زمانی برای آشتی برانكو با 2-4-4

فينال نيم فصل اول در شهر كوچك اما صميمي جم برگزار شد. پارس، تيم شجاع و دوست داشتني ليگ هفدهم در خانه مقابل پرسپوليس به ميدان رفت و توانست تا آخرين دقايق بازي، پرسپوليس را متوقف كند اما در غافلگيري، همان يك امتياز را نيز از دست داد تا برانكو نشان دهد چه مربي بزرگ و بادانشي است كه مي تواند با يك روند تكراري، اين مدل بازي ها را نيز با برد پشت سر بگذارد.

بي انصافي است اگر بگوييم پرسپوليس در اين ديدار، مثل روزهاي خوبش به ميدان رفت. سرخپوشان با آن تيم جذاب فصل قبل و ابتداي اين فصل فاصله زيادي داشتند ؛ نه از خط آتش قدرتمند سرخ ها خبري بود و نه هافبك هاي خلاق پرسپوليس مي توانستند در انتقال توپ، تغذيه مهاجمان و شوتزني يا شروع موج اول حمله، عملكرد مناسبي داشته باشند. پرسپوليس با آن روزهاي خوبش فاصله زيادي داشت و به تيمي «تك تاكتيكي» بدل شده بود اما در همين روز نيز توانست بازي را ببرد. اين، مهم ترين تفاوت پرسپوليس با ساير تيم هاست.

از آنجا كه مهدي تارتار تكيه زيادي بر آناليز رقبايش دارد، دست پرسپوليس را در اين بازي خوانده بود و توانست با اتكا بر دوندگي بازيكنان و استفاده از هوش خود، پرسپوليس مدعي قهرماني را در 94 دقيقه از بازي متوقف كند. البته او در نهايت، بازي را باخت اما مهم ترين تاكتيك پرسپوليس را از بين برد. تيم برانكو در تمام طول بازي سعي مي كرد توپ ها را به دو كانال كناري برده و روي دروازه ارسال كند كه تارتار با بستن اين منافذ، برانكو را تحت تأثير قرار داد.

سرمربي پرسپوليس تا وقتي احساس خطر بابت تساوي نكرده بود، به بازي با همان تاكتيك 2-2-2-4 پافشاري داشت اما وقتي به اين نتيجه رسيد كه همه راه ها براي رسيدن به كانال هاي كناري و ارسال روي دروازه بسته است، از اواسط نيمه دوم تغيير تاكتيكي داد و به بازيكناني چون فرشاد احمدزاده، سيامك نعمتي و البته شايان مصلح بلندقامت بازي داد. او با اين كار، تعداد هافبك ها و مهاجمانش را بيشتر كرد تا در تقابل با مدافعان پرتعداد پارس جنوبي به تساوي عددي برد.

در اين حالت بود كه سرخپوشان با افزايش بازيكن در محوطه جريمه حريف در دقيقه 5+90 به گل رسيده و 3 امتياز اين فينال تماشايي را از آن خود كردند. با اين حال، پرسپوليس بايد به سيستم جذاب و امتيازآور خود برگردد. سيستم 2-4-4 لوزي كه سرخپوشان را در هر لحظه از بازي در موقعيت گلزني قرار مي داد. در آن سيستم، مسلمان دقيقاً پشت سر مهاجمان بود و هر وقت اراده مي كرد، موقعيت گلزني مي ساخت. سرخپوشان براي آينده خود نياز دارند تا به همان سيستم برگردند، اين مهم ترين نياز تيم برانكو است تا به همان تيم ترسناك براي ساير حريفان تبديل شود به خصوص بعد از اين برد حياتي.