باشند و حمایت لازم را انجام دهند.

*مشکل ژوزه برای دایی پیش نیاید.
قابل پیش بینی نیست. اول باید لیگ شروع شود.

*اخیراً یک کارشناس در تلویزیون گفته بود امثال مهدوی کیا و هاشمیان تجربه مربیگری ندارند. آیا این حرف درست است؟ به ویژه اینکه شما با مربیان بزرگی کار کرده اید.
احتمالاً درباره میزان تجربه مربیگری گفته اند وگرنه همین وحید هاشمیان 365 روز سال تیم را تمرین می دهد بدون اینکه یک روز تمرینات شبیه به هم باشد. او بالای 10 سال در فوتبال آلمان کار کرده و با مربیان مختلفی برخورد داشته است. او کار مربیان زیادی را دیده و به اندازه کافی باتجربه است. روی نیمکت نشسته و دیده که مربی در سخت ترین لحظات چطور تصمیم گرفته است. این تجربه نیست؟

*خیلی ها می گویند امثال مهدوی کیا، هاشمیان و نکونام آینده مربیگری ایران هستند و حداقل با آنها می توانیم فوتبال پاکی داشته باشیم!
من اگر به این بحث ورود کردم، قطعاً دوست دارم این اتفاق ها بیفتد. ما هم باید از جایی شروع کنیم تا به قول معروف فوتبال مان بتواند سر و سامان بگیرد. به هر حال ما بازیکنان تأثیرگذاری در فوتبال مان داشته ایم که می توانند الان هم در فوتبال تأثیر بگذارند. باید میدان برایشان باز شود. همین امثال هاشمیان باید بیایند و تیم بگیرند و کارشان را عرضه دهند تا همه بفهمند تفاوت شان چیست.

*چرا شما مثل هاشمیان برای مربیگری به آلمان نرفتید؟
خب وحید از من جلوتر است. در دورانی که بازی می کرد مدارکش را گرفت. به هر حال مجرد بود و دغدغه کمتری نسبت به من داشت. از سویی شما وقتی مدرک می گیری، باید شروع کنی به کار کردن. وحید هم باید یک سال در لیگ های پایین کار کند. آنجا قانون دارد ولی من هم در نظر دارم مدارکم را بگیرم. امیدوارم همین امسال استارتش را بزنم.

*صحبت هایی هم با هامبورگ داشتید، درست است؟
بله، آنها با من صحبت کردند و مشتاقند که همکاری کنیم. من با مدیر اصلی هامبورگ هم حرف زدم. در سفر آخر حرف زدیم و گفتند دوست داریم به تیم پایه بیایی و کار کنی.

*موضوع رفتن کریمی از پرسپولیس، همچنان برای طرفداران این تیم مهم است.
خب بعضی وقت ها اتفاقاتی می افتد که نمی توانی پیش بینی کنی. الان ستاره در فوتبال ایران کم است و می بینید که هنوز مجیدی و علی کریمی به عنوان ته مانده های نسل 98 همچنان ستاره فوتبال ایران هستند. الان مثل اینها ما در فوتبال نداریم و بحث همین تقویت پایه هاست. مثل کریمی نداریم که در 20 سالگی هشت نفر را دریبل کند یا شم گلزنی مجیدی را داشته باشد. مهاجمی مثل هاشمیان هم نداریم. وقتی کریمی در این سن و سال بازی می کند و می درخشد، مردم دوستش دارند و به خاطر همین به استادیوم می روند. طبیعی بود که مردم دوست داشته باشند او بماند ولی بالاخره بعد از بازی با سپاهان، به خاطر فشاری که بود تصمیمی گرفت. به نظر من تصمیم او احساسی بود و همان موقع هم گفتم که زود است و علی می تواند بازی کند. باشگاه پرسپولیس روی این حرف او جدی فکر کرد.

*آیا می توان به علی دایی ایراد گرفت؟
کسی نمی تواند ایراد بگیرد. نه می توانیم از کریمی خرده بگیریم و نه از علی دایی. دایی هم شاید روی او حساب باز نکرده و تاکتیکش شکل دیگری است.

*مسئله این است که جدایی کریمی از پرسپولیس به شکل بدی اتفاق افتاد. رویانیان حرف زد و کریمی هم چیزهایی در مطبوعات گفت که برازنده باشگاه نبود.
به نظر من مطرح کردن این حرف ها در رسانه ها اشتباه است و درست نیست. مدیر و بازیکن جایگاه خود را دارند. اشتباه از هر طرفی که بوده، نباید این اتفاق ها می افتاد. در فوتبال دنیا این چیزها را اصلاً نمی بینیم و به ندرت پیش می آید. این رفتارها خوشایند نیست که برای باشگاه بزرگی مثل پرسپولیس بیفتد.

*شما خیلی مظلومانه از پرسپولیس رفتید، قبول دارید؟ مردم هنوز هم درباره اش حرف می زنند.
اتفاقی بود که تمام شد دیگر. می دانم خیلی ها درباره اش حرف می زنند، شاید به خاطر این بود که فکر می کردند پرسپولیس قطعاً برنده می شود.

*یحیی گل محمدی را بخشیدید؟
آره، ما با هم هیچ مشکلی نداریم. ما رفاقت خوبی داشتیم و اتفاقاتی افتاد که یک مقدار این مسائل را به وجود آورد. اگر پرسپولیس می برد این چیزها مطرح نمی شد. کسی هم پیش بینی نمی کرد پرسپولیس ببازد ولی خب اتفاقی بود که افتاد.

*بعد از بازی فینال با اینکه خوش درخشیدید بحث هایی مطرح شد. اینکه اگر مهدوی کیا را به زمین نمی فرستادند و یک دفاع به زمین می رفت، پرسپولیس نمی باخت!
ابتدا قرار شد که پیش از شروع بازی دو تیم به زمین بیایند، من چند دقیقه بازی کنم و نمادین بروم ولی بعد گفتند قانون عوض شده و اجازه نمی دهد. بعد گفتند در پنج دقیقه اول بازی به میدان بروم که باشگاه گفت نه، شور و هیجان طرفداران گرفته می شود و این به ضرر ماست. بعد گفتند در لیست 18 نفره باشد و اگر مربی تکلیف دانست از اول بازی کند و یا در ادامه به میدان برود. باز گفتند بهتر است در پنج دقیقه آخر به میدان برود و خلاصه این حرف ها بود. یعنی چنین پیش زمینه ای ایجاد شد. در اواخر بازی بود که من خودم به گل محمدی گفتم یحیی جان اصلاً فکر بازی کردن من نباش. از هر کس که دوست داری استفاده کن. حتی 90 دقیقه هم تمام شد این را گفتم. گفتم اگر تیم جلو افتاد هر تعویضی که دوست داری انجام بده. این صحبت هایی بود که من انجام دادم ولی حالا انگار خود یحیی دوست نداشت به خاطر بحث های ماه های گذشته اتفاق دیگری بیفتد و اواخر بازی من را به زمین فرستاد.

*شما به زمین نمی رفتید چه می شد؟
نمی شود پیش بینی کرد. شاید یک دفاع می آوردیم هم می باختیم. شاید هم من نبودم می بردیم. نمی دانم، قابل پیش بینی نیست.

*تقصیر شما بود که پرسپولیس باخت؟! این حرف ها نیست، عده ای چنین ادعایی دارند.
اگر جریان بازی را ببینید، متوجه می شوید که سپاهان برتر بود. چرا از واقعیت فرار می کنیم. این تیم در 120 دقیقه برتر از پرسپولیس بازی کرد ولی اگر بعد از اینکه 2 بر یک جلو افتادیم، ضربه سر بنگر به جای تیر دروازه به گل می رفت، 3 بر یک بازی را قطعاً می بردیم و اصلاً تمام می شد. از طرفی الان همه چیز گذشته و تمام شده است.

*البته خیلی ها بعد از بازی می گفتند مهدوی کیا زیاد گرم کرد و نزدیک بود بسوزد! شاید بازیکنی جای شما بود بعد از آن همه گرم کردن، لباس می پوشید و حتی به رختکن می رفت.
پرسپولیس است دیگر، آدم ها به خاطرش می ایستند. من خیلی چیزها را در این تیم تحمل کردم چون عاشقش بودم و هستم.

*حتی خود هادی مهدوی کیا هم بعد از بازی در ورزشگاه نایستاد و می گفت مهدی در این شرایط خداحافظی نمی کند. به پیشکسوت های پرسپولیس هم می گفت بروند ولی تو تصمیمت را گرفته بودی.
تصمیمی بود که یک سال قبل گرفته بودم. همیشه عادت دارم سر حرفم بایستم و ایستادم.

*بعد از آن اتفاقات با یحیی گل محمدی حرف زدی؟
نه، هیچ صحبتی از آن موقع تا به حال با هم نداشته ایم.

*حتی شیرینی هم نایستاد که با شما یک دوری در ورزشگاه بزند.
در آن شرایط همه ناراحت بودند. تماشاچی رفته بود. همه به هم ریخته بودند. در طول فصل فشار زیادی روی تیم بود و انتظار داشتند مقابل سپاهان برنده شویم و جام را بگیریم. فکر می کردیم برنده ایم ولی اتفاق نیفتاد و طبیعی بود که همه بعد از بازی ناراحت باشند.

*خیلی تراژیک بود. البته خداحافظی کریمی هم همین طور.
علی هم فشار زیادی رویش بود و احساسی تصمیم گرفت.