رویانیان: نمی گذارم پسرانم را سلاخی کنند/ آقایان از دایی و باقری برای بازیکنان من دلسوزترید؟

محمد رویانیان در گفت و گویی به دفاع از بازیکنانش بلند می شود. او که حالا دو بازیکنش به جرم قلیان کشی در اردوی تیم امید در کیش ممکن است بخت حضور در تیم های ملی را از دست بدهند ، کار سختی دارد تا بتواند بار دیگر روحیه بازیکنانش را به آنها برگرداند. دو بازیکنی که مجموع سن شان هم از مدیر باشگاه کمتر است. هم از سرمربی پرسپولیس و هم البته از رئیس کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال.

حسابی شاکی هستید؟
شاکی هستم برای اینکه یک خبر باعث شده بازیکنانم را به بدترین رفتارها محکوم کنند. اصلا کجای دنیا یک کافی شاپ دار حرف هایش این قدر بازتاب پیدا می کند؟ من از شما گله دارم. از 90 و عادل فردوسی پور عزیز گله دارم. شما با استارت این خبر باعث شدید دو بازیکن جوان من اسم شان بدون محاکمه و بدون اثبات ارتکاب به جرم سر زبان ها بیفتد و با آتیه فوتبال شان بازی شود.

یعنی ما نباید این خبر را کار می کردیم؟ به هر حال اینکه با پیراهن تیم ملی بازیکنی چنین اقداماتی را انجام بدهد... البته ما اصلا اسم بازیکنان را ننوشتیم و چیزی هم زمان انتشار خبر در این باره نمی دانستیم.
اگر بازیکنانی این خلاف را مرتکب شدند از بی عرضگی مدیران و مسئولان فوتبال است. چرا این ها در اردوهای تیم های باشگاهی شان خلافی انجام نمی دهند؟ اصلا در اردوی تیم ملی چه خبر بوده که تعداد زیادی از بازیکنان بتوانند بروند و چنین کارهایی بکنند. بعد چرا درحالی که بحث چند بازیکن مختلف وسط بوده ، همه گیر دادید به دو بازیکن از تیم من؟ اصلا چرا این موضوع را در این شرایط حساس قبل از دربی این قدر برجسته کرده اند. چرا باید به این موضوع این قدر پرداخته شود؟

این چه ارتباطی با دربی دارد؟ اردوی تیم ملی آن زمان بوده!
ما بازیکنان مان را دو هفته قبل به تیم امید داده بودیم. از آن زمان تا شروع این شلوغی ها دو بازی انجام دادیم. چه دستی در کار بوده که این خبر قبل از دربی برجسته شود؟

برای این بوده که یک خبرنگار اتفاقی به همان هتل رفته و صاحب کافی شاپ این خبر را به او داده. فرقی در نفس کار می کند؟
اصلا بگذار تا بگویم . قطعا هیچ کس به اندازه من از دود و قلیان و سیگار بدش نمی آید. اصلا از نظر من قلیان کشیدن یا سیگار کشیدن یک فوتبالیست گناهش از هر خلافی بیشتر است اما به چه استنادی این حرف ها را علیه بازیکن من می زنند. من زنگ زدم و همین ها را به خود آقای علی پور هم گفتم. این گناه کبیره است. حق الناس است که آبروی چند تا بچه را بی دلیل و بر پایه چیزی که اصلا درباره اش به جمع بندی نرسیدیم ببریم. این همه شلوغ بازی برای چه؟ مگر ما مستندی داریم؟ من خودم درس طلبگی خواندم و این را می دانم گناه حق الناس چقدر است. این را به آقای علی پور که لباس طلبگی به تن دارد هم گفتم.

این خیلی خوب است که شما از بازیکن تان دفاع کنید. اصلا ما هم مشکل مان این نیست که کدام بازیکن قلیان کشیده چون این قدر این قلیان کشی بین جوانان رواج پیدا کرده که قطعا آن بحث به دو نفر ختم نمی شده. مشکل ما این است که کادر سرپرستی تیم ملی چه می کردند.
من هم همین را می گویم. این مشکل از سوء مدیریت در تیم است. اصلا ما با چه امیدی بچه های مان را می سپاریم دست این حضرات که بروند در تیم ملی بازی کنند و این همه حاشیه برای شان ایجاد شود؟ اگر این طور است چرا باید با تیم ملی همکاری کنیم؟ که روحیه تیم مان از هم بپاشد؟ با آبروی این بچه های جوان این طور بازی شود؟ من نمی گذارم بازیکنانم را سلاخی کنند. من به خانواده های این بچه ها قول دادم. وقتی مسئولیت جذب این بچه های 20 تا 22 سال را به عهده گرفتم و آنها را به پرسپولیس آوردم در برابر شان مسئول هستم.

اتفاقا خیلی از علاقمندان به فوتبال هم نگرانند. نگران اینکه خدای نکرده چند استعداد جوان پرسپولیس به مسیری که برای امثال محرمی یا نیکبخت یا خیلی های دیگر از ستاره های مان افتاد ، نیفتند.
ببینید اصلا بگویید من به کنار. کدام تیمی روی نیمکت تیمش دو بازیکن سالم و الگو مثل علی دایی و کریم باقری را دارد؟ واقعا چه کسی بیشتر از علی دایی دلش برای بازیکنانش می سوزد؟ این چه طرز برخورد با آبروی بازیکنان جوان است. همین طور بی سند اسم ها را پشت سر هم ردیف می کنید که چه؟ دایی خودش حواسش به بچه هایش هست. دایی که استاد کار با جوان هاست و خودش بهتر از همه زندگی فوتبالی اش را در اوج و بی حاشیه به پایان برده است. کدام بازیکن ما در فوتبال مان مثل کریم باقری بی حاشیه زندگی کرده است؟ او پیش بچه های تیم ماست. ما سید مهدی سیدصالحی و خانواده اش را در تیم مان داریم. بازیکنی که یک الگوی اخلاقی است. به هر حال این بچه ها جوان هستند. شاید خارج از فوتبال شان جوانی کنند ولی ما 4 چشمی حواس مان به امانت هایی که در اختیارمان گذاشتند ، هست. اگر فقط قهرمانی برای مان مهم بود که این قدر چوبش را نمی خوردیم و برایش تن به هر کاری می دادیم. من هم نگرانم. نگران فوتبالی که مدیران اصلی اش به جای بسترسازی و برخورد صحیح دنبال مسائل دیگری هستند. از شما رسانه ها هم می خواهم این چالش بزرگ را به طور ساختاری پیگیری کنید. وگرنه الان خیلی از بازیکنان تیم های مختلف ، شب های مختلف در خیابان های تهران خیلی از کارها را می کنند. این مشکلات باید از فوتبال مان برچیده شود نه اینکه دو جوان را اسم شان را بی دلیل سر زبان ها بیاندازیم و سیبل شان کنیم برای خوشامد یک عده ای.