زاید از خاطرات تلخ و شیرینش سخن گفت / پرسپولیس بهترین روزهای زندگی ایمون

ستاره ۳۳ ساله فوتبال ایرلند و تیم ملی لیبی معتقد است که درخشش در پرسپولیس بهترین خاطره زندگی او است.

ایمون (ایمن، با نگارش درست عربی) زاید بازیکن پیشین تیم فوتبال پرسپولیس تهران در مصاحبه ای با the42 از آخرین وضعیت فوتبال خود و خاطرات گذشته ورزشی صحبت کرد.

وی در بخش مهمی از صحبت های خود تصریح کرد: از فوتبال نفرت داشتم و هیچ وقت فکر نمی کردم برای من یک شغل محسوب شود اما کم کم به آن وابسته شدم و به شغل من تبدیل شد.

تنظیم کننده این مصاحبه طولانی در بخش اول سخنان زاید به رویاهای این بازیکن اشاره می کند و می نویسد: شاید برای عده ای باور کردنش سخت باشد اما فوتبال برای این بازیکن همه چیز بود و همه چیز را به او تقدیم کرد. مثل یک سکانس از فیلم زندگی می ماند. جایی که پله پله به سمت موفقیت حرکت کرد و به آرزوها و اهدافش نزدیک شد.

ایمون زاید وقتی یک بازیکن حرفه ای و شناخته شده در دنیای فوتبال محسوب می شد با یک باشگاه ایرانی قرارداد بست و شاید بخش مهمی از محبوبیت و خاطرات خوش ورزشی خود را مدیون پرسپولیس باشد.

یکی از مشکلات مهم زاید در فوتبال ایران مشکل زبان بود و در خاطراتش می گوید: برقراری ارتباط با سایر بازیکنان همچنین مربیان برایم سخت بود. اولین بازی من برای پرسپولیس مقابل بزرگ ترین حریفش در دربی تهران بود. تیمی به نام استقلال که بیش از 90 هزار تماشاگر برای تماشای آن بازی به استادیومی به نام آزادی آمده بودند و من شنیده بودم حداقل 20 میلیون نفر این بازی را به صورت زنده تماشا می کنند.

این بازیکن خاطرات خوش بعضی نیمکت نشینی ها ندارد و معمولا شانس حضور در ترکیب اصلی تیم را از دست می داد. پیروزی 3 بر 2 پرسپولیس مقابل استقلال در بهمن سال 1390 برای ایمون زاید یک خاطره فراموش ناشدنی است و از آن بازی به عنوان یک معجزه یاد می کند.

زاید سابقه درخشش در تیم های باشگاهی مختلف را داشته و معمولا برای خیلی از مربیان یک بازیکن طلایی برای تعویض محسوب شده است. فوتبال برای او هیچ وقت باثبات و آرامش بخش نبوده و مدام در حال بررسی تقویم برای انتخاب خانه بعدی خود بوده است.

او در این خصوص می گوید باید همیشه در حال پیشرفت باشید و رقبا به خاطر تو صبر نمی کنند. در تمام دوران فوتبال خود حتی یک نیم فصل هم آنطور که خودم پیش بینی می کردم، رقم نخورد و این من بودم که فصل های فوتبالی را می ساختم.

زاید که سابقه بازی برای تیم ملی ایرلند زیر 21 سال را در کارنامه خود دارد، می گوید: گاهی به عنوان غریبه در تیم با من رفتار می شد. زندگی سختی را کلید زده بودم و برای تبدیل شدن به یک مهره کلیدی در تیم خود باید زحمت زیادی می کشیدم. قبل از آنکه به یک گلزن و مهاجم حرفه ای در ایرلند تبدیل شوم راه سختی را طی کردم و به هر حال برای رسیدن به آرزوهایم سختی کشیدم.

زاید فوتبال حرفه ای خود را از تیم محلی برودفورد راورز آغاز کرد و وقتی تنها 14 سال سن داشت به مدرسه دوبلین ملحق شد. امکانات خوب این مدرسه برای لیبیایی متولد ایرلند شانس درخشش بیشتری ایجاد کرد و کم کم راه برای انتقال به فوتبال حرفه ای کشورهای دیگر باز شد.

زاید درباره حضور در لیگ حرفه ای ایرلند می گوید: رقابت بسیار سنگین بود و من به عنوان یک جوان کم تجربه باید خود را به مربیان بزرگ ایرلندی ثابت می کردم. هرگز تصور نمی کردم فوتبال شغل من شود حتی باید بگویم از فوتبال نفرت داشتم. نفرتی که بعدها باعث شد عاشق فوتبال شوم. دیگر راه برگشتی برایم نبود و مدام در این راه پیشرفت می کردم تا اینکه وقتی در یک فصل 53 گل به ثمر رساندم خود را در لباس لسترسیتی دیدم.

پس از پیوستن به لسترسیتی در سال 2000 مربیان بدنسازی این تیم از زاید خواستند برای افزایش وزن تلاش کند. او بسیار لاغر بود و باید از پروتئین های مکمل استفاده می کرد.

پیتر تیلور و دستیارانش از زاید خواستند بیش از پیش در تمرینات تیم خود تلاش کند چرا که با توجه به سن او این انتظار وجود داشت بیش از سایر بازیکنان برای تیم بدود. تمرینات بسیار سخت برای زاید ادامه داشت و البته مشکلات متابولیکی دست بردار نبودند.

زاید در این خصوص می گوید: وقتی صبح برای تمرین از خواب بیدار می شدم خود را برای تجربه یک کابوس دیگر آماده می کردم. غذاهای مکمل برای افزایش وزن از یک سو و تمرینات شدید بدنسازی توان من را برای حضور فشرده در تمرینات بسیار کم می کرد.

پس از مدتی زاید بار دیگر به ایرلند بازگشت و این بار در تیم بری واندررز خوش درخشید. گلزنی او ادامه داشت و باعث پیشرفت تیمش شده بود. او هرگز به این فکر نمی کرد خارج از فوتبال جزیره بدرخشد و زیباترین هت تریک ها در قلب ایرلند محو می شد و به رؤیت جهان فوتبال نمی رسید.

زاید در سال 2005 به یک تیم نروژی ملحق شد و در آنجا نیز خوش درخشید و بر ضریب شهرت خودش اضافه کرد. وقتی خاطرات این بازیکن ایرلندی مرور می شود بازه های زمانی تیره و ناامید کننده هم وجود دارد. او به سال 2006 اشاره می کند و می گوید درخشش خوبی در فوتبال انگلیس نداشتم. هر چند گلزنی من ادامه داشت اما مثل قبل تشویق نمی شدم. تنها تلاش می کردم در سطح اول فوتبال حرفه ای باقی بمانم.

زاید به سال 2007 به همراه تیم دروگدا قهرمانی در لیگ ایرلند را تجربه کرد و همواره از مراسم جشن قهرمانی آن سال به عنوان یکی از بهترین خاطراتش یاد می کند.

زاید هنگام مرور خاطرات خود به پلن B زندگی اشاره می کند و می گوید: در حالی که در فوتبال باشگاهی ایرلند وضعیت خوبی داشتم کم کم به این فکر کردم که شاید به کشورهای دیگر بروم و بدون توجه به مسائل مالی از فوتبال حرفه ای بیشتر لذت ببرم. این برای من یک پلن B بود. وقتی هفته ای هزار یورو حقوق دریافت می شد احساس کردم می توانم چندین و چند برابر آن درآمد داشته باشم و جدا از آن دلم می خواست فوتبال را در سطحی حرفه ای تر و سخت تر تجربه کنم.

زاید به سال 2008 تصمیم به خروج از فوتبال ایرلند و بریتانیا گرفت و در فوتبال کشورهایی چون آذربایجان، هلند و کره جنوبی خوش درخشید. رزومه این بازیکن کم کم پربارتر از گذشته به نظر می رسید و ایمون به یک مهره کلیدی در خط حمله تبدیل شده بود.

زاید به خاطر ریشه تونسی خود (پدر) و رگه های لیبیایی (پدربزرگ) ارتباط خوبی با دلالان رسمی و غیررسمی در فوتبال داشته و همیشه شانس بازی در تیم های عربی را نیز در اختیار داشته است.

ستاره داستان ما در مسیر پیشرفت و تجربه بازی در کشورهای مختلف ایران را هم انتخاب کرد و در یکی از پرهوادارترین تیم های فوتبال ایران، پرسپولیس به عضویت درآمد. هت تریک سرعتی ایمون زاید هرگز از خاطره هواداران پرسپولیس پاک نخواهد شد آن هم در مقابل رقیبی مثل استقلال.

زاید در پایان مصاحبه طولانی خود با .... خاطرنشان می کند: همچنان خود را جوان می یابم و دوست دارم در کشورهای دیگری فوتبال را تجربه کنم. تصمیم دارم در نهایت در فوتبال باشگاه های ایرلند در فوتبال بازنشسته شوم.

بازیکنی که در 19 بازی خود با لباس پرسپولیس 12 گل زده را ثبت کرده اکنون در ایندی الون آمریکا عضویت دارد و نمی خواهد به دوران فوتبال فعال خود پایان دهد.