زجر کشیده، قدر می داند

شاید خیلی ها فکر می کردند بعد از اردوی سخت و طولانی تیم ملی، پرسپولیس لااقل در تک بازی سوپرجام چندان عطش و اشتیاق به خرج ندهد و کار را ساده بگیرد، اما دقیقا اتفاقی وارونه رخ داد.

در جریان بازی یکشنبه شب تیمی که برای کسب این عنوان مشتاق تر به نظر می رسید و بی تابی بیشتری به خرج می داد، پرسپولیس بود. سرخپوشان در نیمه اول عملکرد چندان خوبی نداشتند، اما در وقت دوم از ابتدا برای یکسره کردن کار به زمین آمدند و نهایتا هم به هدف رسیدند.

این طور به نظر می رسد که پرسپولیس هر چه بیشتر قهرمانی به دست می آورد، گرسنه تر می شود. بازیکنان این تیم در جریان جشن و پایکوبی برای همین سوپرجام، مکررا قول دادند شادی بزرگتر را در ادامه فصل به هواداران تقدیم کنند. این مساله بیش از هر چیز دیگری نشان از ذائقه سیری ناپذر سرخ ها دارد. پرسش کلیدی اما اینجاست که پشت این همه ولع، چه رمز و رازی می تواند وجود داشته باشد؟

مساله اینجاست که پرسپولیس ساده و آسان به نقطه کنونی نرسیده است. ارتش سرخ چندین سال دستش از جامها کوتاه مانده بود و رگبار طعنه های رقبا را تحمل می کردند. با این همه سال های سخت سر آمد و پرسپولیس دوران خوبش را از سر گرفت. حالا اما تصویر و خاطره دوران ناکامی پیش چشم همه قرمزها و مخصوصا هواداران مانده است. آنها می دانند که اگر وا بدهند، اگر تعلل کنند باز ممکن است به قعر شکست سقوط کنند و سال ها طول بکشد تا بالا بیایند.

پرسپولیس زجر کشیده و به همین دلیل بیش از همیشه قدر روزهای خوبش را می داند. این تیم طی چند سال گذشته به اندازه همه تاریخش جشن گرفته و هنوز گرسنه است. تا وقتی این روحیه پابرجا باشد، سرخپوشان به دوران سلطنت خود در فوتبال ایران ادامه خواهند داد. پرسپولیس روزی زانو خواهد زد که اول از همه این روحیه را از دست بدهد.