روایت همسر نوروزی از حال و هوای عجیب این روزهای هانی: 18-17 سال جلو افتاده، شب ها راحت می خوابد

معصومه ابراهیم پور همسر کاپیتان فقید روایت جالبی از حال و هوای محمد هانی دارد که خواندنی است:

«هانی در فاصله این دو، سه هفته که از درگذشت پدرش سپری شده به سرعت بزرگ شده است. البته این بزرگی را در ارتباط با شرایط روحی اش می گویم. احساس می کنم 17، 18 سال از سنش جلو افتاده است. صحبت هایی می کند که گاهی من از آن تعجب می کنم. طرز برخوردش با من و هانا خواهر کوچکش هم فرق کرده است. کلا به پسری باشعور و بزرگتر از سنش تبدیل شده در حالی که او 8 سال بیشتر ندارد. البته می دانم که همه این مسائل به خاطر اتفاقی است که برای خانواده ما افتاد.

اتفاق جالبی که در این مدت به ویژه در این یک هفته اخیر شاهدش هستم روحیه عجیب هانی است. او طوری رفتار می کند که به نظرم می رسد هادی در حال حمایت کردن از اوست و همواره هادی را پشت سر پسرم احساس می کنم. برخی رفتارهای هانی مانند آدم بزرگ ها شده. مثلا از مدرسه که به خانه می آید با اینکه خسته است دوست دارد در کارهای خانه به من کمک کند. با هانا بازی می کند تا جای خالی پدرش برای من احساس نشود. وقتی این رفتارهای هانی را می بینم احساس می کنم که هادی در خانه است. همین دیشب(جمعه شب)با اینکه خسته از ورزشگاه برگشت و قبل از آن ما از شمال و مزار پدرش به سمت تهران حرکت کرده بودیم وقتی به خانه آمد نمی خواست حالت خستگی اش برای من مشخص شود. ما از صبح که بر سر مزار پدرش رفتیم، در رفت و آمد با اتومبیل به این طرف و آن طرف بودیم. بعد به خانه آمدیم. لباس کاپیتانی اش را تنش کرد و به ورزشگاه رفت. همه این کارها برای یک بچه 8 ساله خستگی زیادی را به همراه دارد. ولی با این حال وقتی به خانه آمد دوست داشت خودش را سرحال نشان دهد.

وقتی از ورزشگاه به خانه آمد به من گفت که بازوبند کاپیتانی بابا را به هم تیمی هایش دادم اما به آنها گفتم که این امانتی بابا را 5، 6 سال بعد می آیم و دوباره از شما پس می گیرم. همین چیزها را که می بینم حال مرا خوب می کند. باعث خوشحالی ام می شود. وقتی هانی را خوشحال می بینم خیلی از دردهایم را فراموش می کنم. البته نبودن هادی به شدت مرا آزار می دهد ولی باز همین که می بینم بچه ام خوشحال است و حالش خوب و خوب تر می شود حال من هم خوب می شود.

مطمئنا هیچ کس جای خالی پدرش را برای هانی پر نمی کند اما همین که دوستان هادی دور و برش هستند و یاد پدرش را زنده نگه می دارند باعث راحتی پسرم است. من مادرم و از طرز خوابیدن هانی می توانم بفهمم که او فکر و خیال نمی کند. شبها راحت می خوابد. دور و بری های هادی و مسوولان باشگاه خیلی به این موضوع توجه می کنند. مخصوصا دوستان هادی، رضا و محسن که همین امروز (شنبه) هم تلفن کردند و گفتند اگر هانی حالش خوب نیست بیاییم و او را به تمرین ببریم.

فکر کنید که شوهرم 8، 9 سال در این تیم بازی می کرد بعد در بین بازیکنان دنبال شماره 24 بودم تا شوهرم را پیدا کنم. امیدوارم هیچ کس چنین حسی را تجربه نکند اما همین که می دانستم هانی آنجاست تا اندازه ای خوشحال می شدم. مطمئنم که هیچ کجای دنیا اینطور  نیست که تا این اندازه دوستان هادی به من و خانواده هادی لطف و محبت می کنند.

از هفته گذشته که شرایط برای خانواده مان کمی آرام تر شد او را به مدرسه فرستادم چون همیشه هادی به هانی تاکید می کرد که دوست ندارد سختی ها و دردهایی که در مسیر موفقیتش تحمل کرده را پسرش هم تحمل کند. به همین خاطر همیشه به هانی می گفت که به درس و مشقش اهمیت بدهد. هانی هم این حرف ها را در این چند روز برای من تکرار می کند. می گوید بابا می گفت همیشه اول درس بعد ورزش. او امروز(شنبه) با اینکه خیلی خسته بود سرحال و قبراق به مدرسه رفت.

تا پیش از مرگ هادی، هانی همیشه از صحبت دوستان هم مدرسه ای اش حرف می زد که آنها پیگیر نتایج پرسپولیس بودند و درباره هادی با او حرف می زدند. در این یک هفته هم که دوباره به مدرسه برگشته هر روز بازوبند کاپیتانی هادی را می بندد و با حس خیلی خوبی راهی مدرسه می شود. البته می دانم که این شرایط برای او سخت است اما از خدا خواسته ام که هم به من صبر بدهد و هم به هانی قدرت تحمل این شرایط را.»