زجر برای خادمان، اجر برای خیانتکاران

حکایت عجیبی است داستان مدیران فوتبال ایران؛ هر که با آنها بیشتر در پیچ و خم باشد برنده تر است و هر که روراستی پیشه کند، آسیب خواهد دید.

در حال حاضر مطالبات معوق برانکو از پرسپولیس نفس هواداران این تیم را به شماره انداخته است و هر آن احتمال دارد حکمی سنگین در این مورد صادر شود. خود برانکو هم 16 ماه بعد از قطع همکاری با پرسپولیس هنوز منتظر است بلکه فرجی شود و حق و حقوق قانونی اش را بگیرد. این در حالی است که ایوانکوویچ تیم پرسپولیس را از فرش به عرش رساند و همه خدماتی که ممکن بود یک مربی در حق یک تیم انجام بدهد، برای پرسپولیس انجام داد. او هفت جام گرفت و تیم را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند. دیگر چه باید می کرد که حقش را بگیرد؟

نکته غم انگیزتر می دانید چیست؟ اینکه یکی مثل مارک ویلموتس که دوران مفید حضورش کنار تیم ملی حتی به یک ماه هم نرسید، اصل و فرع طلبش را از فوتبال ایران گرفته و بابت غرامت آینده هم طوری این دم و دستگاه را تیغ زده که صدای عالم و آدم درآمده است. ویلموتس دو میلیون یورو نقدا گرفت و شش میلیون یورو هم بابت جریمه به زودی به حساب او واریز خواهد شد؛ در حالی که برانکو بابت یک دهم از این پول، مدام سردوانده می شود.

جونیور براندائو که یکی از بدترین بازیکنان خارجی وارد شده به فوتبال ایران در طول تاریخ بود، بیشتر از سیصد هزار دلار به طور نقد دریافت کرد تا شرش را کم کند. استوکس 150 هزار دلار گرفت که زیر 90 دقیقه بازی کند و برود، اما برانکو همچنان چشم انتظار است و تازه بعضی ها کم کم دارند از خود او ایراد و اشکال می گیرند! کاش اینطور نبود که خیانتکاران را ارج بنهیم و خادمان را زجر بدهیم.